Wprawdzie ten fakt nie trafia często na łamy gazet, ale drugie najświętsze miasto świata arabskiego – Medyna – została założona przez plemiona żydowskie. Historia dowodzi, że Żydzi stanowili ważną część Medyny już dwa wieki przed narodzeniem Mahometa.

,Współczesna Medyna. Niestety do tego miasta, zarówno jak do Mekki, wpuszczani są dzisiaj jedynie muzułmanie

Bernard Lewis pisze na 40. stronie swojej książki „Arabs in history”:

Miasto Medyna, które leży jakieś 280 mil na północ od Mekki, zostało założone przez żydowskie plemiona z północy. Względna zamożność miasta przyciągała pogańskich Arabów, którzy przyjeżdżali jako klienci Żydów i w końcu udało się im Żydów zdominować. Medyna, która przed pojawieniem się islamu była znana jako Yathrib, nie miała żadnej formy stabilnej władzy. Miasto było rozrywane przez waśnie poróżnionych plemion arabskich (Aus i Kharzai), a Żydzi musieli balansować między nimi. Żydzi, którzy zajmowali się głównie rolnictwem i rękodzielnictwem, mieli kulturalną i ekonomiczną przewagę nad Arabami. I dlatego ich konsekwentnie nie lubiano. Jak tylko Arabowie zjednoczyli się pod wodzą Mahometa, to zaatakowali i ostatecznie wyrżnęli Żydów.

Liczba Żydów w Medynie zwiększyła się po rzymskiej inwazji na Erec Israel, która spowodowała wypędzenia Żydów. Żydzi uciekali też przed prześladowaniami w Persji. Ci uchodźcy wtopili się w trzy żydowskie plemiona w Medynie: Banu Nadir, Banu Quynuqua oraz Banu Quraiza. Ich osiedlenie się w Medynie przyniosło ze sobą ogromną wiedzę o rolnictwie, nawadnianiu i przemyśle. Ci bezdomni uchodźcy po kilku pokoleniach stali się wielkimi posiadaczami ziemskimi. W dodatku uchodźcy z Izraela szybko przejęli kontrolę nad finansami i handlem. Żydowskie powodzenia szybko stały się wyzwaniem dla Arabów z regionu – zwłaszcza dla szczepu Quraysh z Mekki, którego członkiem był sam Mahomet.

Alfred Guillaume pisze:

W chwili rodzenia się islamu Żydzi kontrolowali życie gospodarcze Hidżazu (Arabii). Medyna musiała skupiać co najmniej połowę populacji. Żydowskie osady były również na północ od zatoki Akaba. Trzeba odnotować, że Żydom udało się nawrócić na judaizm wielu Arabów.

Żeby dolać oliwy do ognia, to Żydzi byli bardzo silni w swojej wierze w Boga i odrzucali pretensje Mahometa, który uważał się za ostatniego proroka. Wtedy Mahomet ustanowił precedens i zaczął przejmować żydowskie majątki.

Guillaume kontynuuje:

Żydowscy przywódcy sprzeciwiali się deklaracji Mahometa, który uważał się za apostoła zesłanego przez Boga. Z satysfakcją przyjęli to, że Mahomet uznał świętość misji Abrahama, Mojżesza i innych proroków, ale nie chcieli uznać Jezusa i Izmaela za boskich proroków. Obecność zamożnych i niezadowolonych Żydów w pobliżu Mahometa popchnęło go do wydania Żydom wojny bez żadnych obaw.

Ponieważ Żydzi woleli zachować swoje własne wierzenia, to Mahomet zaczął ich podejrzewać o zdradę i zmusił ich do rozbrojenia się i ewakuacji swoich osad. Cenne ziemie i wspaniałe łupy wpadły w ręce muzułmanów.

Mahomet był zazdrosny, sfrustrowany i obrażony na Żydów, którzy nie chcieli go uznać za proroka Boga. Kiedy tylko poczuł, że ma nad Żydami z Medyny wojskową przewagę, to zrezygnował z prób nawrócenia Żydów na islam i zdecydował się na wojnę z Żydami.

Oto co zadeklarował Mahomet:

Dwie religie nie mogą żyć obok siebie na Półwyspie Arabskim

Abu Bakr oraz Omar, następcy Mahometa, byli wykonawcami tego wyroku. Wszystkie żydowskie osady w północnej Arabii zostały systematycznie wyrżnięte.

Bernard Lewis pisze:

Eksterminacja żydowskiego plemienia Quraiza nastąpiła po ataku na żydowską oazę Khaibar.

Bitwa pod Khaybar (ostateczne zniszczenie Żydów z Medyny) jest doskonale znaną bitwą dzisiejszym muzułmanom. Często wspominają o niej na antyizraelskich wiecach, protestach, przemowach.

Na youtube można znaleźć niezliczoną ilość filmików, które pokazują muzułmanów skandujących „Khaybar Khaybar ya Yahud, Jaish Muhammad saya’ud,” [„Żydzi pamiętajcie o Khaybar, armia Mahometa właśnie powraca”].

Na poniższym filmie miasto Malmö w Szwedzistanie.

Wspominają o tym z ogromną nadzieją i radością, bo marzą o powtórzeniu masakry, której dokonał ich „najwspanialszy facet” Mahomet.

Po bitwie w Khaybar Mahomet posłał wysłanników do Żydów, którym udało się ocaleć z rzezi. Zaprosił również żydowskiego „przywódcę” Usayra do Medyny na medytacje. Usayr przybył z 30-osobową delegacją pod eskortą muzułmańską. Żydzi pojechali nieuzbrojeni, bo nie spodziewali się, że w przypadku takiego zaproszenia może coś im grozić. W czasie podróży muzułmanie ich wszystkich zamordowali. Jednej osobie udało się uciec. „Wojna to oszustwo”.

W ten sposób wymordowanie Żydów z Półwyspu Arabskiego oraz przejęcie ich majątków stało się wolą Allaha.

http://izrael.org.il/islam/4701-przed-pojawieniem-sie-islamu-medyna-byla-zydowskim-miastem.html

Przyslal משה רנסקי‬‎