Judith Arlene Resnik (ur. 5 kwietnia 1949 w Akron, zginęła 28 stycznia 1986 nad półwyspem florydzkim) – amerykańska astronautka, doktor inżynier, uczestniczka dwóch misji kosmicznych programu Space Shuttle. Poniosła śmierć na pokładzie wahadłowca Challenger, który eksplodował 73 sekundy po starcie z Przylądka Canaveral.

Spis treści

1 Wykształcenie i praca zawodowa
2 Praca w NASA
3 Odznaczenia
4 Informacje uzupełniające
5 Pamięć
6 Zobacz też
7 Linki zewnętrzne

Wykształcenie i praca zawodowa

Urodziła się w rodzinie amerykańskich Żydów, emigrantów z Ukrainy. Po ukończeniu w 1966 szkoły średniej (Firestone High School) w Akron, wstąpiła na Uniwersytet Carnegie Mellon, na którym w 1970 uzyskała dyplom inżyniera elektryka. Po ukończeniu studiów podjęła pracę w oddziale firmy RCA, zlokalizowanym w Moorestown w stanie New Jersey, skąd w 1971 przeniesiono ją do filii w Springfield w Wirginii. Podczas pracy w RCA zajmowała stanowisko inżyniera projektowego. Zaprojektowała m.in. układ scalony zastosowany następnie w systemach laserowej kontroli radarowej. Uczestniczyła również pracach nad systemami telemetrycznymi dla rakiet badawczych NASA. Była autorką źródłowego artykułu dotyczącego zasad projektowania układów scalonych specjalnego przeznaczenia. Od 1974 do 1977 była bioinżynierem-członkiem zespołu naukowego Laboratorium Neurofizjologii (Laboratory of Neurophysiology) w Bethesda, placówki Narodowych Instytutów Zdrowia. W tym okresie prowadziła badania z zakresu fizjologii widzenia. Ponadto w 1977 doktoryzowała się w dziedzinie elektrotechniki na University of Maryland, College Park. Do momentu przystąpienia w 1978 do grupy astronautów NASA pracowała na stanowisku starszego inżyniera w wydziale modernizacji produktu w filii Xerox Corporation, mającej siedzibę w kalifornijskiej miejscowości El Segundo.
Praca w NASA

Do wstąpienia w szeregi NASA nakłoniła ją aktorka Nichelle Nichols, prowadząca rekrutację dla agencji. W styczniu 1978 została zakwalifikowana do grupy astronautów NASA. Po rocznym szkoleniu i uzyskaniu pozytywnej oceny medycznej, w sierpniu 1979 otrzymała status specjalisty misji. Następnie pracowała w Centrum Lotów Kosmicznych im. Lyndona B. Johnsona nad szeregiem projektów związanych z modernizacją wahadłowców, zajmowała się m.in. oprogramowaniem, systemem zdalnego manipulatora pokładowego oraz technikami treningowymi. Swoją pierwszą wyprawę w kosmos odbyła w ramach dziewiczego lotu wahadłowca Discovery. Misja, oznaczona jako STS-41-D, trwała 144 godziny 56 minut i 4 sekundy. Została zrealizowana w dniach 30 sierpnia – 5 września 1984. Resnik uczestniczyła w niej w charakterze specjalisty. Była operatorem zdalnego manipulatora, za pomocą którego zostały usunięte z powierzchni promu kryształy lodu, mogące stanowić zagrożenie podczas powrotnego lotu na Ziemię. Drugą wyprawą, do której została przydzielona, była misja STS-51-L wahadłowca Challenger, zaplanowana na 1986. Ponownie powierzono jej stanowisko specjalistki misji. 28 stycznia 1986 – 73 sekundy po starcie z Przylądka Canaveral – znajdujący się w fazie wznoszenia wahadłowiec eksplodował na pułapie 14,6 km. Wraz z Resnik w katastrofie śmierć poniosło sześcioro pozostałych członków załogi: Francis Scobee, Michael Smith, Ronald McNair, Ellison Onizuka, Gregory Jarvis oraz Christa McAuliffe.

Była pierwszą kobietą pochodzenia żydowskiego oraz drugą osobą tej nacji (po Borysie Wołynowie), która znalazła się w kosmosie.
Odznaczenia

Congressional Space Medal of Honor – pośmiertnie
NASA Space Flight Medal

Informacje uzupełniające

Była uzdolniona muzycznie. Jako nastolatka pobierała lekcje fortepianu i nigdy nie porzuciła gry na tym instrumencie. Wykonywała niemal wyłącznie utwory muzyki klasycznej.
W 1970 wyszła za mąż za kolegę ze studiów – Michaela Oldaka, z którym rozwiodła się w 1974.
Była członkinią m.in. Instytutu Inżynierów Elektryków i Elektroników (IEEE), Amerykańskiego Stowarzyszenia Na Rzecz Rozwoju Nauki (AAAS), Amerykańskiego Stowarzyszenia Absolwentek Uczelni Wyższych (American Association of University Women – AAUW), Amerykańskiego Instytutu Aeronautyki i Astronautyki (AIAA) oraz Stowarzyszenia Kobiet Inżynierów (Society of Women Engineers – SWE).
Poza pianistyką zajmowała się też w wolnym czasie lataniem (miała licencję pilota), jeździła na rowerze i biegała.

Pamięć

Instytut Inżynierów Elektryków i Elektroników ustanowił w 1986 doroczną nagrodę jej imienia (IEEE Judith A. Resnik Award).
Jej imię otrzymał akademik Uniwersytetu Carnegie Mellon oraz aula główna wydziału inżynierskiego Uniwersytetu Marylandzkiego.