Notatka informacyjna z konferencji o emigracji

z Polski do Izraela w latach 1956-1960.

22.02.2013 r. odbyła się na Uniwersytecie Telawiwskim konferencja z udziałem  emigrantów z Polski, którzy przyjechali do Izraela w latach 1956-1960. Głównym organizatorem przedsięwzięcia było Towarzystwo Przyjaźni Polska-Izrael. W spotkaniu wzięło udział ok. 1200 osób. Znaleźli się wśród nich znani politycy, dyplomaci, dziennikarze, naukowcy, artyści i biznesmeni izraelscy. Na konferencji byli obecni również ambasador RP w Izraelu oraz ambasador Izraela w Polsce. Spotkanie przez wielu uczestników, organizatorów i przedstawicieli mediów została określone jako „bezprecedensowe”. Nigdy wcześniej tak duża grupa Żydów z Polski nie zebrała się na wspólnym zjeździe. Należy zaznaczyć, że atmosfera konferencji była niezwykle pozytywna, a nastawienie uczestników wobec Polski można określić jako „bardziej niż przyjazne”. Paneliści, w tym znani publicyści Sever Plotzker, Yossi Melman i Lili Galili,  podkreślali, że jest to efekt konsekwentnych  działań dyplomatów polskich i izraelskich oraz zbliżenia między Polakami i Izraelczykami
w ciągu ostatnich 20 lat. W ich ocenie, podobna konferencja nie byłaby możliwa jeszcze dwie dekady temu, czy nawet 10 lat temu, ze względu na negatywne wspomnienia, z którymi część emigrantów opuszczało Polskę.

Ambasador RP, witając gości, podkreślił olbrzymi  wkład emigracji 1956-1960 (hebr. „alija”) w tworzenie izraelskich elit politycznych, naukowych i kulturalnych. Ambasador
Z. Rav-Ner, pochodzący ze Świdnicy, skupił się w swym przemówieniu na obecnych relacjach polsko-izraelskich, nazywając je „doskonałymi”, a Polskę określając mianem „przyjaciela Izraela”.

Jeden z mówców, członek Knesetu N. Horowitz, przewodniczący Izraelsko-Polskiej Grupy Parlamentarnej, podkreślił, że jest to pierwsze spotkanie, które odbywa się bez „wzajemnych pretensji”. Zdaniem Horowitza, zarówno skala przedsięwzięcia, jak i jego atrakcyjność medialna stanowią kolejne potwierdzenie specjalnych  relacji Polski z Izraelem.

W ocenie placówki  aspekt wizerunkowy zjazdu oraz  duże zainteresowanie mediów należy uznać za jeden z najważniejszych czynników, które zdecydowały o sukcesie przedsięwzięcia. Organizatorzy zostali zaproszeni do kilku ważnych programów publicystycznych izraelskich TV oraz do popularnych audycji radiowych (w stacji „Kol Israel”). Przygotowywany jest obszerny reportaż poświęcony konferencji, który zostanie opublikowany w najbliższym wydaniu weekendowym gazety „Haaretz”.

Przede wszystkim jednak zjazd pokazał, że nastąpiła znacząca zmiana w percepcji Polski przez emigrantów i ich potomków. O trwałości związków emigracji końca lat 50-tych z dawną ojczyzną świadczy również fakt zachowania znajomości j. polskiego. Zdaniem wielu uczestników było to szczególnie widoczne podczas wystąpień wygłaszanych po polsku, choć formalnie hebrajski był oficjalnym językiem obrad.

Wydarzenie stało się ponadto dobrą okazją do prezentacji projektu Muzeum Historii Żydów Polskich. Przedstawicielka MHŻP N. Amit zapoznała uczestników z aktualnym stanem prac związanych z budową obiektu oraz przygotowaniem jego ekspozycji wystawienniczych i programów edukacyjnych.