Nadeslala Marysia Stauber

Ta książka przybliża nam niezwykłego człowieka, reżysera, operatora, malarza i głównego aktora Iluminacji, kultowego filmu pokolenia lat 70-tych. Stanisław Latałło, utalentowany artysta i szukający jeszcze siebie młody mężczyzna, który zginął tragicznie w wieku 29-ciu lat podczas polskiej wyprawy w Himalaje, w której uczestniczył jako operator. O jego życiu , twórczości, jego czasach i śmierci opowiadają – rodzina, przyjaciele, współpracownicy i krytycy.

Spis treści:

Wstęp:
List do ojca – Marcin Latałło
Tadeusz Konwicki Podniebne śniegi z tomu Nowy świat i okolice
Wspomnienia zebrane przez Marię Stauber
Katarzyna Latałło – matka, malarka
Janusz Gudowski – kuzyn, naukowiec
Maciej Pałyska – przyjaciel, naukowiec
Andrzej Titkow – przyjaciel, reżyser
Jacek Petrycki – przyjaciel, operator
Piotr Wojciechowski – przyjaciel, pisarz
Anna Górna – przyjaciel, reżyser
Krzysztof Zanussi – reżyser, m. in. Iluminacja
Agnieszka Holland – przyjaciel, reżyser
Maria Stauber – żona, architekt wnętrz
Tadeusz Sobolewski – Uśmiech Anandy
z Katarzyną Herbert o Listach naszych czytelników
Piotr Marecki – Tańcowali aż do zdechu o filmowej adaptacji Anda Stanisława Czycza w reżyserii Stanisława Latałły
Rozmowy z Janem Nowickim i Jurkiem Bogajewiczem
Witold Stok – przyjaciel, operator „Pozwólcie nam do woli fruwać nad ogrodem…”
Dorota Cirlić – List do Marcina
Fragmenty relacji z wyprawy w Himalaje z prasy z 1974 roku.
Biografia i filmografia

Stanisław Latałło
Urodził się 30 stycznia 1945 roku w Białce Tatrzańskiej. Uczęszczał do Liceum Rejtana, mieszkał na Mokotowie. Po matce, babce i pradziadku odziedziczył malarski talent. Robiąc zaocznie maturę, studiował jednocześnie na ASP i dużo malował. Jego malarskie widzenie świata miało się przekształcić w piękne filmowe kadry i ciekawe szkolne etiudy. W 1964 roku Latałło rozpoczyna studia operatorskie w PWST w Łodzi. Dużo pracuje nad opracowaną przez siebie metodą solaryzacji zdjęć. Tadeusz Konwicki, który zaangażował go jako drugiego operatora do swego fabularnego filmu „Jak daleko stąd, jak blisko”, nie tylko użył jego pomysłów solaryzacji i ciekawych, operatorskich ujęć, ale nawet włączył do swojego filmu szkolną etiudę Latałły. Następnie Latałło kręci trzy krótkie filmiki animowane, „Sznur” i z matką Katarzyną Latałło „Sam sobie sterem” i „Maska i kostium”. W1972 roku został zaangażowany jako asystent operatora do filmu Krzysztofa Zanussiego „Iluminacja”. Niespodziewanie Zanussi zaproponował mu zagranie głównej roli – Franciszka. Film otrzymał szereg nagród na międzynarodowych Festiwalach. Lecz Latałło marzył przede wszystkim o reżyserii. Andrzej Wajda zaproponował mu wejście do tworzonego właśnie przez niego Zespołu Filmowego “X”. Jako reżyser nakręcił dwa filmy telewizyjne – „Listy naszych czytelników” według Zbigniewa Herberta z Tadeuszem Łomnickim w roli głównej i dla telewizji niemieckiej film „Pozwólcie nam do woli fruwać nad ogrodem” z Janem Nowickim i Jurkiem Bogajewiczem – historię przyjaźni dwóch poetów, na podstawie opowiadania “And” Stanisława Czycza o jego przyjaźni z Andrzejem Bursą. Następnie Jerzy Surdel zaproponował mu, aby wziął udział jako operator w wyprawie na Lhotse, szczyt sąsiadujący z Mont Everestem. Mimo niedużego doświadczenia alpinistycznego, Latałło podjął się tego wyzwania. Zginał podczas zejścia z obozu trzeciego, na wysokości 7400m 17ego grudnia 1974. Jego ciało zostało pochowane w szczelinie lodowca Khumbu. Miał 29 lat.

Marcin Latałło
Urodził się 09.03.1967 w Warszawie. Wychował się w Niemczech i we Francji, gdzie studiował reżyserię w La Femis, Wyższa Szkoła Filmowa w Paryżu. Pracował na planie u Andrzeja Wajdy, Agnieszki Holland, był tłumaczem Krzysztofa Kieślowskiego przy “Podwójnym życiu Weroniki” i scenariuszy “Trzech Kolorów”. W 2000 roku przyjechał do PWSFTviT do Łodzi na staż operatorski i pozostał w Polsce. W 1996 roku powstał jego film o ojcu, “Ślad” (Wyróżnienie w Krakowie i w Łagowie). Obecnie robi filmy dokumentalne.

wiecej znajdziesz jak klikniesz na ponizszy link

http://www.ha.art.pl/sklep/index.php?p79,portret-niedokonczony-o-stanislawie-latallo