Nadeslal Efraim

30 marca 2015 r. Pinchas Inbari z Centrum Spraw Publicznych w Jerozolimie powiedział, że konflikty w Syrii i Iraku będą miały poważny wpływ na zachodzące zmiany na Bliskim Wschodzie. W wyniku wojny domowej z regionów ogarniętych walkami uciekło kilkaset tysięcy uchodźców arabskich, co wywiera poważny wpływ na sąsiednie kraje. Ocenia się, że tylko Jordania przyjęła około 1 mln uchodźców, z których ponad połowa jest szyitami. “Jordania nigdy w historii nie miała tak dużo szyickiej ludności. Jest to pierwszy raz, od czasu powstania królestwa. Jordania obserwuje ogromne zmiany demograficzne. Jest prawdopodobne, że oni mogą zacząć domagać się swoich praw, na przykład budowy szyickich meczetów lub uznania jako grupę religijną. Nawet nie ma co mówić o możliwości ewentualnej infiltracji przez terrorystów. Oznacza to, że odsetek palestyńskiej ludności w Jordanii spada. I rzeczywiście, już teraz są wątpliwości, czy nadal można twierdzić, że Jordania ma palestyńską większość. To dotyka ważnego punktu. Palestyński problem należy do kwestii panarabizmu – mówią teraz, że otwarty palestyński problem jest częścią większego konfliktu między panarabizmem a panislamizmem, reprezentowanym przez OWP po jednej stronie i Hamas po drugiej stronie. Wszyscy oni zbierają się w Ammanie. Jordańczycy starają się zbierać syryjskich uchodźców w północnej części kraju, aby przy pierwszej nadarzającej się okazji wydalić ich do Syrii, ale oni rozprzestrzeniają się. Powiedziano mi, że wielu z nich jest w Dolinie Jordanu po jordańskiej stronie granicy. Oni nie mają politycznych poglądów – chcą znaleźć pracę i uciec przed cierpieniem ekonomicznym.”

30 marca 2015 r. Centrum Badań nad polityką Blisko Wschodnią opublikowało dokument przedstawiający szkolenie tysięcy dzieci w specjalnych obozach terrorystycznych Hamasu w Strefie Gazy. Obozy te są współfinansowane i prowadzone we współpracy z UNRWA. Pod przykryciem szkół UNRWA prowadzone są szkolenia terrorystyczne, które przeszło już około 17 tys. palestyńskich dzieci. Program szkolenia wojskowego znajduje się w szkolnym programie nauczania zatwierdzonym przez UNRWA. Program szkolenia wojskowego przygotował Hamas.

30 marca 2015 r. do portu w Hajfie zawinęły dwa amerykańskie niszczyciele rakietowe USS Laboon i USS Ross. Jest to dużo wcześniej zaplanowana wizyta.

30 marca 2015 r. egipskie siły bezpieczeństwa poinformowały o odkryciu podziemnego tunelu przemytniczego o długości 2,8 km, który prowadził pod granicą Strefy Gazy. Tunel przebiegał 3 metry pod ziemią i był wykorzystywany do przemytu ludzi, broni i towarów. Jest to najdłuższy z wykrytych tuneli na granicy Egiptu ze Strefą Gazy.

30 marca 2015 r. Anti-Defamation League (ADL) przedstawiła raport o antysemickich incydentach na świecie w 2014 r. W minionym roku w Stanach Zjednoczonych doszło do 912 incydentów o podłożu antysemickim – jest to wzrost o 21% w stosunku do wcześniejszego roku (751 incydentów w 2013 r.).

31 marca 2015 r. ekspert ds. Bliskiego Wschodu na Uniwersytecie Hajfy, dr Dan Schueftan powiedział, że rozwój sytuacji w Jemenie są kolejnym dowodem na niezdolność Stanów Zjednoczonych i świata arabskiego do radzenia sobie z aktualnymi wyzwaniami w regionie. “Jemen rozpada się. Zjawisko to miało miejsce w Iraku, Syrii i Libii. Jest to zjawisko, które pokazuje słabość społeczeństw regionu. Egipt może być jedynym krajem Bliskiego Wschodu, który jest wystarczająco stabilny, aby być postrzegany jako stabilne państwo. W Jemenie, wysocy urzędnicy wspomagani przez Irańskich Strażników Rewolucji, starają się przejąć strategiczne punkty, które mają ogromne znaczenie dla całego świata. Jemen jest położony przy ujściu cieśniny Mandab, przez które przechodzi znaczna część ropy naftowej na świecie, od Zatoki Perskiej przez Kanał Sueski do Morza Śródziemnego, na drodze do Europy. Jemen jest także sąsiadem Arabii Saudyjskiej, a walka sunnitów z szyitami tocząca się na jego ziemiach jest dowodem, że Iran stara się rozszerzyć swoje terytorium. Dla Izraela ważnym jest to, aby koordynować działania z innymi regionalnymi mocarstwami i odeprzeć irańskie zagrożenie. W tej sprawie, po stronie Izraela są Egipt, Turcja, Arabia Saudyjska, Jordania i Maroko. Prawdziwe problemy wynikają z amerykańskiej polityki zagranicznej, która uważa, że podział świata arabskiego jako rozczarowujący. Polityka amerykańska częściowo jest błędna i częściowo kieruje się dziwnymi rozważaniami. Nie można już ufać ich polityce, a zatem państwa arabskie muszą wziąć sprawy w swoje ręce. To Waszyngton jest winny powstania próżni władzy. Po raz pierwszy kraje arabskie odgrywają wiodącą rolę, po raz pierwszy mówią o stworzeniu zjednoczonych sił zbrojnych państw arabskich, pod dowództwem najważniejszych państw sunnickich. Podczas, gdy zagrożenie irańskie w Jemenu w krótkim czasie jest bardzo złe dla Izraela, to arabska odpowiedź jest bardzo obiecująca z punktu widzenia rozważań regionalnych Izraela. Nikt w Izraelu nie chce widzieć Izraela zaangażowanego w obecne niepokoje, ale może się to zdarzyć, ze względu na związki z Egiptem i Arabią Saudyjską. Ogólnie rzecz biorąc, z perspektywy Izraela jest to dobry rozwój wydarzeń. Ale nie da się nic prognozować na przyszłość. Stosowanie w jednym zdaniu zwrotów ‘wprowadzenie stabilizacji’ i ‘państwa arabskie’, jest błędem składniowym.”

31 marca 2015 r. komisja budowlana ministerstwa spraw wewnętrznych zatwierdziła plan budowy 2200 nowych mieszkań w arabskiej dzielnicy Jabel Mukaber we Wschodniej Jerozolimie. Równocześnie z mocą wsteczną zalegalizowanych zostanie kilkaset nielegalnie wzniesionych domów. Organizacje prawicowe oprotestowały tę decyzję, twierdząc, że prowadzi ona do podziału Jerozolimy.

31 marca 2015 r. Israel Aerospace Industries (IAI) poinformował o zawarciu kontraktu na dostawę czterech okrętów patrolowych Super Dvora Mark 3 do nienazwanego państwa w Afryce. Statki zostaną dostarczone w 2016 r. Wartość kontraktu wynosi kilkadziesiąt milionów dolarów. Do tej pory IAI dostarczyły ponad 120 okrętów do różnych państw na całym świecie.

1 kwietnia 2015 r. Palestyńczycy obrzucili w nocy kamieniami i koktajlami Mołotowa patrol izraelskiej armii w rejonie Dżeninu, w Samarii. Żołnierze odpowiedzieli ogniem, raniąc 1 Araba.

1 kwietnia 2015 r. premier Benjamin Netanjahu powiedział: “Wczoraj irański wojskowy bezczelnie oświadczył, że zniszczenie Izraela jest koniecznością. Najwyraźniej morderczy reżim irański ma jasną ścieżkę działania prowadzącą od negocjacji do bomby atomowej. To jest krzywdzące. Zgadzam się z tymi, którzy twierdzą, że roszczenia Iranu, że jego program nuklearny jest wyłącznie w celach pokojowych, nie zgadzają się z naciskiem Iranu na utrzymanie podziemnych instalacji nuklearnych, zaawansowanych wirówek i ciężkiego reaktora wodnego. Wątpliwości rosną do kwadratu, gdy widzimy rozwijanie przez Iran rakiet balistycznych oraz jego ostatnie wysiłki zbrojeniowe. Równocześnie Iran przyśpiesza swoją kampanię terroru, zniewolenia i podboju w całym regionie, ostatnio w Jemenie. Warunki oferowane Iranowi w Lozannie zapewnią złe porozumienie, które zagrozi Izraelowi, Bliskiemu Wschodowi i pokojowi na świecie. Teraz jest czas, aby społeczność międzynarodowa nalegała na lepszą ofertę. Lepsza oferta znacznie zmniejszy infrastrukturę jądrową Iranu. Jeszcze lepszym rozwiązaniem byłaby zmiana zachowania Iranu. Iran musi zaprzestać agresji w regionie, zaprzestać terroryzmu na całym świecie i zatrzymać swoje groźby unicestwienia Izraela. To powinno być bezdyskusyjne i tego powinny domagać się światowe mocarstwa.”

1 kwietnia 2015 r. Siły Obronne Izraela poinformowały, że zaktualizowały scenariusze na wypadek kolejnej wojny z Hezbollahem. Eksperci oceniają, że byłaby ona znacznie trudniejsza i kosztowniejsza niż wojna w 2007 r. Szacuje się, że w pierwszym okresie wojny na terytorium północnego Izraela może spadać 1000-1500 rakiet dziennie, a liczba zabitych może osiągnąć wielkość dwucyfrowej liczby codziennie. Tysiące domów zostanie zniszczonych, a jeszcze więcej uszkodzonych. W tym samym czasie izraelskie lotnictwo wojskowe będzie nieproporcjonalnie silnie niszczyć infrastrukturę cywilną Libanu.

1 kwietnia 2015 r. w Hadze odbyła się uroczystość przyjęcia Autonomii Palestyńskiej do Międzynarodowego Trybunału Karnego. Palestyński minister spraw zagranicznych Riad Malki powiedział, że “Palestyna szuka sprawiedliwości, a nie zemsty. Izrael powinien dołączyć do nas, stając się członkiem Międzynarodowego Trybunału Karnego.”