Jarek

Wiersze, piosenki i opowiadania zbieram od czasów szkolnych. Wyszperane z najbardziej zapomnianych zakamarków opuszczonych strychów oraz zakurzonych bibliotecznych półek, znalezione przypadkowo w starych czasopismach i książkach… Wpisywane mozolnie do zeszytów aż do 1996 roku, kiedy to postanowiłem „wrzucić” je do Internetu. Tak powstała strona „Listów z krainy snów…” (www.wiersze.co). Niech ponownie ożyją i będą źródłem nadziei i siły dla innych…

14 lipca br. odeszła od nas we śnie Julia Hartwig – polska poetka i eseistka, tłumaczka literatury pięknej z języka francuskiego i angielskiego. Miała 96 lat…

Była córką fotografa Ludwika Hartwiga i Marii Birjukow. Podczas II wojny światowej była łączniczką Armii Krajowej. Studiowała polonistykę i romanistykę na Tajnym Uniwersytecie Warszawskim (1942–1944). Po wojnie była m.in. autorką słuchowisk nadawanych w Polskim Radiu. Tłumaczyła na język polski twórczość takich pisarzy jak: Guillaume Apollinaire, Allen Ginsberg, Max Jacob, Blaise Cendrars, Pierre Reverdy, Marianne Moore, William Carlos Williams.

Poniżej trzy piękne wiersze Julii Hartwig:

Czułość

Patrzy na ciebie zadarłszy główkę do góry
Jesteś jej niebem i twoja twarz stanowi na tym niebie
słońce i niepogodę
Jest małym pisklęciem które chciałoby usiąść wśród gałęzi twoich ramion
pełna świergotów i tak od ciebie zależna
że wzruszyłoby to nawet serce z kamienia
Już tyle lat minęło a w lustrze w które patrzysz
wciąż jeszcze jawi ci się obraz jej malutkiej
stojącej obok ciebie z zadartą główką
i zapomnianą już dziś prośbą czy pytaniem
na które teraz odpowiedzieć za późno

Nie unikaj

Nie unikaj nieżyjących już przyjaciół
zaklętych w książki i listy
to szczątki zapomnianej mowy czasu
którą odkrywasz na nowo

Przestać śnić

Przestać śnić
To nie znaczy przestać żyć
ale na pewno znaczy
żyć mniej

A wiele trzeba przejść nim zasnę
nierzeczywistych mil
by wreszcie dotrzeć i być świadkiem
nierozpoznanych chwil

Miłych snów…

Jarek

„Listy z krainy snów” – http://www.wiersze.co