Pani Minister Spraw Zagranicznych Szwecji, Margot Wallström,

z zadowoleniem przyjęła najnowszą rezolucję UNESCO, potępiającą działania Izraela w Jerozolimie i określającą Izrael jako okupanta Jerozolimy. Co więcej, Szwecja była siłą napędową tej rezolucji UNESCO i próbowała skłonić inne państwa UE do poparcia jej i potępienia Izraela. W oświadczeniu opublikowanym przez rząd Szwecji czytamy: “Podczas negocjacji Szwecja konsekwentnie dążyła do jedności UE w sprawie tej rezolucji i była gotowa na ustępstwa, by zachować tę jedność”. I dalej: „Jednak, ponieważ UE, niestety, nie była w stanie pozostać jednomyślna, Szwecja zagłosowała za rezolucją”. Było to jedyne państwo UE, które głosowało za tą rezolucją.

Rezolucja o żydowskiej okupacji Jerozolimy jest tylko czubkiem góry lodowej obsesji obecnego rządu szwedzkiego na punkcie Izraela. Dlaczego ten kraj skandynawski z populacją 9 milionów i własnymi problemami społecznymi, leżący tak daleko od Bliskiego Wschodu, ogarnęła obsesja na punkcie Izraela? Działania Margot Wallström są jedynie najnowszym symptomem tendencji Szwecji do skupiania się na Izraelu i pragnienia udziału w decydowaniu o losie Izraela. Ta działaczka partii socjaldemokratycznej została ministrem spraw zagranicznych w 2014 r. i wkrótce potem Szwecja uznała państwo Palestynę. W tym czasie Wallström powiedziała, że uznanie Palestyny było symbolicznym wyrazem szwedzkiego oddania sprawie pokoju, “pozytywnym zastrzykiem w dynamikę procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie”. W 2016 r. pani minister odwiedziła Zachodni Brzeg i tweetowała: “Powrót z Palestyny. Konieczne jest działanie, by uratować rozwiązanie w postaci dwóch państw. Osiedla i wyburzenia niszczą możliwości i nadzieję na pokój”.
Patologiczną obsesję Wallström na punkcie Izraela ujawniają jednak inne jej wypowiedzi. W grudniu 2015 r. twierdziła, że Izrael dokonuje “egzekucji pozasądowych” Palestyńczyków. Mówiła, że Izrael “irytuje nas” nie spełnianiem żądań Szwecji.

W listopadzie 2015 r., po atakach terrorystycznych w Paryżu, pisała: “Oczywiście mamy powód do niepokoju, nie tylko w Szwecji, ale na całym świecie, ponieważ tak wielu radykalizuje się. Tutaj, raz jeszcze, powracamy do sytuacji takiej, jak sytuacja na Bliskim Wschodzie, gdzie Palestyńczycy widzą, że nie ma przyszłości. Musimy albo zaakceptować rozpaczliwą sytuację, albo uciec się do przemocy”.

Calosc TUTAJ