Wobec zwiększającej się agresji w Europie i innych krajach, gdzie narasta antysemityzm i antagonizm wobec Państwa Izrael, należy dokładnie przyjrzeć się naturze antysemityzmu. Jaki jest powód, że coraz więcej Europejczyków zaprzecza prawu Izraela do istnienia i chce bojkotować jego produkty i uniwersytety? Jak wyjaśnimy fakt, że ONZ potępia Izrael za “zbrodnię” polegającą na ochronie własnych obywateli, jednocześnie całkowicie przeoczając przestępstwa innych rządów wymierzonych w ich własne narody, pociągające miliony ofiar? Dlaczego tak niewielu wyraża wdzięczność Izraelowi za zwalczanie terroryzmu, mimo tego, że doskonale
wiedzą, iż Hamas, Al-Kaida i inne islamistyczne organizacje mają tę samą kryminalną mentalność wymierzoną w świat zachodu (a także inne kraje arabskie) a ich działania zagrażają jego egzystencji?
Sigmund Freud w książce “Mojżesz i monoteizm” starał się przeanalizować i zrozumieć historię Żydów i uformowanie się judaizmu.
Wielu krytyków ze świata nauki zarzucało Freudowi stosowanie nieudowodnionych przypuszczeń, ale teologowie i socjologowie zasadniczo się z nim zgadzali w próbie zrozumienia antysemityzmu. Uważał on, że antysemityzm jest wyrazem resentymentu odczuwanego przez wielu chrześcijan zarzucającym Żydom utworzenie własnej [postępowej] religii, [podczas gdy chrześcijanie] “Pozostali tym, kim byli ich przodkowie: pierwotnie politeistyczni. Nie przezwyciężyli urazy przeciwko nowej religii, która została im narzucona, i przenieśli nienawiść na źródło, z którego do nich przyszła… Nienawiść wobec judaizmu, jest de facto nienawiścią wobec chrześcijaństwa”.
Freud ma rację. Gdy dokładnie prześledzi się historię chrześcijaństwa i zachodniej cywilizacji, staje się jasne, że obie wiele zawdzięczają judaizmowi, jeśli chodzi o świat wartości. Żydowskie wartości były często kwestionowane, wyśmiewane i zwalczane.
Miliony chrześcijan urodzonych w pogańskim świecie Rzymu nie były w stanie wyzwolić się z moralnie dwuznacznych praktyk i wierzeń, zakorzenionych w tych realiach.
W konsekwencji, chrześcijaństwo zaakomodowało wiele politeistycznych wierzeń, tworząc religijne społeczeństwo, które nigdy nie było oswojone z fundamentalnymi koncepcjami monoteizmu. Rezultatem jest złożony stan psycho-religijny, wypędzający chrześcijan w pułapkę niewygodnej sytuacji, gdzie nie można rozróżnić między autentycznym monoteizmem z konkretnymi moralnymi uwarunkowaniami, a pogańskimi praktykami. Z wyjątkiem kilku chrześcijańskich myślicieli, większość rzeczników tej religii nie mogło wyzwolić się spod tego wpływu.
W 1948 r. chrześcijański filozof Arthur Roy Eckardt zapytał, czy kościół kiedykolwiek będzie w stanie wyprzedzić synagogę w walce z pogaństwem – jego odpowiedź brzmiała “nie”. On i inni, w tym wybitny teolog protestancki Paul Tilich, mówili, że judaizm zawsze będzie potrzebny, ponieważ jest “środkiem korekcyjnym przeciwko pogaństwu, które chrześcijaństwu towarzyszy”.
Zatem obserwacja Freuda nie budzi zdziwienia. Nie tylko było prawie niemożliwe zaakceptowanie przez chrześcijan jedności Boga, ale jeszcze gorsze były tego konsekwencje. Boże wymagania etyczne stawiane ludziom wymagają dyscypliny i pewnie dlatego natrafiają na opór. Kluczem była świadomość, że Jezus był Żydem, który w swoje nauczanie włożył wiele etycznych wartości judaizmu.
W 1940 r. syjonistyczny przywódca i pisarz Harry Sacher, stwierdził, że antysemityzmu jest “zemstą Europy na prorokach”. Żyd jest prześladowany, bo wniósł pojęcie etyki i koncepcję grzechu do zachodniego świata: “To Jezusa boją się antysemici. Atakują tych, którzy odpowiadają za narodziny chrześcijaństwa. Plują na Żydów nie dlatego, że ci zabili Jezusa, ale za to, że wydali go na świat”.
Część świata zachodniego od zawsze próbowała rozdzielić judaizm od chrześcijaństwa, ponieważ nie jest w stanie zaakceptować jak wiele chrześcijaństwo mu zawdzięcza. Pozbycie się wyrzutu sumienia ma zlikwidować poczucie winy. Walcząc z przeznaczeniem, stara się pozbyć tego, co o tym przeznaczeniu przypomina. Antysemita więc odgrywa ponownie ukrzyżowanie swojego zbawcy przez torturowanie i zabijanie Żyda reprezentującego nauczanie jakie Jezus przyjął.
Zatem, nie dziwi fakt, że kiedy Żydzi są zmuszeni do obrony własnego kraju i wypowiedzenia wojny terrorystom, wielu ludzi jest zachwyconych znalezieniem okazji do oskarżania Izrael o zbrodnie wojenne. Przecież sami wiedzą, że ich własne kraje zniszczyłyby organizację, która wystrzeliwuje setki rakiet na swoich obywateli, ale nie mogą zmusić się do przyznania legitymacji takim samym działaniom, jeśli chodzi o Żydów. Padają ofiarą swojej podświadomości. Tchórzliwie biorą odwet na Żydach, których biblijni praojcowie położyli fundament pod sprawiedliwość i moralność – używanych teraz do dumnego potępiania tych Żydów. To, co jest najbardziej irytujące, to starania izraelskich żołnierzy do ograniczania strat wśród cywilnej populacji – w kontraście do swoich armii, które przyjmują bardziej agresywne podejście [vide: przypadkowe bądź chybione bombardowania cywili w Syrii, Afganistanie, itd. – przyp. Red]. Nic nie wścieka bardziej antysemity, niż to, że ci, których nienawidzi, utrzymują wysokie standardy moralne, nawet w środku wojny, mogącej zagrozić ich przetrwaniu.
Kiedy patrzymy dziś na Europę, widzimy rozpowszechnianie się postaw czerpiących z pogaństwa [np. hedonizm, rola bóstw zastępczych] i minimalizowanie wartości pochodzących z judaizmu. W konsekwencji Europa stacza się w coraz większe problemy. Ten trend zostanie powstrzymany dopiero, gdy zorientuje się, że delegitymizowanie Izraela i Żydów jest podkopywaniem własnego szańca. Na szczęście w Europie jest wielu ludzi, w tym szczerych chrześcijan, którzy to rozumieją i starają się wpłynąć na zmianę.
Żydzi i Izrael powinni zdać sobie sprawę że są nienawidzeni za to, że judaizm przeciwstawia się pogaństwu i niemoralności. I powinniśmy być z tego dumni: jeśli nas nienawidzą, to przynajmniej za pozytywne cechy.
Nathan Lopez Cardozo
Autor jest dziekanem David Cardozo Academy w Jerozolimie i autorem wielu książek.m.
Tłum. Red.
Kategorie: Uncategorized
