Boksował w polskiej reprezentacji bokser wagi średniej Szapsa Rotholc. Jego życie to gotowy scenariusz filmowy. Z zawodu był zecerem, boks trenował od dziecka. W latach 1934-1939 szesnaście razy był powoływany do reprezentacji Polski (14 zwycięstw, jeden remis, 1 raz zdyskwalifikowany). Do połowy 1938 r. stoczył ogółem 124 walki bokserskie, z których 103 wygrał, 12 zremisował i 9 przegrał (ogółem w karierze stoczył 135 pojedynków). W plebiscycie gazety „Przegląd Sportowy” na najlepszego sportowca w Polsce w 1935 r. zajął 6. miejsce. Kibicowanie Rotholcowi jednoczyło polskich i żydowskich obywateli Warszawy. Rotholc wystąpił jako reprezentant Polski na Olimpiadzie w Berlinie przez co jego macierzysty klub RSWF „Gwiazda-Sztern” Warszawa nałożył na niego dyskwalifikację za naruszenie bojkotu igrzysk narzuconego przez wszystkie organizacje żydowskie w Polsce. Ale, gdy w 1938 r. podczas meczu Polska-Niemcy we Wrocławiu, rozegranym zaledwie kilka dni po Nocy Kryształowej, Rotholc wygrał w wadze muszej z zawodnikiem Niemiec, jego zwycięstwo było świętowane również w środowiskach polskich Żydów.

Kliknij na zdjecie i otworzy sie w pelnym rozmiarze

Szapsa Rotholc (z lewej)

W trakcie kampanii wrześniowej 1939 r. Rotholc trafił do niewoli niemieckiej, z której uciekł. Podczas okupacji był policjantem w getcie. W tym czasie został aresztowany i był torturowany za swoje zwycięskie walki bokserskie z zawodnikami niemieckimi przed II wojną światową. Po wojnie Rotholc został oskarżony o kolaborację z Niemcami i skazany przez sąd na zawieszenie w prawach członka społeczności żydowskiej na dwa lata i utratę praw wyborczych na trzy lata. Wyjechał z Polski w latach 50. roku do Kanady, gdzie nauczył się zawodu kuśnierza. Zmarł w 1996 r. w Toronto.