Przyslala Ewa Korulskia

Przetlumaczyl Sir Google Translate

Ostatnim posunięciem prezydenta Joe Bidena, mającym na celu oburzenie wielu amerykańskich Żydów jako akt bezsensownej wrogości, jest mianowanie przez niego postępowego rabina, Sharon Kleinbaum, do amerykańskiej Komisji ds. Międzynarodowej Wolności Religijnej.

Kleinbaum została oskarżona o wielokrotne używanie swojej ambony w Beit Simchat Torah w Nowym Jorku – największej na świecie kongregacji LGBTQ – do demonizowania Izraela.

Podczas izraelskiej „Operacji Ochronny Brzeg” w Gazie w 2014 roku Kleinbaum odczytała listę ofiar palestyńskich i izraelskich, w tym nazwiska terrorystów Hamasu, w specjalnych modlitwach podczas nabożeństw w swojej synagodze. Wielu członków opuściło synagogę na znak protestu.

Jej druga połowa, Randi Weingarten, która jest przewodniczącą Amerykańskiej Federacji Nauczycieli, wyróżniła się z kolei, mówiąc w kwietniu, że amerykańscy Żydzi byli częścią  „klasy własności”  w Stanach Zjednoczonych, która chce odebrać innym możliwości.

Kleinbaum jest ostatnim z serii antyizraelskich nominowanych przez administrację Bidena. Skręt noża polega na tym, że jest Żydówką, a nawet szczyci się tytułem rabina.

Takie żydowskie osoby są rutynowo używane jako ludzkie tarcze przez twórców Żydów na lewicy. W Wielkiej Brytanii były przywódca Partii Pracy Jeremy Corbyn, który w swojej partii przewodniczył erupcji nękania Żydów i napaści na Izrael, chwalił się za swoich przyjaciół pewnymi antyizraelskimi Żydami – szczególnie jeśli byli religijni – w celu odparcia oskarżeń, że był antysemitą.

Ci, którzy nic nie wiedzą o judaizmie, mogą zatem sądzić, że wrogie poglądy, jakie tacy Żydzi wyrażają na temat Izraela, reprezentują autentyczne wartości żydowskie. Z pewnością wielu z tych antyizraelskich Żydów tak myśli.

W rzeczywistości ich wartości stawiają na głowie żydowskie zasady sprawiedliwości i prawdy, a ich atak na Izrael jest tylko cienką warstwą nienawiści do innych Żydów lub samego judaizmu.

Częściowym wytłumaczeniem tego jest wpływ ideologii marksistowskiej, która teraz dominuje w myśleniu lewicowym poprzez „sprawiedliwość społeczną” (która nie ma znaczenia). Ponieważ większość amerykańskich Żydów podpisuje się pod tym poglądem na świat, nie tylko coraz bardziej zwracają się przeciwko Izraelowi; zakładają, szokująco, że antyżydowskie nakazy ideologii lewicowej są żydowskie.

Dziś ta plątanina nabiera błędnej formy poprzez doktrynę intersekcjonalności. To groteskowo demonizuje Izrael i naród żydowski jako przedstawicieli białej supremacji, kolonializmu i rasizmu i utrzymuje, że ich ofiarami są ludzie kolorowi, społeczność LGBTQ i palestyńscy Arabowie.

Jednak zjawisko zwracania się przeciwko sobie Żydów sięga głęboko wstecz do historii z niezliczonymi przykładami. Uważa się, że pierwsze zniesławienie krwi było promowane przez żydowskiego konwertytę na chrześcijaństwo w średniowiecznej Anglii.

W eseju  O żydowskim pytaniu Karol Marks napisał: „Pieniądz jest zazdrosnym bogiem Izraela, wobec którego żaden inny bóg nie może istnieć”.

Finansista George Soros, który był obiektem wielu antyżydowskich uprzedzeń, mimo to finansował antyizraelskie inicjatywy za pośrednictwem swojej Fundacji Społeczeństwa Otwartego i  obwiniał  zachowanie Izraela za odrodzenie się antysemityzmu w Europie.

Istnieje wiele różnych przyczyn tak problematycznego stosunku niektórych Żydów do narodu żydowskiego.

Marks był synem żydowskich rodziców, którzy przeszli na chrześcijaństwo, co było głównym historycznym motorem demonizacji i prześladowań Żydów. Złożona osobowość Sorosa była prawie na pewno ukształtowana w jego doświadczeniach na Węgrzech z czasów Holokaustu.

Dzisiejsi intersekcjonalni napastnicy Żydów podpisują się pod poglądem Żydów jako drapieżników, który sam w sobie wywodzi się w dużej mierze od Marksa.

Ale zniekształcenia sięgają znacznie głębiej. Tacy Żydzi są często nazywani „nienawidzącymi siebie”, ale jest to myląca nazwa, ponieważ mają tendencję do intensywnego narcyzmu. Co więcej, istnieje jedna część ich żydowskiego pochodzenia, którą przyjmują; to jest ich identyfikacja z żydowską ofiarą, która ich zdaniem daje im moralną szlachetność.

Więc będą rozmawiać o wiktymizacji swojej rodziny podczas Holokaustu; lub w Wielkiej Brytanii, jako dowód swojej „dumnej” żydowskiej tożsamości mogą przedstawić fakt, że w latach 30. ich ojcowie maszerowali przeciwko brytyjskim faszystom na londyńskim East Endzie.

Ale nie bardzo im się podoba to, że są Żydami. Nie podoba im się, że jego kodeksy moralne przeszkadzają im w swobodnym i łatwym życiu, które chcą prowadzić. Nie lubią być kojarzeni z atrybutami kojarzonymi z Żydami przez pogardliwe, grzeczne społeczeństwo, takimi jak materializm, nachalność czy wulgarność. Przede wszystkim nie lubią być postrzegani jako różni od reszty społeczeństwa – i podobnie niektórzy Izraelczycy nie lubią, gdy ich kraj jest postrzegany jako inny od wszystkich innych.

Oczywiście inni ludzie buntują się przeciwko własnej religii, kulturze czy narodowi. Jednak w przypadku żydowskich nienawidzących judaizmu przybiera to patologiczną formę. Obsesyjnie dążą do wymazania żydowskiego partykularyzmu z siebie i świata.

Żydzi antyżydowski są prawdopodobnie największym niebezpieczeństwem, przed którym stoi dziś naród żydowski. Pomimo bycia na lewicy, robią wspólną sprawę z neonazistami i dżihadystami, starając się zaszkodzić Żydom. Dziko nadreprezentowani na uniwersytetach i elitach kulturalnych, znajdują się na samym czele kampanii mających na celu szkodę dla narodu żydowskiego.

Weźmy na przykład niedawne oświadczenie Ben & Jerry’s, że firma nie będzie już sprzedawać swoich lodów na tak zwanych „okupowanych terytoriach palestyńskich”.

Chociaż Ben Cohen i Jerry Greenfield sprzedali swoją tytułową firmę wiele lat temu brytyjskiemu koncernowi Unilever, powiedzieli, że ten nielegalny i dyskryminujący bojkot, który uderzy zarówno w żydowskich, jak i arabskich mieszkańców spornych terytoriów, jest „jedną z najważniejszych decyzji firma dokonała w swojej 43-letniej historii”.

Bojkot został z kolei oklaskiwany przez Kennetha Rotha, żydowskiego dyrektora Human Rights Watch, który obsesyjnie i złośliwie demonizuje Izrael seryjnymi kłamstwami.

Aby zwalczyć wściekły sprzeciw , zarząd Ben & Jerry’s powołał Petera Beinarta , Żyda, który teraz notorycznie opowiada się za rozpadem Izraela i opowiada się za tym, aby Izrael został pozbawiony jego nuklearnych zdolności – jego ostatniej deski  ratunku odstraszającego przed drugim żydowskim ludobójstwem.

W swojej książce  The Oslo Syndrome: Delusions of a People under Siege,  psychiatra Kenneth Levin przedstawia magisterską analizę psychopatologii antyizraelskiego i antyżydowskiego Żyda.

Wiele z tej patologii ma charakter głęboko defensywny. Obwinianie Izraela o toczącą się przeciwko niemu morderczą wojnę, pisze Levin, prowokuje iluzję kontroli nad sytuacją, która w innym przypadku byłaby nieznośnie przerażająca. Niektórym Izraelczykom i Żydom z diaspory łatwiej jest uwierzyć, że mogą powstrzymać przemoc przez zmianę izraelskiej polityki, niż poradzić sobie z rzeczywistością, w której miliony fanatyków są nastawione na eksterminację Izraela.

Podobnie tacy Żydzi z diaspory wierzą, że mogą odeprzeć antyżydowskie ataki, przypodobając się wrogom narodu żydowskiego. Identyfikacja z modnymi przyczynami społecznymi wydaje się chronić przed zarzutem, że Żydzi troszczą się tylko o własne interesy. Dlatego tak wielu podpisuje się pod agendą „sprawiedliwości społecznej”, zrównuje antysemityzm z islamofobią i relatywizuje Holokaust.

Jak jednak zauważa Levin: „Ale droga, którą opowiadają, jest nie mniej urojona niż ta, w której wykorzystywane są dzieci, które obwiniają się za nadużycia, których doświadczają. Zbyt często takie dzieci skazują się psychicznie na życie pełne samozaparcia i nieszczęścia. W przypadku Żydów oskarżających Izrael o skierowaną przeciwko niemu nienawiść, nędza, którą kultywują, wykracza daleko poza ich samych i ostatecznie podważa samo przetrwanie Izraela”.

Być może najbardziej brutalną analizę antyżydowskiego Żyda napisał Uzi Silber w  Ha’aretz  ponad dekadę temu. Żydowski antysemityzm, pisał, był stanem, w którym bycie „bardziej wrażliwym na ból odczuwany przez członków grupy innej niż (własna) powoduje przerzuty do złośliwej emocjonalnej i moralnej identyfikacji z ludźmi oddanymi (swojej) zagładzie”.

Nikt inny nie robi tego sam sobie. Postawy wyrażane przez Kleinbauma, Beinarta, Rotha i wielu innych stanowią szczególną i wyniszczającą żydowską tragedię.

Kiedy zabójcami Żydów są Żydzi