Eliza Segiet – absolwentka studiów magisterskich Wydziału Filozofii, autorka siedmiu tomów wierszy, monodramu, farsy i mikropowieści. Jej teksty można znaleźć w licznych antologiach, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Członek Stowarzyszenia Autorów Polskich oraz World Nations Writers Union.Laureatka Międzynarodowej Publikacji Roku (2017 r., 2018 r.) w Spillwords Press (USA) oraz Nagrody Literackiej Złota Róża im. Jarosława Zielińskiego (za tom Magnetyczni) w 2018 r. Dwukrotnie jej wiersze (2018 r., 2019 r.) zostały wybrane jako jedne ze 100 najlepszych wierszy roku  w International Poetry Press Publications (Kanada).

Bezludzie 

Natura budzi do rozmyślań 
nad pięknem
stworzonej przez samą siebie magii.
Łąki wabią owady,
ludzi nęcą wielobarwne ogrody,
pustynia dla tych, 
którzy potrafią odnaleźć się w jej
pozornie surowym ogrodzie.

Ciężko odszukać róż 
ukrytych pośród niezliczonej ilości
drobinek piachu. 

Na tym bezludziu 
dialog człowieka z wszechobecną pustką,
pośród wielości, 
uświadamia 
istotę istnienia.
Czas, przestrzeń
 − zawsze razem.

Odzew 

W pułapce rzeczywistości, 
skazani na przypadki,
bez zrozumienia 
próbujemy oceniać czas, 
który drąży ludzka nienawiść.

Pozornie z boku, 
a jednak wewnątrz,
my – myślący
niszczymy, 
zabijamy, 
nie dla przyzwoitości, 
może dla własnego poklasku?

Cieszą się ci, co niszczą,
płaczą pokonani.
Zwyciężani walczą,
jeszcze żywi przegrani 
szukają sposobu na odzew.

Przyszłość kształtujemy 
na własne ryzyko.

Świat – kulą,
zemsta – bólem, 
kochanką życia − śmierć,
bez niczyjej pomocy
− pozwólmy jej decydować.

Poslowie Kingi Mynarskiej TUTAJ

Poprzednie czesci TUTAJ