5 września 1935 r. Reichstag przyjął ustawy dyskryminujące obywateli III Rzeszy żydowskiego pochodzenia. „Ustawy norymberskie były krokiem do eliminacji Żydów ze społeczeństwa niemieckiego, a także początkiem ich tragedii, zakończonej Holokaustem” – mówi prof. Michał Leśniewski z IH UW.
Paragraf aryjski
Po zdobyciu władzy w Niemczech w 1933 r. przez Adolfa Hitlera naziści rozpoczęli realizację tego programu. 11 kwietnia 1933 r. wprowadzono rozporządzenie zwane „paragrafem aryjskim”. Mianem „nie-Aryjczyka” określano w nim osobę, której co najmniej jedno z rodziców lub dziadków było wyznania żydowskiego. We wrześniu 1933 r. sprecyzowano pojęcie „żydostwa”. Do Żydów zaliczono aktualnych lub byłych wyznawców judaizmu, a także ich dzieci i wnuki bez względu na wyznanie.
„Wielkim dramatem była realizacja antysemickich praw w kraju, w którym stopień ich asymilacji ze społeczeństwem był niezwykle wysoki. Wielu Żydów uważało się za Niemców, walczyło w armii cesarskiej podczas I wojny światowej. Wielu z nich uznawano wcześniej za zasłużonych obywateli” – mówi prof. Michał Leśniewski.
Najważniejsze akty prawne dyskryminujące osoby pochodzenia żydowskiego na terenie III Rzeszy opracowano na zlecenie ministrów: spraw wewnętrznych – Wilhelma Fricka i sprawiedliwości – Franza Guertnera. 15 września 1935 roku uchwalił je niemiecki parlament, Reichstag. Były to ustawy: „o obywatelstwie Rzeszy”, „o ochronie krwi niemieckiej i honoru niemieckiego” oraz „o barwach i fladze Rzeszy”. Tego samego dnia ogłoszono ich treść na ogólnoniemieckim zjeździe NSDAP w Norymberdze, stąd powszechnie nazywane są „ustawami norymberskimi”.
Ustawy norymberskie całkowicie odrzuciły obowiązujące od XIX wieku akty prawne o równouprawnieniu Żydów na terenie Niemiec. Ustawa „o ochronie krwi niemieckiej i honoru niemieckiego” zabraniała m.in.: zawierania małżeństw między Żydami a obywatelami „krwi niemieckiej lub pokrewnej”, współżycia pozamałżeńskiego między Żydami a „obywatelami krwi niemieckiej lub pokrewnej”, jak też zatrudniania w gospodarstwie domowym obywatelek „krwi niemieckiej lub pokrewnej” poniżej 45. roku życia. Na mocy ustawy „o barwach i fladze Rzeszy” Żydzi nie mogli wywieszać flag Rzeszy i flag narodowych.
Krok do eliminacji Żydów
Caly ten ciekawy artykul przeczytasz jak
*******
Historia jest ważna. Historii uczymy się nie po to, żeby wiedzieć, co robić – pisał Leszek Kołakowski – lecz żeby poznawać siebie, żeby wiedzieć, kim jesteśmy. I dlatego, a nie żeby godzić się z Żydami, których praktycznie na tej ziemi już nie ma, potrzebna jest m.in. bolesna wiedza o zbrodniach dokonywanych na naszej ziemi z udziałem jej mieszkańców.
Cały tekst: KLIKNIJ TUTAJ
To głosowanie było głównie skierowane przeciwko Izraelowi. Jego zasadniczym celem było szyderstwo z Izraela, nie zaś pomoc Palestyńczykom w zbliżeniu się do zbudowania niepodległego państwa.
Caly tekst ; KLIKNIJ TUTAJ
128 pogromów takich jak ten w Jedwabnem. Nieznane historie
– W Rajgrodzie po wojnie w lesie, gdzie zastrzelono 40 Żydów lokalne władze urządziły wysypisko śmieci. Tak wygląda nasza pamięć o pogromach – mówi dr. Mirosław Tryczyk, autor książki „Miasta śmierci. Sąsiedzkie pogromy Żydów”.
Książka „Miasta śmierci. Sąsiedzkie pogromy Żydów”, która ukaże się w październiku, opowiada o zbrodniach dokonanych na obywatelach polskich pochodzenia żydowskiego w latach 1941-1942. Na podstawie akt procesów toczących się w oparciu o tzw. Dekrety Sierpniowe, zeznań świadków żydowskich i polskich zebranych w latach powojennych, Żydowskich Ksiąg Pamięci spisanych przez ocalałych z Zagłady i rozmów przeprowadzonych podczas własnych badań Tryczyk pisze na nowo polsko-żydowską historię.
Wiecej
KLIKNIJ TUTAJ
Kategorie: Uncategorized
