Anna Grabowska-Goldschmid – ur. 26.09.1969 roku w Paryżu. Studiowała na Sorbonie filozofię i politologię. Na trzecim roku podjęła również naukę na Uniwersytecie Pierre et Marie Curie na kierunku położnictwo. Po dyplomie podjęła pracę w Instytucie Pasteura, a później w Szpitalu Chorób Dziecięcych Necker, a obecnie – we własnym biurze nieruchomości. Mieszka nadal w Paryżu. Jest feministką i autorką wierszy.

afinacja z życia wzięta

odkąd nie żyję, straciłam czucie. na gesty
i błagalne spojrzenia – reaguję zimnem
na ustach. rozsiewam zmarzlinę w miejsce pragnień,
żeby mnie nikt nie bolał, żeby nikt nie przebił

– staję się apatrydą, a więc nie należę
do miejsc, ani do ludzi. do żadnego z domów
nikt nie wniesie na rękach. nie posypie ryżem
nawet żebrak. widzi we mnie dno. przezroczyste

wnętrze zabarwia się nocą, staje się ciemność
prawie wiekuista, kiedy on tak, a ja nie.
wychodzę gdy zasypia, zostawiam mu ambrę,
jedyny zapach na który mnie stać. samotność.

do lepiej

zerwałeś gruszki z wierzby? już dojrzały.
czas wyrwać korzenie i jechać na zachód.
tam, nie syczy tak w kieszeni, bo rano bóg daje.

zimą jest cieplej ze styropianowym śniegiem.
tylko pamiętaj – ‘wimięojcaisyna’ zostaw w domu,
tam nie będzie potrzebne. zostanie z matką.

jest jeszcze miejsce – zapakuj klej do ust
i wciśnij między konserwy a smalec na odciski.
i zdejmij do cholery ten stary garb z pleców.

Wszystkie wpisy Ani

KLIKNIJ TUTAJ