Eliza Segiet – urodziła się i jest. Bywa poetką, czasami pisarką, a niekiedy dramatopisarką.
Dorobek artystyczny:
tomy wierszy:
Romans z sobą, Myślne miraże, Chmurność, Magnetyczni, Magnetic People;
monodram: Prześwity
farsa: Tandem
Tytuł Międzynarodowej Publikacji Roku 2017 (za wiersz Pytania) w Spillwords Press (USA)
Tytuł Międzynarodowej Publikacji Roku 2018 (za wiersz Morze mgieł) w Spillwords Press (USA)
Wiersz Morze mgieł został wybrany jako jeden ze 100 najlepszych wierszy 2018 roku w International Poetry Press Publikations w Kanadzie.
Jej twórczość można znaleźć w antologiach i czasopismach literackich w kraju oraz poza granicami (m.in. Albania, Australia, Bośnia i Hercegowina, Chile, Filipiny, Hiszpania, Indie, Kanada, Kosowo, Macedonia, Mauritius, Nigeria, Portugalia, Rumunia, Singapur, Szkocja, Szwecja, USA, Wenezuela, Wielka Brytania, Zambia).
Obrus
W jej pamięci
pozostał obrus z liścia,
którego drzewo już nie chciało.
Oddało.
Kiedy ono się rozbiera,
my opatuleni,
zbieramy kasztany
i szukamy kogoś,
kto też lubi takie obrusy.
Czarne krople
Jeszcze cię widzi
jej wyśniony świecie,
w którym
marzenia oddała za miłość.
A teraz?
Po jej policzkach,
jak deszcz
spływają
czarne krople tuszu –
to deszcz duszy.
Łzami chciała
zagłuszyć swoje tęsknoty,
ale nie potrafi zgubić wspomnień.
Jak wielbłąd zapas wody,
tak ona –
niesie ciężar przeszłości.
Pustka
Poukładała klocki przyszłości,
ale nie wie po co.
Zbudowała dom,
ale w nim jest zimno i smutno.
Zawiesiła firanki,
ale przez uchylone okno
wieje pustką.
W szarości życia znalazła drzwi,
ale nie ma do nich klucza.
Z balkonu zobaczyła wysoki mur.
Czy go przeskoczy?
Wszystkie wpisy Elizy TUTAJ
Kategorie: Poezja