Przetlumaczyla i przyslala Olga Degani

Kwestia palestyńska nie jest arabskim/muzułmańskim celem strategicznym, lecz taktycznym narzędziem promowania interesów pomiędzy Arabami/muzułmanami w celu zniszczenia państwa żydowskiego.

W przeciwieństwie do przyjętego ogólnie poglądu, Palestyna to część geograficzna, pozbawiona uksztaltowanych oznak narodowosciowych(art. po hebrajsku), o czym świadczy rozbicie wewnętrzne i rozlew krwi w zakresach kulturowych, geograficznych, etnicznych, ideologicznych, politycznych, historycznych i klanowych.To rozbicie pogłębiły fale przybyszow (art. po hebrajsku) z Bośni, Algerii, Libii, Sudanu, Egiptu, półwyspu arabskiego, Jordanii,Syrii i Libanu.

Dlatego utworzenie autonomicznego państwa palestyńskiego nie stało na porządku dziennym rządu Imperium Osmańskiego, które widziało w Palestynie – zdefiniowanej przez Arabów jako południowa Syria – część administracyjną należącą do Damaszku albo do Bejrutu.

Także władze brytyjskie nie działały w kierunku utworzenia państwa palestyńskiego, pomimo tego, że tworzyły inne państwa arabskie na Bliskim Wschodzie. W 1917 roku Deklaracja Lorda Balfoura obiecała Palestynę/ Eretz Yisrael narodowi żydowskiemu; w roku 1920 sojusznicy ustanowili mandat brytyjski w Palestynie/Eretz Yisrael dla wprowadzenia w życie deklaracji Balfoura; w 1922 roku Mandat zatwierdzono w Lidze Narodów i w Kongresie amerykańskim; w 1945 roku Mandat (bez obszaru Jordańskiego) stał się nierozdzielną częścią Karty ONZ-tu i prawa międzynarodowego.

Jordania i Egipt władali w Jehudzie, Samarii i w Gazie od 1950 do 1967 roku, ale – tak jak Liga Erabska – nie rozważali możliwości ustanowienia państwa palestyńskiego. Skiba i ogień – konflikt 150 letni– (książka Juvala Arnona Ohany – po hebrajsku), wydawnictwo Achiasaf, 2013. Sekretarz Ligi Arabskiej Azzam Pasza, wyjaśnił we wrześniu 1947 roku, że sedno konfliktu arabsko izraelskiego nie leży w podbojach Izraela, ani w kwestii państwa palestyńskiego, lecz w konieczności wykorzenienia obecności żydowskiej z Palestyny.

O ograniczonym znaczeniu kwestii palestyńskiej można się nauczyć z wojny o niepodległość (1948, O.). Jordania wypowiedziała wojnę aby zrealizować pragnienie władania Wielką Syrią, to także powodowało Syrią. Egipt i Saudia dołączyły się aby pohamować Jordanię i Syrię. Irak pragnął wzmocnić panowanie nad rurociągiem gazu z Mosulu do Haify. 20 września Liga Arabska uznała rząd Palestyński nad całą Palestyną, ale w rzeczywistości ignorowała ten rząd, a w 1951-52 doprowadziła do jego zlikwidowania i odrzucenia prośby tego rządu o przyłączenie do ONZ-tu.

Państwa arabskie nie walczyły dla/z powodu Palestyńczyków. Dlatego, gdy Irak zawładnął Samarią, przekazał ją Jordanii, która zdobyła Yehudę i Samarię, ałączając Yo”sh ( Yehuda i Shomron, czyli Samaria) do Jordanii. Egipt zawładnął Gazą, i tak samo jak Jordańczycy, zabronił politycznej działalności palestyńskiej. Ani wybuch wojny w latach 1956, 1967, 1967/70 i w 1973, które nie miały żadnego związku z Palestyńczykami, ani wojny Izraela przeciw terrorowi palestyńskiemu („Sheleg”, pierwsza i druga Intifada i przeciw Hamasowi w Gazie) nie doprowadziły do arabskiego zaangażowania militarnego, czy ekonomicznego. Do 1967 roku ani Liga Arabska ani ONZ nie działali w celu ustanowienia państwa palestyńskiego, natomiast od 1967 roku ten temat stał się środkiem do podważenia istnienia Izraela.

Kwestia palestyńska nie jest centralną osią kształtowania się stosunków pomiędzy Izraelem a USA. Dlatego pomimo, że począwszy od roku 1948-go obydwa państwa konsekwentnie nie zgadzają się w tej kwestii, , współpraca jest uaktualniana w zależności od wspólnych celów strategicznych, biorąc pod uwagę wspólne wartości, interesy i zagrożenia miejscowe i globalne, wychodzące ponad powiązania z kwestią palestyńską.

Ignorowanie tej rzeczywistości przeinacza kwestię palestyńską i stwarza z niej, rzekomo, sedno konfliktu arabsko-izraelskiego, jakoby ogniskową wstrząsów na Mizrach haTichon (Bliski Wschód i północna Afryka. O.) i diament w koronie arabskiej. Ale gdy podstawowe założenie jest błędne, prowadzi do błędnej polityki, radykalizuje arabskie dążenia, zaostrza terror i niestabilność, oddala pokój i przybliża wojnę.

amb. ret. Yoram Ettinger

Tlumaczyla z hebraiskiego Olga Degani

http://fzp.net.pl/forum/viewtopic.php?f=4&t=9576&sid=28041aea83afe228c7000f0b129fb2c6