Jerzy Klechta

„Ten mały naród, zamieszkujący tereny położone między wielkimi imperiami… ten lud trwa na przekór i wbrew wszystkiemu…a przez swoje powołanie i swą historię naród żydowski jest w szczególny sposób wybrany. Zarazem niewyobrażalne cierpienia waszego narodu stały się straszliwym i wyrazistym świadectwem tego, jaka dokonuje się tragedia”- mówił do Żydów Jan Paweł II.

Zaś podczas pierwszej w dziejach wizycie papieża w rzymskiej Synagodze Większej (13 grudnia 1986 r.) Jan Paweł II powiadał, że opłakuje akty nienawiści, antysemityzm, „który kiedykolwiek i przez kogokolwiek kierowane były przeciw Żydom”.

Nikt prawie nie pamięta a już prawie wcale nikt nie przypomina o stosunku Karola Wojtyły do Żydów, o tym m.in., że od lat szkolnych do śmierci przyjaźnił się ze szkolnym wadowickim Żydem, Jerzym Klugrem, którego systematycznie, kilka razy w roku gościł w Watykanie.

Dlaczego przypominam tę kartę z przeszłości?

Ano dlatego, że nauk Wojtyły o śmiertelnym grzechu antysemityzmu w kraju katolickim zapomniano. Zapomniano w niektórych polskich kościołach, czego dowodem są tu i ówdzie otwarte wrota dla neofaszystowskich antysemitów maszerujących pod sztandarami Obozu Narodowo-Radykalnego, wrzeszczących i zapowiadających śmierć „wrogom ojczyzny”.

O jaką im „ojczyznę” chodzi?