Jest z wykształcenia i wyników matematykiem. Wiersze pisze od przypadku do przypadku czyli (jak dotąd) często, czyli czasem po polsku, a czasem po angielsku, ostatnio po polsku. Odkąd wylądował w Ameryce, turla się od stanu do stanu (Michigan – Teksas – New Jersey – Illinois – Ontario – Michigan – Floryda – Kalifornia – Teksas – Kalifornia – Nowy Meksyk – Michigan – Floryda – Kalifornia – Michigan), nie mówiąc o drobniejszych jednostkach geograficznych i skokach na krótko (na dowolną odległość).

Dwa wiersze z cyklu ” cóż, Żydzie?”

     było minęło

      przymila się Bolek
      ty się Wiesiu tak nie dąsaj
      nie musisz łysieć
      przecież pilnuję
      żeby ci włos z głowy nie spadł

      izraelem się otoczyłeś upiera się Wiesio
      ty też nie z egiptem się ożeniłeś paruje Bolek
      mojej starej nie ruszaj ona patryjotka
      a ty pajac na żydowskim sznurku
      uważaj Wiesiu by nie włos z głowy
      lecz głowa z karku ci nie spadła

      i tak się przekomarzali
      tak sobie gaworzyli w zimowe wieczory
      aż Bolek wybrał się na północ a
      jeszcze bardziej na wschód przeziębił się
      i chyba umarł

      wtedy Wiesiowi wywietrzyli mieszkanie
      Wiesio narodowi zacisnął pasa
      suchą stopą ominął wisłę
      żydów przepędził
      nieuświadomionym dodał zdrowia
      postarzał się
      i przegrał w gierki

      kto by tam o uparciuchu dziś pamiętał

Notki do wiersza  TUTAJ

 sceptyczny syn rabina

      ciągnie houdiniego nad rzekę
      do szumu drzew
      plusku ryb

      skurczony
      czyści zamek drzwi komórki
      zamek zapchany wytrychami
      z plasteliny