– Nie. Było we mnie pomieszanie sceptyka, racjonalisty, romantyka.

Powinienem był uczyć się rzeczy praktycznych, umieć wbić gwóźdź w ścianę. Kiedy pod domem czekała furmanka, która miała mnie zawieźć na sowiecką stronę, ojciec odprowadził mnie do bramy i płakał. Napisałem gdzieś: “Po co płakał? Lepiej pouczyłby mnie, jak walczyć z wszami”.