„Mówią o nas aroganccy” – to tytuł kolejnego epizodu na temat Izraelskiej mentalności. Nieco konfrontacyjnie potraktowałam ten temat. Lubię tak w stylu „kawa na ławę”, po izraelsku. Czasem na moim fanpejdżu tzw.” nieprzychylni” w ramach argumentu w dyskusji używają stwierdzenia, że Izraelczycy to najbardziej chamski naród na świecie, aroganci i nie liczący się z nikim ludzie. Uwielbiam takie oceny zwłaszcza w stosunku co całego narodu… Biorę więc kamerę i pytam konkretnych ludzi-co chodzi. Z czego to wynika? Jakie jest podłoże kulturowe, historyczne, religijne, a nawet klimatyczne:) Mówi się, że Izraelczycy są jak owoc Sabry – na zewnątrz szorstcy, mają kolce. Kiedy jednak przebijesz się przez ten dystans spotkasz w większości (nigdy w 100%), ciepłych, serdecznych, otwartych, szczerych do bólu, autentycznych i jeśli można tak napisać – prawdziwych ludzi. Nie unikających tematu. Nie mających tabu, „walących prosto z mostu”. Oczywiście nie zawsze i nie wszędzie. Do rozmowy zaprosiłam nie byle kogo, bo dwóch Izraelczyków polskiego pochodzenia – Paulinę Celnik (socjolog, pisarka, autorka książki pt.”Naród nie wybrany”, emigrantka z komunistycznej Polski, a przede wszystkim genialna osobowość i miękka jak jedwab dusza. Pokochałyśmy się od pierwszego wejrzenia), Vlodcka Rubina (także Izraelczyk polskiego pochodzenia, były oficer, przedsiębiorca, ojciec trójki nastolatków. Mój izraelski „Anioł Stróż”. Przyjaźnimy się, ale i kłócimy ideologicznie jak cholera) oraz wyjątkową postać, Izraelkę-Tamar Ketko- „nosicielkę” dramatycznej historii rodziców-Polaków, którzy poznali się w Auschwitz. Matka była osobistą pianistką okrutnego nazisty dr. Mengele. Dlatego też o niej będzie osobny materiał.
Od taka niewielka próba, bez zachowania statystycznej, świętej zasady randomizacji, ale za to z wiedzą i perspektywą z zewnątrz, z dystansem. Nie bojących się kamery.
Prosto z Jerozolimy przesyłam materiał przewrotny, do refleksji, do empatii. Z wielkiej sympatii do Izraelczyków, ale bez owijania w bawełnę.