Jesteście prawnikami, geopolityka nie jest waszą specjalnością. W sprawie Izraela jednak odważacie się wygłaszać opinie, podobnie jak robią to wszyscy inni. Dlaczego? Ponieważ Izrael jest permanentnie pod powiększającym szkłem mediów i jego wypaczony wizerunek okupuje  mózgi mieszkańców świata. A ponieważ stanowi to część tego, co jest politycznie poprawne, wydaje się być częścią ogólnoludzkiej solidarności, bo występowanie przeciwko Izraelowi jest dozwolone. Tak więc, kulturalni ludzie czytają o Izraelu i są gotowi wierzyć, że Żydzi mają sześć ramion, w ten sam sposób, w jaki ludzie w Średniowieczu wierzyli w najrozmaitsze absurdalne rzeczy.

Pierwszym pytaniem jest więc, dlaczego tak wielu inteligentnych ludzi, kiedy mówią o Izraelu, nagle staje się idiotami? Problemem dla nas, którzy nie demonizujemy Izraela, jest to, że nie ma debaty o tym konflikcie. Istnieją tylko hasła; nie ma wymiany myśli. Rzucamy w siebie wzajem sloganami, nie mamy poważnej informacji, cierpimy na syndrom „dziennikarstwa obywatelskiego”, pełnego uprzedzeń, propagandy i uproszczeń. Myśliciele i dziennikarze międzynarodowi machnęli ręką na Izrael. Nie istnieje. Dlatego, jeśli ktoś próbuje wyjść poza „jednolite myślenie” krytykowania Izraela, staje się podejrzany i nielojalny, i natychmiast zostaje izolowany. Dlaczego?

Od lat próbuję znaleźć odpowiedź na to pytanie: dlaczego?

Dlaczego ze wszystkich konfliktów na świecie interesuje ich tylko ten jeden?
Dlaczego maleńki kraj, walczący o przeżycie, jest oczerniany?
Dlaczego zmanipulowana informacja triumfuje z taką łatwością?
Dlaczego wszyscy ludzie w Izraelu zostają zredukowani do zwykłej masy morderczych imperialistów?
Dlaczego nie ma żadnej winy Palestyńczyków?
Dlaczego Arafat jest bohaterem, a Szaron potworem?

Wreszcie, dlaczego, kiedy Izrael jest jedynym krajem na świecie, któremu grozi się unicestwieniem, jest to także jedyny kraj, którego nikt nie uważa za ofiarę?

Calosc  TUTAJ

Przyslal Andrzej Koraszewski