Napisal i przyslal Zenon Rogala                                                                                          Mirkowi                       – Już dawno chodziło mi po głowie, że powinienem to zrobić. Już od wielu, wielu dni walczyłem ze sobą, aby wreszcie dziś dojrzeć do tej przełomowej decyzji. Może to Cię zdziwi, może będziesz udawać zaskoczoną, lub przyjmiesz jedną z tysięcznych swych udawanych póz, niezbędnych, aby […]

Napisal i przyslal Zenon Rogala                – O, podejdź tu, podejdź, narodzie chrześcijański. Tu się sprzedaje, tu się kupuje, odejdź szczeniaku, bo cię opluję.           – Gdy cię ząb w nocy boli, dałbyś tysiąc złotych, żeby cię boleć przestał, a jedna kropla tego balsamu ojców kapucynów, z Góry świętej Genowefy, twój ból uśmierzy […]

. Zenon Rogala                                                  W rocznice urodzin Edwarda Stachury             – Tylko do pana mam zaufanie. Tylko panu to powiem, bo tylko pan mnie zrozumie. Ale jest to śmiertelna tajemnica i nikomu nie może pan jej zdradzić, bo za to śmierć nagła i niespodziewana pana spotka.            Ręce miał tak spocone, że co chwilę wycierał […]

Zenon Rogala                Wiedziałem, że da mi jakiś znak. Zawsze co roku to robiła, ale nie zawsze i nie co roku miałem świadomość, że to jeden z elementów jej gry podstępnej i zdradzieckiej. Już przecież mam te parę lat i wydawało by się, że nie powinienem dać się zwodzić jej sztuczkami i zawoalowanym, […]

Zenon Rogala                   To były nasze pierwsze wakacje. W dodatku pierwsze wspólne, w dodatku pierwsze wyjazdowe, w dodatku nad nasze kochane, polskie morze. W końcu powiem to najważniejsze, na pierwsze, wspólne, wyjazdowe wczasy, nad morze, na które jedziemy naszym pierwszym nowiusieńkim samochodem. Chyba pominę te wszystkie emocje, które ze zrozumiałych wyżej względów […]

Zenon Rogala                    Jej dom zbliżał się tak szybko, że postanowiliśmy iść jak najwolniej.  Niewiele to pomogło, bo i tak pędził w naszą stronę nieuchronnie. Zbliżał się  natarczywie i kiedy widać było już to okienko na poddaszu, rozstanie stało się koniecznością . Jedyne co można było w tej sytuacji zrobić to […]

Zenon Rogala     – Wejdź dalej i rozgość się, muszę z tobą porozmawiać, – mimo ciemności, a może właśnie dlatego, głos był świetnie słyszalny i ten ktoś miał znakomitą dykcję. – Jak można wejść dalej, skoro ciemno tu, jak podczas najczarniejszej nocy listopadowej, – musiałem dodać sobie odwagi, bo faktycznie ciemności panowały tu iście […]

Zenon Rogala   Zawsze o tej porze zaczynam odczuwać jakieś dziwne podniecenie. Udaję, że niby właściwie wszystko jest w porządku, że niby jestem na wszystko przygotowany, ale przecież dokładnie wiem, że najgorsze jest to czekanie i ta niepewność, której do tej pory nie miałem. Przyjdzie, nie przyjdzie. Wiem, że przyjdzie, bo przecież co rok przychodzi, […]

Zenon Rogala              Ki diabeł. Nadstawiłem ucha, boć to przecież niemożliwe, żeby w pustym domu słychać było regularną rozmowę. Ale moje obawy zdawały się jednak potwierdzać. Tak, wyraźnie słyszę :           – Oj, przestań już, doprawdy przesadzasz z tym twoim osądem. Nie bądź taki zapalczywy, bo możesz być przez to niesprawiedliwy.  Czy sądzisz, że on […]

Zenon Rogala       Władza – dobrodziejstwo i przekleństwo, wszechobecne od początków ludzkości, od zarania dziejów. Bez niej nie ma niczego. Z nią wszystko ma sens, bo sens jest w niej. Ona sama jest sensem. Z nią jest dobrze i źle. Bez niej jest dobrze i źle. Ma w sobie  – tak i nie. […]

  Zenon Rogala         Tak umarła nasza przyjaźń. Zdechła porzucona przez nas na pastwę losowych wydarzeń. Widać nie była niczego warta, bo nie przetrwała pierwszej próby. Widać piekło ją pochłonęło wraz z pozostałymi po  niej śmieciami.  O przyczynach tej śmierci trudno sądzić, bo najmniej wiemy o własnych wadach i słabościach. I najmniej jesteśmy dociekliwi w […]

Zenon Rogala       Znam ją przecież od tylu lat, ale to co dzisiaj zobaczyłem w jej twarzy, choć nie tylko w twarzy, cała jej postawa i sposób zachowania oznaczały jakiś gwałtowny wewnętrzny wstrząs. Zastałem ją jakoś dziwnie pobudzoną. Wyraźnie nie mogła czegoś zaakceptować, bo nerwowo przemieszczała się po całym salonie. Gniotła w palcach […]

Zenon Rogala     Najgorsza była wtedy, gdy ściskała za gardło, jeszcze gorsza gdy wytrącała z rytmu, a już najgorsza, gdy przyćmiewała umysł i pozbawiała poczucia rzeczywistości  – tęsknota. Dojmująca tym bardziej, że powiększona pełną blokadą wieści od rodziny z Krakowa.          Kiedy wracałem z popołudniowej pracy  przy Munster Road, wstępowałem do otwartego całą dobę magazynu, […]

Zenon Rogala       Najgorzej, kiedy podjęcie decyzji zależy od zbyt wielu czynników. Przez taki nadmiar kryteriów zwykle decyzja zapada przypadkowo i to pod wpływem całkiem nieoczekiwanego splotu wydarzeń i przeważnie nie przynosi zadowolenia. – Nie, tu nie zatrzymuj się, bo samochód musiałby stać zbyt blisko drogi. Nie zrobią porządnego wjazdu, a potem się […]

Zenon Rogala              Od samego początku byłem pewien, że to jakaś specyficzna, rzadka i nie zwykle osobliwa forma tiku nerwowego. Owszem widywałem już różne przypadki, kiedy ktoś uporczywie mruga jednym okiem, albo nagle krzywi kącik ust, czemu towarzyszy skrzywienie twarzy. Bywa, że ktoś nagle podciąga dolną szczękę i natychmiast wraca z nią na poprzednie […]

Zenon Rogala       Przy robocie lubił śpiewać. Wiedział, że go słucham i starał się śpiewać głośno i wyraźnie. Przeważnie były to piosenki z przedwojennego repertuaru obowiązującego w czasie tamtych towarzyskich, spotkań wieczornych. Bo trzeba sobie uświadomić, że były kiedyś czasy, w których nie było radia, nie mówiąc już o tym, w co trudno […]

Zenon Rogala            Tu jest moje najpewniejsze miejsce. Najpewniejsze pod każdym względem. Mam tu swoją ulubioną kawę, swój stolik, znajomego barmana, tę atmosferę jakiej nie znajdę nigdzie indziej. Tak też powinno być dzisiaj. Tu przecież czeka na mnie moje miejsce, o tej porze jest zawsze wolne, jakby na mnie specjalnie czekało. Ale to nie dlatego, […]

Zenon Rogala     – Stoimy przed drzwiami, a właściwie przed wielkimi wrotami na pogorzelisku stodoły, choć powinniśmy powiedzieć, że stoimy na miejscu, gdzie jeszcze wczoraj były wrota i była stodoła. Strach przebywać w sąsiedztwie nadpalonych belek konstrukcyjnych tej wiejskiej budowli. W każdej chwili cała ta czarna nieregularna konstrukcja może runąć. Ale jako reporter audycji […]

Zenon Rogala     To było dziwne i nawet podejrzane, że w stolicy Tatr, w dodatku na jej głównej ulicy, po której woda ludzkich głów płynie z góry, a także pod górę, znajduje się zrujnowany, opuszczony dom, a sądząc z jego wyglądu i technicznej kondycji z pewnością niezamieszkały. Na schodach wiodących do drzwi wejściowych siedział […]

  Zenon Rogala Zawsze o tej porze zaczynam odczuwać jakieś dziwne podniecenie. Udaję, że niby właściwie wszystko jest w porządku, że niby jestem na wszystko przygotowany, ale przecież dokładnie wiem, że najgorsze jest to czekanie i ta niepewność, której do tej pory nie miałem. Przyjdzie, nie przyjdzie. Wiem, że przyjdzie, bo przecież co rok przychodzi, […]

Zenon Rogala                                                              pamięci Edwarda Stachury Nie wiedziałem jak to uczcić. Uczcić, to za łatwo i zbyt niezrozumiale powiedziane – jak to, uczcić, już sam nie […]

Zenon Rogala           Jest pięknie jasne, kusząco chłodne, obiecująco chwiejne. Belgijskie piwo Stella Artois. Jednym słowem jasne, chłodne, chwiejne. Jak każda gwiazda.           Wilgoci i tak było na jej wargach dość, ale one jeszcze przed chwilą dodatkowo zwilżone tym złotym płynem wydawały się jeszcze bardziej kuszące niż […]

Zenon Rogala Od wielu już lat nie korzystam z komunikacji miejskiej. Jakoś los tak zdarzył, że dawno już zapomniałem jak wygląda miasto zza okien tramwaju. Ale nie tylko widoki na zewnątrz tramwaju uległy zmianom. Właśnie wczoraj byłem zmuszony przez życiową sytuację, do niespodziewanego przejazdu trasą dawnej czwórki. Co prawda trasa pozostała taka sama, dalej jeździ […]

Zenon Rogala           – Dość już mam tych komarów i much domowych. Raczej przynoś mi jakieś larwy, te, no … jak im tam, w zeszłym roku nosiłeś mi te, o, już wiem, gąsienice brudnicy nieparki. Te gąsienice to mój ulubiony przysmak.           – Jeśli mówiłeś prawdę, wtedy […]

Zenon Rogala   Byłem sam. Ogród pachniał wschodzącą wiosną, ale jej istota była jeszcze nie nagrzana. Zamknąłem oczy i popłynąłem wraz z wzbierającą kropliście rosą.           – Śmiało, stanowczo, ale powoli, dotykaj mnie delikatnie, weź mnie w palce i delikatnie przesuwaj każdą odrobinkę, żeby sprawdzić jak jestem przygotowana do swojej roli, […]

Zenon Rogala           Wargi były lekko rozchylone. Z pozoru nieruchome, jednak tuż pod cienką powłoką pomarszczonego naskórka, czuło się tętniące potoki życiodajnych płynów. Ta górna, z wyrazistym środkiem, który jednak bardziej służy do wskazania miejsca skąd rozpoczyna się ten niezbyt głęboki parów, wyraźnie oznaczony niewielkimi wzdłuż całej długości grzbietami. Na samym […]

 Zenon Rogala Przyszedł znacznie przed umówioną porą. Wolał sam zdecydować gdzie będzie ją podejmował. Wybrał stolik na zewnątrz gwarantujący znakomity widok na szeroko otwarte drzwi wiodące z ogromnej, usytuowanej na parterze restauracji, wprost na wielki kamienny taras. Tylko latem służy on do podejmowania wybrednych gości, gdyż wielkie płyty z niezbyt starannie wyszlifowanego piaskowca, kładzione jeszcze […]

Zenon Rogala   Szliśmy na basen. Po niedzielnym rosole, wychodziliśmy z domu przeważnie na mecze naszej wspaniałej drużyny piłkarskiej Włókniarz. I choć do rozpoczęcia meczu zawsze było dużo czasu, to dreszczyk emocji towarzyszył nam już w drodze na stadion, kiedy szliśmy skrótem przez Oleśkową łąkę. Ale zdarzało się, że nasza wspaniała drużyna piłkarska Włókniarz, miała […]