Zenon Rogala     – Wejdź dalej i rozgość się, muszę z tobą porozmawiać, – mimo ciemności, a może właśnie dlatego, głos był świetnie słyszalny i ten ktoś miał znakomitą dykcję. – Jak można wejść dalej, skoro ciemno tu, jak podczas najczarniejszej nocy listopadowej, – musiałem dodać sobie odwagi, bo faktycznie ciemności panowały tu iście […]

Zenon Rogala   Zawsze o tej porze zaczynam odczuwać jakieś dziwne podniecenie. Udaję, że niby właściwie wszystko jest w porządku, że niby jestem na wszystko przygotowany, ale przecież dokładnie wiem, że najgorsze jest to czekanie i ta niepewność, której do tej pory nie miałem. Przyjdzie, nie przyjdzie. Wiem, że przyjdzie, bo przecież co rok przychodzi, […]

Zenon Rogala              Ki diabeł. Nadstawiłem ucha, boć to przecież niemożliwe, żeby w pustym domu słychać było regularną rozmowę. Ale moje obawy zdawały się jednak potwierdzać. Tak, wyraźnie słyszę :           – Oj, przestań już, doprawdy przesadzasz z tym twoim osądem. Nie bądź taki zapalczywy, bo możesz być przez to niesprawiedliwy.  Czy sądzisz, że on […]

Zenon Rogala       Władza – dobrodziejstwo i przekleństwo, wszechobecne od początków ludzkości, od zarania dziejów. Bez niej nie ma niczego. Z nią wszystko ma sens, bo sens jest w niej. Ona sama jest sensem. Z nią jest dobrze i źle. Bez niej jest dobrze i źle. Ma w sobie  – tak i nie. […]

  Zenon Rogala         Tak umarła nasza przyjaźń. Zdechła porzucona przez nas na pastwę losowych wydarzeń. Widać nie była niczego warta, bo nie przetrwała pierwszej próby. Widać piekło ją pochłonęło wraz z pozostałymi po  niej śmieciami.  O przyczynach tej śmierci trudno sądzić, bo najmniej wiemy o własnych wadach i słabościach. I najmniej jesteśmy dociekliwi w […]

Zenon Rogala       Znam ją przecież od tylu lat, ale to co dzisiaj zobaczyłem w jej twarzy, choć nie tylko w twarzy, cała jej postawa i sposób zachowania oznaczały jakiś gwałtowny wewnętrzny wstrząs. Zastałem ją jakoś dziwnie pobudzoną. Wyraźnie nie mogła czegoś zaakceptować, bo nerwowo przemieszczała się po całym salonie. Gniotła w palcach […]

Zenon Rogala     Najgorsza była wtedy, gdy ściskała za gardło, jeszcze gorsza gdy wytrącała z rytmu, a już najgorsza, gdy przyćmiewała umysł i pozbawiała poczucia rzeczywistości  – tęsknota. Dojmująca tym bardziej, że powiększona pełną blokadą wieści od rodziny z Krakowa.          Kiedy wracałem z popołudniowej pracy  przy Munster Road, wstępowałem do otwartego całą dobę magazynu, […]

Zenon Rogala       Najgorzej, kiedy podjęcie decyzji zależy od zbyt wielu czynników. Przez taki nadmiar kryteriów zwykle decyzja zapada przypadkowo i to pod wpływem całkiem nieoczekiwanego splotu wydarzeń i przeważnie nie przynosi zadowolenia. – Nie, tu nie zatrzymuj się, bo samochód musiałby stać zbyt blisko drogi. Nie zrobią porządnego wjazdu, a potem się […]

Zenon Rogala              Od samego początku byłem pewien, że to jakaś specyficzna, rzadka i nie zwykle osobliwa forma tiku nerwowego. Owszem widywałem już różne przypadki, kiedy ktoś uporczywie mruga jednym okiem, albo nagle krzywi kącik ust, czemu towarzyszy skrzywienie twarzy. Bywa, że ktoś nagle podciąga dolną szczękę i natychmiast wraca z nią na poprzednie […]

Zenon Rogala       Przy robocie lubił śpiewać. Wiedział, że go słucham i starał się śpiewać głośno i wyraźnie. Przeważnie były to piosenki z przedwojennego repertuaru obowiązującego w czasie tamtych towarzyskich, spotkań wieczornych. Bo trzeba sobie uświadomić, że były kiedyś czasy, w których nie było radia, nie mówiąc już o tym, w co trudno […]

Zenon Rogala            Tu jest moje najpewniejsze miejsce. Najpewniejsze pod każdym względem. Mam tu swoją ulubioną kawę, swój stolik, znajomego barmana, tę atmosferę jakiej nie znajdę nigdzie indziej. Tak też powinno być dzisiaj. Tu przecież czeka na mnie moje miejsce, o tej porze jest zawsze wolne, jakby na mnie specjalnie czekało. Ale to nie dlatego, […]

Zenon Rogala     – Stoimy przed drzwiami, a właściwie przed wielkimi wrotami na pogorzelisku stodoły, choć powinniśmy powiedzieć, że stoimy na miejscu, gdzie jeszcze wczoraj były wrota i była stodoła. Strach przebywać w sąsiedztwie nadpalonych belek konstrukcyjnych tej wiejskiej budowli. W każdej chwili cała ta czarna nieregularna konstrukcja może runąć. Ale jako reporter audycji […]

Zenon Rogala     To było dziwne i nawet podejrzane, że w stolicy Tatr, w dodatku na jej głównej ulicy, po której woda ludzkich głów płynie z góry, a także pod górę, znajduje się zrujnowany, opuszczony dom, a sądząc z jego wyglądu i technicznej kondycji z pewnością niezamieszkały. Na schodach wiodących do drzwi wejściowych siedział […]

  Zenon Rogala Zawsze o tej porze zaczynam odczuwać jakieś dziwne podniecenie. Udaję, że niby właściwie wszystko jest w porządku, że niby jestem na wszystko przygotowany, ale przecież dokładnie wiem, że najgorsze jest to czekanie i ta niepewność, której do tej pory nie miałem. Przyjdzie, nie przyjdzie. Wiem, że przyjdzie, bo przecież co rok przychodzi, […]

Zenon Rogala                                                              pamięci Edwarda Stachury Nie wiedziałem jak to uczcić. Uczcić, to za łatwo i zbyt niezrozumiale powiedziane – jak to, uczcić, już sam nie […]

Zenon Rogala           Jest pięknie jasne, kusząco chłodne, obiecująco chwiejne. Belgijskie piwo Stella Artois. Jednym słowem jasne, chłodne, chwiejne. Jak każda gwiazda.           Wilgoci i tak było na jej wargach dość, ale one jeszcze przed chwilą dodatkowo zwilżone tym złotym płynem wydawały się jeszcze bardziej kuszące niż […]

Zenon Rogala Od wielu już lat nie korzystam z komunikacji miejskiej. Jakoś los tak zdarzył, że dawno już zapomniałem jak wygląda miasto zza okien tramwaju. Ale nie tylko widoki na zewnątrz tramwaju uległy zmianom. Właśnie wczoraj byłem zmuszony przez życiową sytuację, do niespodziewanego przejazdu trasą dawnej czwórki. Co prawda trasa pozostała taka sama, dalej jeździ […]

Zenon Rogala           – Dość już mam tych komarów i much domowych. Raczej przynoś mi jakieś larwy, te, no … jak im tam, w zeszłym roku nosiłeś mi te, o, już wiem, gąsienice brudnicy nieparki. Te gąsienice to mój ulubiony przysmak.           – Jeśli mówiłeś prawdę, wtedy […]

Zenon Rogala   Byłem sam. Ogród pachniał wschodzącą wiosną, ale jej istota była jeszcze nie nagrzana. Zamknąłem oczy i popłynąłem wraz z wzbierającą kropliście rosą.           – Śmiało, stanowczo, ale powoli, dotykaj mnie delikatnie, weź mnie w palce i delikatnie przesuwaj każdą odrobinkę, żeby sprawdzić jak jestem przygotowana do swojej roli, […]

Zenon Rogala           Wargi były lekko rozchylone. Z pozoru nieruchome, jednak tuż pod cienką powłoką pomarszczonego naskórka, czuło się tętniące potoki życiodajnych płynów. Ta górna, z wyrazistym środkiem, który jednak bardziej służy do wskazania miejsca skąd rozpoczyna się ten niezbyt głęboki parów, wyraźnie oznaczony niewielkimi wzdłuż całej długości grzbietami. Na samym […]

 Zenon Rogala Przyszedł znacznie przed umówioną porą. Wolał sam zdecydować gdzie będzie ją podejmował. Wybrał stolik na zewnątrz gwarantujący znakomity widok na szeroko otwarte drzwi wiodące z ogromnej, usytuowanej na parterze restauracji, wprost na wielki kamienny taras. Tylko latem służy on do podejmowania wybrednych gości, gdyż wielkie płyty z niezbyt starannie wyszlifowanego piaskowca, kładzione jeszcze […]

Zenon Rogala   Szliśmy na basen. Po niedzielnym rosole, wychodziliśmy z domu przeważnie na mecze naszej wspaniałej drużyny piłkarskiej Włókniarz. I choć do rozpoczęcia meczu zawsze było dużo czasu, to dreszczyk emocji towarzyszył nam już w drodze na stadion, kiedy szliśmy skrótem przez Oleśkową łąkę. Ale zdarzało się, że nasza wspaniała drużyna piłkarska Włókniarz, miała […]

Napisal i przyslal  Zenon Rogala Nie niosę Ci długich modłów, o Boże. Nie ślę westchnień licznych… nie biję niskich pokłonów, nie składam ofiary bogatej ku czci Twej i chwale. Nie pragnę wkraść się w Twą możną łaskę, nie zabiegam o dostojne dary. Myśli moje nie mają skrzydeł, które by pieśń niosły w niebiosa. Wyrazy moje […]

Zenon Rogala Byłem tego ciekaw. Bardzo byłem. I choć mogło się wydawać, że zgoda na spotkanie przychodzi mi z trudem, w gruncie rzeczy bardzo mi zależało , aby do tego spotkania doszło i abym mógł doświadczyć tego dziwnego przeżycia w jakich przecież wielokrotnie uczestniczyłem. Dziś będzie inaczej, dziś to ja będę ten najważniejszy, dziś to […]

Zenon Rogala Jak wryty stałem przed wystawą Domu Książki. Na szablonowym plakacie zobaczyłem cień tajemniczego faceta w kapeluszu, jakieś ruiny miasta i krótkie jak strzał z pistoletu, trzyliterowe słowo „Zły”. Słowo jak hak, prawy sierpowy. Było też nazwisko autora, Leopold Tyrmand. „Spotkanie z pisarzem”. Przed laty w czasach szkoły podstawowej miałem już spotkanie z tym […]

Zenon Rogala          Kiedy otwierałem dziś z rana drzwi, przesuwane wzdłuż ich płaszczyzny, te wiodące na taras domu, i kiedy owiał mnie ożywczy wiatr z zewnątrz, to uczucie jakiego doznałem w tamtym momencie, śmiało i z małym prawdopodobieństwem błędu, mogę  nazwać szczęściem. Otwierałem te drzwi dziesiątki razy, ale dziś, jakoś właśnie dziś, w tej właśnie chwili […]

Zenon Rogala            Dwa tygodnie to dużo. Wystarczająco dużo, żeby poznać wszystkie za i przeciw, jakie mogą być udziałem wczasowiczów spędzających wakacje. Można być świadkami wydarzeń jakie  mogą mieć miejsce w czasie czternastu dni pobytu w nadmorskiej miejscowości. Zresztą bez względu na wielkość i popularność, oraz gęstość turystycznego zaludnienia, głębokość tych doznań jest wszędzie taka […]

Napisal i przyslal Zenon Rogala Szmer był typowy. Tak brzmi sala przed każdym wykładem. Siedzący już na swoich miejscach porozrzucani po dość pojemnej sali porozumiewali się między sobą ściszonymi głosami. Falowało takie swoiste murmurando, natomiast szelest przechodzących między rzędami kolejnych słuchaczy, odgłosy zajmowanych miejsc, dyskretny stukot opuszczanych siedzisk, to imitacja próby instrumentów perkusyjnych. Wszystko to […]

Zenon Rogala           Dziwne, bardzo dziwne. Sam nie wiem jak to się stało, przecież tylko na moment odwróciłem głowę, może też coś mi upadło, że odwróciłem wzrok, ale doprawdy na moment. A kiedy chciałem usiąść w moim ulubionym fotelu zobaczyłem, że on już tam siedzi, wygodnie rozwalony. Wpatrywał się we mnie […]

  Zenon Rogala Niestety już jest… choć wolę nań czekać, bo wtedy wiem, że będzie piękne, a kiedy już jest, wiem, jak niewiele z tego wyobrażenia piękna mi się dostaje. W nim zanurzony, nie mam do niego dystansu, tego podstawowego i  jedynego warunku, właściwej oceny rzeczywistości. Ale kiedy dzisiaj wstałem z rana, lato już było. […]