II Wojna Światowa, Warszawa, scena opisana w ,,Zdążyć przed Panem Bogiem”, której świadkiem był Marek Edelman: ,,Dwóch rosłych niemieckich oficerów obcinało wielkimi krawieckim nożycami małemu człowieczkowi – Żydowi, ustawionemu na beczce, brodę. Zaśmiewali się przy tym do rozpuku. Obserwujący zajście tłum również się śmiał.”

Rok 2016, Francja, scena opisana przez Gazetę Wyborczą: ,,Policjanci przystają przy kobiecie w nietypowym jak na plażę ubraniu. Ma na sobie lekki trzyczęściowy strój przypominający burkini, jak nazywane są kostiumy kąpielowe dla muzułmanek. Zaprojektowano je z myślą o kobietach, które nie chcą odsłaniać ciała na plaży. Policjanci zmusili muzułmankę, aby zdjęła tunikę na plaży. Ludzie bili im brawo”

,,Dla Edelmana obraz ten miał wymowę symboliczną, był bowiem świadectwem zniewolenia i poniżenia człowieka. Wszystkiemu, co potem w życiu robił, przyświecała myśl, aby nie dać się wepchnąć na beczkę.”

Rok 1933, Niemcy. Po dojściu Hitlera do władzy, 7 kwietnia 1933 ogłoszona została ustawa o odrodzeniu stanu urzędniczego (wraz z rozporządzeniem uzupełniającym znanym jako „paragraf aryjski” – Arierparagraph), która przyniosła zwolnienie żydowskich pracowników urzędów państwowych oraz samorządowych. W 1935 pozbawiono ich praw obywatelskich (tzw. ustawy norymberskie) – odbierano im majątek, ograniczano możliwości pracy, zakazywano podejmowania studiów.

Rok 2016, Niemcy, Informacja z agencji prasowych: Burmistrz Elisabeth Herzog-von der Heide z Brandemburgii zwolniła stażystkę z Autonomii Palestyńskiej, po tym gdy odmówiła ściągnięcia chusty z głowy, gdyż „nie zamierzała odkrywać swoich włosów w towarzystwie mężczyzn. Islamska chusta na głowie jest sposobem na wyrażenie swoich religijnych przekonań narusza ona religijną neutralność ratusza.”

Za symboliczną datę zakończenia powstania w getcie warszawskim uznaje się 16 maja 1943 r., gdy Niemcy wysadzili Wielką Synagogę na Tłomackiem. Religijny symbol judaizmu zniknął z tej powierzchni Ziemi.

Rok 1947, publikacja ,,Dżumy” Alberta Camusa. Totalitaryzm kojarzony jest z zarazą, która pojawia się niespodziewanie i atakuje najsłabsze jednostki. W Oranie najpierw zaczynają padać szczury, a gdy choroba „upewnia się”, że trafiła na podatny grunt, atakuje ludzi. Camus mówi: ,,Każdy nosi w sobie dżumę, nikt bowiem nie jest od niej wolny. I trzeba czuwać nad sobą nieustannie, żeby w chwili roztargnienia nie tchnąć dżumy w twarz drugiego człowieka i żeby go nie zakazić.”.

Sławomir Wieczorek

http://www.fzp.net.pl/opinie/dzuma