Ida Haendel (ur. 15 grudnia 1928 w Chełmie) – światowej sławy brytyjska skrzypaczka polskiego pochodzenia. Doskonale mówi po polsku[1].
Była tak zwanym „cudownym dzieckiem”. W trzecim roku życia grała zasłyszane melodie na skrzypcach[2]. W wieku 4 lat rozpoczęła naukę u Mieczysława Michałowicza w Konserwatorium Warszawskim. Następnie kontynuowała naukę u Carla Flescha (Berlin, Londyn) orazGeorge’a Enescu (Paryż).
W 1935 była najmłodszym uczestnikiem I Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego w Warszawie (zajęła siódme miejsce)[2]. Podczas II wojny światowej wykonywała wiele koncertów dla żołnierzy państw alianckich. W latach 1946–1947 zadebiutowała koncertami w Stanach Zjednoczonych.
W 1940 przyjęła obywatelstwo brytyjskie. Do roku 1952 mieszkała w Londynie, później przeniosła się do Montrealu, gdzie mieszkała do roku 1989.
Była pierwszą wykonawczynią Tartiniany Secondy Luigi Dallapiccolaniego i koncertu skrzypcowego Allana Pettersona. W 1973 zLondyńską Orkiestrą Symfoniczną odbyła tournée po Chinach. W Polsce koncertowała w 1959 i w 1960; w 1986 z ojcem odbyła podróż sentymentalną do Chełma, zarejestrowaną przez kanadyjską telewizję (film Ida Haendel). W 2003 grała na I Międzynarodowym FestiwaluPaganiniego we Wrocławiu, Festiwalu Muzyka w Starym Krakowie i Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Kameralnej im. Księżnej Daisy w Książu. Prowadziła także kursy mistrzowskie dla młodych polskich skrzypków. W 2006 grała na skrzypcach w czasie wizyty papieża Benedykta XVI w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau[2]. W tym samym roku odwiedziła Chełm i Poznań dając w obu miastach koncerty – z orkiestrą w Poznaniu i Capellą Cracoviensis w Chełmie. Ten ostatni był jej pierwszym tak dużym koncertem w Polsce od wyjazdu w 1936 roku.
W swojej karierze występowała m.in. z Arturem Rubinsteinem, Władimirem Aszkenazym, Rafaelem Kubelikiem, Valentiną Lisitsą, Zubinem Mehtą i Sergiu Celibidache. Jest laureatką prestiżowej Nagrody Jeana Sibeliusa, Komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego i doktorem honoris causa Royal College.
Unika jurorowania w konkursach, mając wielkie zastrzeżenia do ich obiektywizmu i komercjalizacji. Nie pracuje jako nauczyciel[2].
Gra na XVII-wiecznych skrzypcach Antonio Stradivariusa i Guarneriego.
W 1970 wydała autobiografię Kobieta ze skrzypcami (Londyn: Gollancz, 1970. ISBN 978-0-575-00473-3)
Od 1943 nagrywa płyty (ma ich w dorobku ponad 40) dla wytwórni m.in. Decca Records, Deutsche Grammophon.
Przyslala Elzbieta Geyrsztorp
Kategorie: Uncategorized
