Kontynent kroczy z otwartymi oczami ku własnej zgubie, Wspólnota jest przyczyną zguby. Wspólnotę ustanowiono, aby uniknąć powtórzenia poprzedniej wojny, drugiej wojny światowej, ale absolutnie nie jest przygotowana do następnej wojny, do sekciarstwa i do wewnętrznego społeczno – ekonomicznego krachu. Nie tylko nie przygotowana, lecz nawet sama to wszystko dzień po dniu szykuje. Każde z państw wspólnoty dobrze zrobi jeśli od niej odejdzie, zanim będzie za późno.

Zwycięstwo Hannibala: Wspólnota Europejska likwiduje Europę.

Z myślą, że przekona sojuszników aby zerwali z Rzymem przymierze, słynny wódz kartagiński (koło dzisiejszego Tunisu) Hannibal zwrócił się na południe, wchodząc do Italii od północy. Był to 216 rok p.n.e. Na czele ogromnego wojska doszedł do miasta Cannae (brzmi jak po hebrajsku „kannai” czyli m.in.: „zazdrosny, zawistny”), Kanny (po polsku- O.) i dzięki temu zerwał połączenie Rzymu z sojusznikami w południowo – wschodniej Italii. II wojna punicka: było jasne, że bój będzie gigantyczny a w stolicy, w Rzymie, nawoływano do „nauczenia go rozumu”. Kilkudziesięciu senatorów przyłączyło się do potężnego wojska rzymskiego ruszającego do boju przeciw Kartaginczykom.

1.Z początkiem utworzenia Wspólnoty Europejskiej, po II wojnie Swiatowej, nikt nie brał pod uwagę „północnego” sposobu myślenia, liberalizmu i tolerancji, które wspólnota potem rozpowszechniała także w państwach na południu i na wschodzie. Na przykład Hiszpania: z czworga dzieci na jedną matkę w roku 1960-tym, prawie troje dzieci pod koniec rządów Franco, a dzisiaj 1.4 dzieci na matkę; albo na przykład rozpad instytucji małżeństwa we Wspólnocie Europejskiej – do 1975 roku zawierano w Hiszpanii 270 tysięcy małżeństw rocznie, a dzisiaj, pomimo dużego wzrostu ludności, tylko 170 000. Dzietność w całej wspólnocie spada z prędkością skoku z zamkniętym spadochronem do poziomu w którym już nie ma pokolenia mogącego rozwijać gospodarki narodowe. Na przykład Czechy 1.29 dzieci na matke, Rumunia 1.3, Polska 1.32, Niemcy 1.36, Grecja 1.4, Włochy 1.4, i tylko Francja była dumna (właśnie: była dumna) dzietnością 2.03 dzieci na matkę (dzięki dzietności muzułmańskiej) ale, ojoj, w 2013 roku spadła tam dzietność poniżej dwojga dzieci, do 1.99. Tylko dla porównania: dzietność w Izraelu już przekroczyła 3 dzieci na matkę (art. po hebrajsku), to więcej niż podwójnie wobec większości państw Wspólnoty Europejskiej.

Im gorzej gospodarczo, tym trudniej państwu skłonić do powstrzymania spadku dzietności. Na przykład prezydent Francji Hollande zaprowadził ostatnio oszczędności w budżecie przedszkoli i w zapomogach dla dzieci dla rodzin z ponad jednym dzieckiem. Przy okazji, to zjawisko jest także w USA, gdzie przed trzema laty dzietność wynosiła 2.12 dzieci na matkę, a dzisiaj tylko 1.89.W rezultacie spada ilość mieszkańców w państwach Wspólnoty (dzietność poniżej 2.1 jest ujemna), na przykład Niemcy o 82 milionach mieszkańców dzisiaj, spadną do 70 milionów w roku 2050, albo Hiszpania z 47 milionami dzisiaj, spadnie do 41 milionów w 2021 roku i do 35 milionów w roku 2060.Tu następuje podział pomiędzy państwami Wspólnoty: północne, które weszły do Wspólnoty silne ekonomicznie i południowe, przede wszystkim Grecja, Hiszpania, Portugalia, Cypr, Irlandia (niektórzy włączają w to także Francję), które weszły do Wspólnoty z zachwianą gospodarką. Państwa bogate przyjmują wewnątrz-europejską imigrację, dzięki temu uzupełniają spadek ludności. Biedne pozostają z ludnoscią coraz biedniejszą i coraz starszą. Na przykład w Hiszpanii sześćdziesięciolatków jest dzisiaj 30%, ale w 1977 roku było ich tylko 22%. W 2050 będą prawie większośćią.Już dziś państwa południowe są niewypłacalne, bo starzeją się w tempie i nie ma młodego pokolenia, które pracowałoby z entuzjazmem. Prognozy przewidują pogorszenie sytuacji. A Wspólnota obiecywała dobrobyt, bogactwo i szczęście swoim członkom.

Hannibal obiecał swoim żołnierzom nie tylko sławę światową, jeśli zwyciężą, ale także bogactwa Rzymu. „Nadchodzący bój zadecyduje o bogactwie” cytował go rzymski historyk Polibiusz, „jeśli zwyciężycie, będziecie natychmiast władcami Italii”.

2. Wspólnota Europejska zlikwidowała granice pomiędzy państwami i automatycznie umożliwiła wewnątrz niej emigrację, jako prawo każdego mieszkańca Wspólnoty. W rezultacie opisanych wyżej procesów destrukcyjnych, rozpoczęła się wędrówka ludów w obrębie Wspólnoty, przede wszystkim wędrują ludzie młodzi. W zamyśle powstania Wspólnoty było, że sympatyczni emeryci przeniosą się na słoneczne południe, i przyczynią się do rozkwitu państw południowych. Nikt nie spodziewał się masowej emigracji młodzieży z południa do krajów północnych i poza Wspólnotę. Na przykład, w 2012 roku wyemigrowało 45 000 ludzi z Włoch do Niemiec. Oni już nie wrócą, bo nie ma dla nich pracy w ojczyźnie. Tak samo 37 000 Hiszpanów i 35 000 Greków. Kto emigruje? Najlepsza młodzież, nadzieja przyszłości każdego państwa.

To przerażające zjawisko wzmaga się z roku na rok i przemienia Włochy, Grecję, Portugalię, Hiszpanię, Irlandę a także państwa Europy wschodniej w domy starców. Młodzież emigruje nie tylko na północ, ale także poza granice bloku europejskiego: w 2012 roku 100 000 młodych Irlandczyków wyemigrowało do Australii i Nowej Zelandii, większość wykształcona. Dziesiątki tysięcy Portugalczyków uciekło do kolonii portugalskich w Afryce, jak Angola i Mozambik. Część może wróci, część nie, ale ich rodzime państwa pustoszeją. I jeszcze dane z Portugalii:
corocznie emigruje stamtąd 100 000, wobec 44 000 w roku 2011 – i 23 700 w 2010.

Jest to emigracja młodych ludzi. Dziwicie się Zydom z Francji i z Belgii ze uciekają do Izraela? (art. po hebrajsku) Oni już rozumieją.

Armie stojące naprzeciw siebie były potężne i pełne entuzjazmu: wojsko rzymskie liczyło 40 000 legionerów rzymskich i 40 000 piechoty sojuszników, ponadto 2500 kawalerii. Senat wybrał dwóch nowych elektorów do prowadzenia wojny: Gajusza Terencjusza Varrona i Lucjusza Emiliusza Paulusa. Senat zawsze wybierał dwóch, co roku. Zawsze tylko jeden konsul szedł na wojnę, ale tym razem postanowiono, dla ważnosci sprawy, że obydwaj razem bedą dowodzić siłami.

3. Rezultatem emigracji młodych ludzi postępuje wyniszczanie gospodarki na południu i na wschodzie i nie ma żadnych możliwości ratunku, bo nie ma tych którzy by uratowali od wewnątrz. Jeszcze jeden czynnik: Wspólnota Europejska ustanowiła wspólny pieniądz: euro i przez to państwa Wspólnoty straciły niezawisłość fiskalną, przede wszystkim tyczącą polityki oprocentowania i banków. W rezultacie państwa północne panują nad południowymi i kupują je w każdej dziedzinie. Fakt, że Niemcy „ratują” pieniężnie, ale są to grosze w porównaniu z zyskiem zdobycia młodego pokolenia dla gospodarki. Kryzys demograficzno gospodarczy pogłębia się i w tym roku obejmie także Francję i część państw wschodnich Wspólnoty, dodatkowo do południowych. Ponieważ niedlugo Stany Zjednoczone już nie będą potrzebowały nafty z Zatoki Perskiej, więc państwa Zatoki Perskiej odgrywają rolę, bo kupują w Europie co wpada w rękę. Dlatego, na żądanie klientów arabskich ustanawiane są ograniczenia europejskie na Izrael, zupełnie niezależnie od tego co Izrael zrobi, albo czego nie zrobi.

Bardzo prędko okazało się, że konsulowie Varron i Emiliusz nie znoszą jeden drugiego, ale musieli się nawzajem cierpieć aby razem kierować bitwą. Zastosowali sposób, zaadoptowany przez Wspólnotę Europejską dwa tysięce dwieście lat później: rotacja. Codziennie między sobą wymieniali się dowództwem w bitwie, tak jak Wspólnota co roku zmienia państwo które przejmuje przewodnictwo i nie tylko przewodnictwo. Także poprzedni konsulowie walczyli pomiędzy sobą przez cały rok, każdy z całym swoim ego. W Rzymie co roku wybierano dwóch konsulów i każdy z nich miał prawo veta na działania drugiego. I tak rozpoczęli wojnę, skłóceni i wrodzy sobie nawzajem.

4.Nie jest to ucieczka mózgów z poludniowych krajów, ani część polityki północy, lecz umykanie przyszłości. Państwa bez pracowitego przyszłego pokolenia, współdziałającego w gospodarce kraju, są uważane za stracone. Ta sytuacja powstała w wielu państwach europejskich. Kraje północy „kupują” mózgi emigrantów z południa, subsydiując mieszkanie i naukę. Dlatego Berlin wydaje się atrakcyjny, ale ta sytuacja jest nienaturalna i w końcu wszystko się rozpadnie, jak zobaczymy poniżej.

Hiszpańscy inżynierowie pracują jako śmieciarze w Niemczech, programistki i kierowniczki przedsiębiorstw w Grecji uzywane są do pomocy w zakładach fryzjerskich w Holandii, mózg schnie pomimo wędrówki na północ. Religia zmarła, narodowość zmarła, nie ma więc w co wierzyć. Dlatego to pokolenie jest zdezorientowane i zagubione.

Pogląd obydwu dowódców na prowadzenie wojny, jak się okazało, był przeciwstawny. Historyk Polibiusz pisze: „Gdy Emiliusz zobaczył że pole bitwy jest płaskie i otwarte, nie chciał prowadzić na nim bitwy … ale Varron, z braku doświadczenia, uważał odwrotnie. Pojawiły się tarcia i kłótnie pomiędzy dowódcami a to jest największe niebezpieczeństwo”. („Historiae”, tom III str. 110; w wydaniu hebrajskim w tłumaczeniu Beniamina Szimrona tom I str.251). Varron także proponował zmiany szyku, co dezorientowało żołnierzy. Na przykład polecił stłoczyć manipuły („manipuł” – oddział składający się ze 120 żołnierzy. O.). Jego decyzje miały katastrofalne skutki.

5. Niemcy doprowadziły do tego że są znienawidzone. Olbrzym pochłaniający wszystko; jak przewidywano, zjednoczone Niemcy są potęgą przerastającą Europę. Niemcy potrzebują 200 000 imigrantów rocznie aby utrzymać przemysł. Ceną jest pustoszenie państw na południu i nienawiść do Niemiec, która wciąż rośnie, aż wybuchnie. Mają rację tłumy w Grecji i w Hiszpanii, wprawdzie Niemcy prezentują się jako niosący ratunek, lecz w rzeczywistości wchłaniają przyszłość tych państw. Niemcy zdobywają Europę bez jednej bitwy.

Varron ustawiał szyki do wspaniałego ataku, następnego dnia Emiliusz hamował przygotowania i tak w kółko. Hannibal przyglądał się temu bałaganowi z daleka i zrozumiał, że wojsko prowadzą dwie ręce, działające przeciwstawnie . Także żołnierze rzymscy widzieli, że rozkazy są sobie sprzeczne, aż do dnia wielkiego starcia, gdy Warron poprowadził wielką i tragiczną w skutkach ofensywę, 2 sierpnia 216 p.n.e.

Przywództwo kolektywne zawsze jest niebezpieczne, bo nie tylko działają jeden przeciw interesom drugiego, lecz czasami doprowadzają do katastrofy. Skrywają swe poglądy, aby zdobyć uznanie grupy, przypodobać się, zaspokoić innych, awansować, zamiast odważyć się naprawiać błędy.Zazwyczaj grupa, obawiając się zmian, pilnuje wspólnego mianownika aby się utrzymać. Rezultatem tego grupą włada kompromisowość i miernota, odrzucając innowację i inicjatywę. Dokładnie taki proces przechodzą urzędnicy Wspólnoty Europejskiej, więc rezultaty są odpowiednie. Grupa biurokratów kieruje skonfundowanym gigantem pod nazwą Wspólnota Europejska. Często decyzje biurokratyczne są sprzeczne z interesami państw, na przykład w kwestii izraelskiej, kosztem rozwoju dużej części państw członkowskich.6. Na scenę wchodzą obecnie katastrofalne procesy zachodzące na południu, poza Europą, czyli na obszarze muzułmańskim, samo-wyniszczącym się. Na tym małym świecie Europa wygląda jak raj w oczach milionów ze świata Arabskiego i z Afryki, pragnących do niej wtargnąć i rzeczywiście miliony już wtargnęły. Zniszczone i biedne państwa południowej Europy nie są w stanie powstrzymać potężnej fali imigracji muzułmańskiej, nie mają na to środków, siły ani chęci, a ponieważ wewnątrz Wspólnota jest otwarta, ten komu udało się wejść, może już wewnątrz poruszać się swobodnie. Miliony przybyszów muzułmańskich nie chcą południowej Europy, są sprytni, kierują się na północ do Skandynawii, Niemiec, Holandii itp. W ten sposób słabość państw południowych staje się ogromnym problemem demograficznym także dla północy.Są to procesy katastrofalne. Na przykład do Hiszpanii przybywa corocznie 450 000 muzułmanów, a opuszcza ją 580 000 Hiszpanów corocznie. Duża ilość muzułmanów ciągnie dalej na północ i nie ma możliwości tego powstrzymać.

Konsulowie rzymscy byli wybierani na podstawie ich osiągnięć politycznych, nie wojskowych, ale byli oni także głównodowodzącymi bojem, nawzajem zawistni. I tak ten genialny strateg wojskowy Hannibal, stał naprzeciw dwóm niedoświadczonym, ciężko poróżnionym ze sobą, także z tymi którzy ich poprzedzali.

artykuly ( w języku hebrajskim) na temat Europy i Muzułmanów

7. Emigranci muzułmańscy nie są, najczęściej, wykształceni w potrzebnym stopniu, ani poszukiwanymi profesjonalistami i dlatego wpadają natychmiast (po to przyjechali) w ramiona instytucji opieki społecznej. Państwa południowe już nie mogą ich wspierać, ale Niemcy i Skandynawia jeszcze ich wspierają miliardami euro rocznie. Ale im więcej jest emigrantów muzułmańskich, tym bardziej spadają możliwości poszczególnych państw czy całej Wspólnoty. Dania zbliża się do granic możliwości pomocy emigrantom. To tragedia, że Wspólnota jest zastopowana przez gnębiącą autocenzurę „politically correct”, która zabrania nawet mówienia na te tematy, nie dopuszczając możliwości usunięcia usterek. Do tego dochodzi jeszcze demografia: codziennie więcej chrześcijan umiera i więcej muzułmanów rodzi się. Nowi emigranci nie są wynalazcami ani inicjatorami i nie budują fabryk, dlatego gospodarka północy w końcu upadnie. Oni nie będą w stanie utrzymywać tak wielu ludzi nieprodukcyjnych, dodatkowo do starzejących się obywateli.

Zołnierze są zwierciadłem dowództwa, a ponieważ dowódcy byli skłóceni, żołnierze czuli się porzuceni i zagubieni. I rzeczywiście, gdy rozpoczęło się wokół nich okrutne okrążenie, słynni rzymscy bojownicy wpadli w panikę, tysiące upadło na ziemię, stratowani na śmierć przez swych towarzyszy. Brakowało im postaci dowódcy, na którym by mogli polegać.

Varron i Emiliusz, największa porażka w historii :

Wielki filozof Friedrich Nietzche dodał: „obłęd u jednostek jest rzadkością, ale jest regułą w grupach”.

8. Przywództwo jest w rękach urzędników. Społeczeństwa Wspólnoty już rozumieją destrukcyjność procesów, ale są bezsilne. Jak konsulowie, tak samo państwa Wspólnoty, wymieniają się w kierownictwie corocznie i nie ma wyraźnych przywódców. Siedziba kierownictwa jest w Brukseli: miasto, w którym za kilka lat będzie już większość muzułmańska, z przytłaczającym reżimem biurokratycznym, obładowanym zarządzeniami, regulacjami, ankietami i okólnikami, z plątaniną języków. Bruksela jest tragedią pracowitości i inicjatywy, jest jedną wielką przeciętnością; Bruksela jest wrogiem państw samodzielnych. Wygląda jak zdeprymowany olbrzym.

Błyskotliwym posunięciem, nauczanym do dzisiaj w szkołach wojskowych, Hannibal wciągnął w kocioł wojsko rzymskie: piechota i kawaleria jego oddziałów afrykańskich okrążyły wojsko rzymskie z jednego skrzydła, kawaleria i piechota hiszpańska okrążyły z drugiego skrzydła, odcinając całe dowództwo rzymskie, pozostawiając wszystkich zołnierzy rzymskich własnemu losowi. Smierć i zniszczenie były potworne.

9. Bezradność rodzi niepokój, to doprowadza do zamieszek, wzmagają się demonstracje i gniew. Jak długo można znosić spasionego, bezmyślnego olbrzyma, który uparcie niszczy przyszłość dziesiątek milionów młodych ludzi? Gdy jasne że ich stopa życiowa będzie niższa niż ich rodziców? Już dziś elita wspólnoty z niej ucieka, bo rozumie że niedługo milicje będą zwykłym zjawiskiem na ulicy.

Bezrobocie w państwach Wspólnoty jest przerażające: 27% w Grecji, 26.8% w Hiszpanii, 17.8 w Portugalii, 15.6% na Cyprze, 13.6 % w irlandii, 12% we Włoszech, 11% we Francji, 11% w całej Wspólnocie, w Brytanii 7.7% i tylko w Niemczech 5.4 %. Przerażający jest stan zatrudnienia mlodych ludzi, poniżej 30-tki: po prostu pomnóżcie przez 2 cyfry we wszystkich krajach (dane z Eurostatu, kwiecień 2013); miedzy innymi jest to przekleństwo uprzemysłowienia – nie potrzeba już tak wielu pracowników.

Varron, inicjator rozpoczęcia w niedogodnych warunkach wojny , był jedynym, któremu udało się ujść z życiem i historyk Polibiusz bardzo go krytykuje („uciekł sromotnie”). Reszta konsulów, którzy właśnie nie chcieli rozpoczynać walki w takich warunkach, czyli Emiliusz i dwóch konsulów z poprzedniego roku, Etiliusz i Serwiliusz zginęli w tej strasznej bitwie.

10. Cały kontynent kroczy z otwartymi oczami ku własnej zgubie, wspólnota staje się przyczyną zguby. Wspólnotę ustanowiono, aby uniknąć powtórzenia poprzedniej wojny, drugiej wojny światowej, ale absolutnie nie jest przygotowana do następnej wojny, do sekciarstwa i do wewnętrznego społeczno – ekonomicznego krachu. Nie tylko nie przygotowana, lecz nawet sama to wszystko dzień po dniu szykuje.

W tej ostatniej chwili: każde z państw wspólnoty dobrze zrobi jeśli ucieknie od tego nieszczęścia, nawet południowe państwa, jeśli zdołają się przemóc, zanim będzie za późno. Cena „ocalenia” przez Niemcy jest śmiercionośna.

Jest to największa w historii klęska: bitwa pod Kannami uważana jest za najbardziej krwawą bitwę w historii wojen, bardziej niż najkrwawsze bitwy I-szej wojny światowej. W jednym dniu zginęło 5700 Kartaginczyków i ich sprzymierzeńców, ale 50 000 do 70 000 Rzymian i ich sojuszników, razem z 80 senatorami którzy uczestniczyli aby cieszyć się oczekiwanym łatwym zwycięstwem. Stanowili trzecią część Senatu rzymskiego. Jeden zdyscyplinowany człowiek wobec rzymskiego chaosu – i odpowiednie wyniki.

Napoleon zwykł był mówić: „mając do wyboru pomiędzy dwoma generałami dobrymi i jednym złym, wybiorę tego złego”. *

Wszytskie tlumaczenia Olgo znajdziesz jak

KLIKNIESZ TUTAJ

20.1.2014

Dr Guy Bechor

Tłumaczyła z hebrajskiego Olga Degani

* je crois qu’un mauvais général vaut mieux que deux bons

http://www.fzp.net.pl/forum/viewtopic.php?f=4&t=9550