Nadeslala Beate Johanna Wysocki

MIĘDZYKULTUROWY SZLAK TURYSTYCZNY POGRANICZA POLSKO-SŁOWACKIEGO, TRASA ZACHÓD

Synagoga sądecka jest widocznym znakiem dawnej obecności Żydów w grodzie nad Dunajcem i Kamienicą. Jeszcze w latach przed II wojną światową, ludność żydowNOWY SĄCZ, Synagogaska stanowiła około 1/3 wszystkich mieszkańców miasta. Historia sądeckich Żydów zaczęła się od przywileju zezwalającego im na osiedlanie się w mieście Nowym Sączu, wydanego przez króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego w 1673 r. Z XVIII w. pochodzi budynek gminnej synagogi – świątyni żydowskiej, zwanej w tradycji polskiej bożnicą. Pod względem architektury, jest to typ budowli tzw. dziewięciopolowej, o sklepieniu wspartym pośrodku na czterech kolumnach. Wzniesiono ją z cegły na planie prostokąta 25 x 19 metra, o ścianach wysokich na 8 metrów (wysokością swą nie mogła przewyższać najniższego kościoła w mieście). Nakrywał ją wysoki, łamany dach tzw. „polski”. W wiekach XIX i XX synagoga została przebudowana. Obraz barokowego wnętrza czynnej synagogi zachował się w szkicu autorstwa Stanisława Wyspiańskiego z roku 1889. W czasie okupacji hitlerowskiej bożnica została zdewastowana. Po remoncie, od roku 1982 stanowi oddział Muzeum Okręgowego i służy jako galeria. W przedsionku wystawione są ocalałe sądeckie judaika