14-latka słucha, jak ojciec z dumą opowiada o postępach syna w nauce i nadziejach na przyszłość, jakie z nim wiąże. Z ust wyrywa jej się pytanie: – Tato, a ja kim będę, kiedy dorosnę?

Ojciec patrzy na nią zdumiony.

– Nikim, oczywiście – odpowiada bez wahania.

Matka na to samo pytanie mówi: – A kimże by mogła zostać dziewczyna?

Pobożne dziewczyny mogą mieć tylko jedną ambicję: wnosić szczęście do domu swego małżonka i dać mu dzieci. Jest rok 1905, Leoncin pod Warszawą, dom rabina Mendla Pinchasa Singera i jego żony Batszewy Zylberman Singer. Wychwalanym przez tatę synem jest 12-letni Izrael Joszua Singer, późniejszy pisarz, autor m.in. „Braci Aszkenazych”.

W kołysce leży roczny Izaak, który potem jako Izaak Bashevis Singer będzie jednym z najsłynniejszych pisarzy jidysz, uhonorowanym w 1978 r. Literacką Nagrodą Nobla. Dziewczyna to Hindełe Estera Singer. To ona pierwsza z całego rodzeństwa sięgnie po pióro. Nikt tego jednak nie doceni ani w rodzinie, ani poza nią.

Yentl: prawdziwa inspiracja

„Jentł, chłopiec z jesziwy”, opowiadanie Izaaka Bashevisa Singera, które dzięki adaptacjom na Broadwayu, a przede wszystkim dzięki hollywoodzkiej ekranizacji „Yentl” dokonanej przez Barbrę Streisand stało się światowym bestsellerem, opowiada o dziewczynie, która pragnie się uczyć, buntuje się więc przeciw ortodoksyjnej tradycji i w męskim przebraniu rozpoczyna naukę w jesziwie, talmudycznej szkole dla chłopców. Dzięki kamuflażowi udaje się jej zdobyć to, o czym marzyła – edukację.

Zakochuje się jednak w swoim przyjacielu i staje przed trudnymi wyborami. Inspiracją dla tej literackiej postaci była właśnie siostra Izaaka – Hindełe. Niestety, nie miała tyle szczęścia, co jej książkowa odpowiedniczka. Zabrakło sił i determinacji, by podjąć walkę o swoje życie. Nie uciekła z domu, nie poszła do szkoły, nie miała prawdziwej edukacji. Uczyła się sama. Jej ucieczką i spełnieniem stała się literatura.

Deborah, bohaterka jej pierwszej powieści „Taniec demonów”, próbuje przetrwać w świecie, w którym dla Estery nie ma miejsca, a jedyną drogą do wyzwolenia jest szaleństwo. Ostatecznie poddaje się – powieść kończy się zdaniem, że jest jej już wszystko jedno.

Hindełe Estera Singer urodziła się w 1891 r. w Biłgoraju, w domu swojego dziadka ze strony matki Jakuba Mordechaja Zylbermana, rabina. W społeczności żydowskiej rabin Jakub Zylberman miał wielkie poważanie.

Podobno w młodości gestem ramion wstrzymał chłopów, którzy w wielkanocną niedzielę pojawili się w synagodze z widłami i siekierami, by pomścić śmierć Jezusa, a pierwsze charyzmatyczne przemówienie wygłosił w wieku lat dziewięciu.

Swoją córkę kochał i nie mógł do końca pogodzić się z tym, że Batszewa urodziła się dziewczynką. Nie hamował jej w intelektualnych ambicjach. Batszewa nauczyła się czytać po hebrajsku, pasjonowała się książkami. Znała na pamięć Torę i Księgi Proroków. Była pobożna. Nadszedł dzień, gdy ojciec musiał odsunąć córkę od swojego świata.