Urodził się w 1897 r. w Przemyślanych, powiatowym mieście położonym w województwie tarnopolskim. W młodości był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej, założonej w 1914 r. z inicjatywy Józefa Piłsudskiego, a rozwiązanej w Dniu Niepodległości – 11 listopada 1918 r.

Będąc już rabinem Steinberg wziął udział w obronie Lwowa w 1919 r., razem z ponad 400 członkami POW.

W srodku z „memorial tablet”.

 

W 1928 roku został kapelanem służby stałej Wojska Polskiego jako rabin III Okręgu Korpusu Grodno. Potem awansował, stając się zastępca naczelnego rabina WP i starszym rabinem I Okręgu Korpusu Warszawa. W 1933 r. otrzymał stopień majora i objął obowiązki szefa Głównego Urzędu Duszpasterstwa Wyznania Mojżeszowego Wojska Polskiego.

W chwili wybuchu II wojny był jednym z siedmiu zawodowych rabinów wojskowych, został też szefem Duszpasterstwa Wyznań Niekatolickich dla Armii „Kraków”. Wzięty do sowieckiej niewoli w 1939 r. przebywał w obozie w Starobielsku, skąd wywieziono go 24 grudnia 1939. Zginął w Katyniu.

Istnieją świadectwa, mówiące o niezwykłej solidarności ponad podziałami religijnymi wśród uwięzionych oficerów. Bronisław Młynarski w wydanej w Londynie (1974) książce „W niewoli sowieckiej” tak o tym pisze: „Jak wielką i potężną była potrzeba wspólnej modlitwy dowodzi, iż jńcy wyznania mojżeszowego, protestanckiego, prawosławnego – masowo uczestniczyli w nabożeństwach katolickich (…). Innym razem szliśmy w piątkowe wieczory pod przyzbę mizernej szopy (…) gdzie setki Żydów wznosiło gorące modły po hebrajsku, pod przewodnictwem kapelana dra Steinberga”.

Na cmentarzu żydowskim przy ul. Okopowej w Warszawie znajduje się pomnik żydowskich oficerów Wojska Polskiego, którzy zostali zamordowani w Katyniu, Miednoje, Kozielsku, Ostaszkowie i Charkowie.

Szacuje się, iż około 5% z 20 tysięcy ofiar radzieckich obozów stanowili Żydzi. W większości byli to młodzi lekarze, lekarze weterynarii, farmaceuci. Nie brak było prawników, inżynierów oraz oficerów liniowych. Służyli oni przeważnie w stopniach podporucznika i porucznika, chociaż nie brakowało też kapitanów, majorów (starsi lekarze) i podpułkowników. Należy przyjąć, że około 450 oficerów i podoficerów oraz podchorążych z Listy Katyńskiej – to Żydzi.

http://www.fzp.net.pl/zydzi-i-komunizm/major-baruch-steinberg