Prof. Eyal Zisser

Eyal Zisser jest wykładowcą na Wydziale Historii Bliskiego Wschodu Uniwersytetu w Tel Awiwie.

Artykul przetlumaczyl Sir Google Translate

Podczas gdy radykalne siły islamskie w świecie arabskim znajdują się w czymś w rodzaju kryzysu egzystencjalnego, w Gazie Hamas nadal kwitnie dzięki wsparciu i zachętom Izraela. Nadejdzie dzień, kiedy będziemy musieli zapłacić wysoką cenę za pozwolenie Hamasowi na zbudowanie systemu rakietowego skierowanego na Izrael bez przeszkód i pod naszą obserwacją.

W środku zimy na Bliskim Wschodzie panuje izraelska wiosna. Coraz więcej krajów arabskich dołącza do obozu pokojowego i podpisuje umowy normalizacyjne i pokojowe z Izraelem, wyznaczając w ten sposób nowe oblicze Bliskiego Wschodu: regionu, w którym inicjatywa należy teraz do Izraela i jego arabskich sojuszników, którzy z pomocą Białego Domu, udaremniają, a nawet odpychają Iran i jego partnerów w „osi zła”, niezależnie od tego, czy są to prezydent Syrii Bashar Assad, czy organizacja terrorystyczna Hezbollah, obaj obecnie w niebezpieczeństwie, a zatem w defensywie.

Nie tylko irańska oś zła przyjęła niższy profil i teraz trzyma się cudu i prawdopodobnie nowej amerykańskiej administracji, która obejmnie urzad. Radykalne siły w samym świecie arabskim, a przede wszystkim ruchy islamskie, znajdują się w czymś w rodzaju kryzysu egzystencjalnego. Ruchy odniosły wiele sukcesów na początku XXI wieku, kiedy udało im się przejąć kontrolę nad kilkoma arabskimi rządami. Ale to już przeszłość. W większości państw arabskich ruchy te zostały odsunięte od władzy i zdelegalizowane, a ich przywódcy uwięzieni. Nie ma wątpliwości, że polityczny islam zawiódł. Przecież w pierwszej kolejności nigdy nie oferował żadnych rozwiązań dla rozwiązania problemów regionu.

Tylko w Strefie Gazy Hamas nadal się rozwija dzięki wsparciu i zachęcie Izraela. Jerozolima nadal błędnie uważa, że ​​jasne wystąpienie z Hamasem w Gazie jest najlepszą opcją. I tak, podczas gdy w pozostałych krajach Bliskiego Wschodu sojusznicy Izraela ścigają i zakazują ruchów islamskich, Izrael postępuje dokładnie odwrotnie.

Izrael traci okazję, która może wkrótce wymknąć mu się z rąk. Nie myśli nieszablonowo i nie podejmuje żadnych wysiłków, aby doprowadzić do fundamentalnej zmiany rzeczywistości na swojej południowej granicy. W końcu Hamas jest politycznie odizolowany i słabszy niż kiedykolwiek, podczas gdy Izrael cieszy się szerokim poparciem świata arabskiego i do niedawna aprobatą USA dla wielu śmiałych posunięć strategicznych.

Nie możemy zapominać, że rzeczywistość w Gazie różni się od rzeczywistości na północnej granicy Izraela. Hamas nie ma głębi strategicznej, a jego sojusznicy mają ograniczone możliwości oferowania mu pomocy. Dlatego Izrael ma możliwość dyktowania przebiegu wydarzeń w Gazie przy współpracy i wsparciu swoich arabskich sojuszników, a nawet palestyńskich sił bezpieczeństwa, które niedawno odnowiły współpracę w dziedzinie bezpieczeństwa z Izraelem.

Trudno zrozumieć, skąd wzięło się izraelskie podejście do bezczynności wobec Hamasu. Może to wynikać z paraliżu, który opanował izraelski system, lub z obsesji na punkcie trzymania się właściwej polityki, gdy Hamas po raz pierwszy przejął kontrolę nad Gazą 10 lub 15 lat temu, ale już nie pasuje do zmieniającej się rzeczywistości.

Jeśli Izrael nie podejmie działań i byłoby mądrze zrobić to wcześniej niż później, aby obalić reżim Hamasu lub przynajmniej wprowadzić nowe przepisy, które są dla Izraela wygodniejsze, rakiety będą nadal latać z Gazy każdej nocy, a Katar i Turcja będą nadal zbierać polityczne korzyści. Rakiety Hamasu nie rdzewieją; Nadejdzie dzień, w którym zapłacimy wysoką cenę za pozwolenie Hamasowi na zbudowanie systemu rakietowego skierowanego na Izrael bez przeszkód i pod naszą obserwacją.

Wazna lekcja