Z ksiazki „MORYCEK W SZKOLE”

O ksiazce TUTAJ

Einstein chętnie opowiadał o pewnym wydarzeniu.
– Miałem kiedyś cykl wykładów w Nowym Jorku. Po jednym z pierwszych
podeszły do mnie w kawiarni dwie panie, pytając:
– Czy to pan miał wczoraj odczyt w Town Hall?
– Tak.
– Właśnie wydawało się nam, że pana poznajemy. Pan był wspaniały!
Wprost nadzwyczajny! A właściwie jak się pan nazywa?

Rabin Zusja z Annopola zaczął kiedyś studiować jeden z tomów Talmudu.
Dzień później uczniowie zauważyli, że wciąż trwa przy pierwszej stronie.
Przypuszczali, że musiał natrafić na jakąś trudną kwestię i usiłuje ją rozwiązać.
Kiedy jednak wiele dni minęło, a on wciąż pogrążony był w pierwszej
stronie, uczniowie dziwili się, lecz nie odważali się pytać o to mistrza.
W końcu jeden z nich zdobył się na odwagę i zapytał go, dlaczego nie przechodzi
do następnej strony. A rabin Zusja odpowiedział:
– Tak dobrze mi tutaj, po cóż więc miałbym iść gdzie indziej?

Oto co powiedział rabbi Rafał z Berszady, uczeń rabbiego Pinchasa:
– Poskarżyłem się raz mojemu nauczycielowi, że niejednemu w nieszczęściu
trudno zachować pełnię wiary w Bożą opatrzność czuwającą nad każdym
człowiekiem. Wydaje mu się wtedy, jak gdyby Bóg ukrył przed nim
Swoje oblicze. Co zrobić, aby umocnić się w wierze?
– Jeżeli wiadomo – odparł rabbi – że to ukrycie, to już nie jest ukrycie

Moris Bernstein trafił do nieba. Spotyka tam rabina, który niegdyś uczył go
w chederze. Wita go tym serdeczniej, że rabinowi towarzyszy kobieta niezwykłej
urody, wczepiona w jego wątłe ramię.
– Widzę, że pańska pobożność, rabi, została po śmierci należycie wynagrodzona.
Na to rabi ze smutkiem:
– Niestety, nie jest to moja nagroda. Ta pani była straszną grzesznicą i dostała
mnie tutaj za karę

FRASZKI

O wychowaniu dzieci
Skarży się bocianowa sąsiadce z komina:
„Moja pani, mam kłopot z wychowaniem syna…
Taki smyk, ledwie podrósł, sen mi spędza z powiek.
Nie chce wierzyć, że przyniósł mu siostrzyczkę – człowiek!

O Ewie
Dyl słuchał, jak uczenie prawi katecheta:
„Z Żebra Adamowego powstała kobieta…”
Trefniś trącił sąsiada, chytrze mrugnął okiem:
„Nic dziwnego, że często wyłazi nam bokiem!