Z końcem grudnia media obiegły doniesienia o głosowaniu w ONZ w sprawie osiedli, jakie Izrael buduje na terenie Wschodniej Jerozolimy i Zachodniego Brzegu. Od 1967 roku, kiedy w wyniku Wojny Sześciodniowej Izraelowi udało się zagarnąć te tereny, zamieszkało tam do dziś około 600,000 osób. Obrady miały miejsce 23 grudnia zeszłego roku, ale jeszcze przed obradami premier Izraela Binjamin Netanjahu starał się z całych sił zmusić niektórych członków Rady do głosowania za budową osiedli. W ostrej rozmowie telefonicznej groził Ministrowi Spraw Zagranicznych Nowej Zelandii konsekwencjami, a jego decyzję o zagłosowaniu przeciw miał interpretować jako wypowiedzenie wojny Izraelowi. Niestety starania Netanjahu spełzły na niczym. Rada Bezpieczeństwa Międzynarodowego ONZ ilością 14 głosów z 15 zadecydowała, że osiedla budowane przez Izrael na terenie palestyńskich dzielnic są „pozbawione mocy prawnej i stanowią rażące pogwałcenie prawa międzynarodowego”. Największy sojusznik Izraela – Stany Zjednoczone – wstrzymały się od głosu. Po opublikowaniu decyzji w formie Rezolucji 2334, Netanjahu nie krył wściekłości. Powtórzył swoje groźby względem Nowej Zelandii, zagroził również Senegalowi, a wstrzymanie się od głosu przez Stany Zjednoczone nazwał „haniebną napaścią”.

Decyzja, aby wstrzymać się od głosu w tak drażliwej sprawie stanowi wiele mówiący gest ze strony Stanów Zjednoczonych. Odwieczny sojusznik Izraela nie poparł go w chwili potrzeby, co premier Izraela skwitował, mówiąc, że „ przyjaciele nie stawiają przyjaciół przed Radą Bezpieczeństwa”.

Zanim jednak będzie można się jednostronnie opowiedzieć po stronie żydowskiej lub palestyńskiej w sprawie nowych, żydowskich osiedli, należałoby się trochę zaznajomić z tłem historycznym konfliktu i dossier Binjamina Netanjahu.

Od czego się zaczęło?

Calosc TUTAJ