Kiedy historycy ocenią ten okres i zmiany, jakie przyniosło wyraźne zwycięstwo i zdecydowana porażka Hamasu, prawdopodobnie zgodzą się, że powrót jeńców był tylko przelotnym epizodem w wielkim planie rzeczy. Dzieje się tak dlatego, że z historycznego punktu widzenia wydarzenie to ma niewielkie znaczenie i nie ma wpływu na przyszłość.
Niektórzy postrzegają zniszczenie infrastruktury Hamasu i uwolnienie zakładników jako dwie wzajemnie wykluczające się misje, pytając, która z nich powinna być traktowana priorytetowo. Moim zdaniem nie jest to sprzeczność, ale raczej dwie różne perspektywy.
Nadrzędnym celem wojny jest zniszczenie Hamasu i stworzenie zupełnie innej sytuacji bezpieczeństwa w Strefie Gazy. Nowa sytuacja bezpieczeństwa ma kluczowe znaczenie dla przesiedleń w miastach w pobliżu Strefy Gazy i jest niezbędna dla ogólnego poczucia bezpieczeństwa w całym regionie graniczącym ze Strefą Gazy. W rzeczy samej, jest ona niezbędna dla ogólnego poczucia bezpieczeństwa Izraelczyków.
Wyeliminowanie Hamasu jest warunkiem przywrócenia pewnego poziomu odstraszania (koncepcja trudna do zrozumienia, a jeszcze trudniejsza do zmierzenia). Odstraszanie Izraela załamało się 7 października i tylko wyraźne zwycięstwo – nokautujące, a nie tylko punktowe – przywróci odstraszanie. Zwycięstwo to musi być również widoczne dla wszystkich, aby każdy, kto odważy się rzucić wyzwanie Izraelowi, przekraczając czerwone linie, natychmiast poniósł konsekwencje zadzierania z Izraelem. Wyraźne i całkowite zwycięstwo musi odstraszyć każdego, kto zechce się tam udać. Wyniki tej wojny uwypuklą to, co Izrael uważa za czerwone linie: celowe krzywdzenie ludności cywilnej.
Dlatego zniszczenie potencjału militarnego Hamasu i zneutralizowanie jego organizacyjnej zdolności do działania ma kluczowe znaczenie dla przyszłości Izraela. W rzeczywistości Bliskiego Wschodu wszystkie rekiny poczuły zapach krwi po 7 października, a postrzegany jako osłabiony Izrael musi uderzyć w rekina i pokazać jego zakrwawione zwłoki, aby wszyscy mogli je zobaczyć. Niezastosowanie się do tego wymogu spowoduje niekończące się roje rekinów próbujących pożreć państwo żydowskie.
W tym samym strasznym wydarzeniu z 7 października było również coś, co musi zakończyć się w sposób umożliwiający uzdrowienie, po jednej z największych tragedii państwa Izrael: Uprowadzenie wielu Izraelczyków (i kilku obcokrajowców) przez Hamas. Uratowanie zakładników jest moralnym obowiązkiem o wysokim i wyraźnym priorytecie. W przyszłości, gdy historycy będą oceniać ten okres i zmiany, jakie przyniosło wyraźne zwycięstwo i zdecydowana porażka Hamasu, prawdopodobnie zgodzą się, że powrót jeńców był tylko przelotnym epizodem w wielkim planie rzeczy. Dzieje się tak dlatego, że z historycznego punktu widzenia wydarzenie to ma niewielkie znaczenie i nie ma wpływu na przyszłość.
Z drugiej strony, dziś, gdy jeńcy są w rękach barbarzyńców z Hamasu, dla kraju, a już na pewno dla ich rodzin, jest to problem, który należy jak najszybciej rozwiązać – nawet kosztem większych trudności w rzeczywistej walce. Trudności te mogą ujawnić się później, ponieważ Hamas kupił sobie czas dzięki transakcjom z zakładnikami, które pozwolą mu zatrzymać impet IDF, zreorganizować się i wprowadzić pomoc humanitarną do Strefy Gazy.
Organizacja terrorystyczna będzie miała żywność, wodę i lekarstwa. Cena za zakładników jest określana przez cywilny szczebel, który jest odpowiedzialny za armię, a armia dostosuje się dla dobra izraelskich cywilów. Na tym polega istota umowy – zakładnicy zostaną uwolnieni, a armia będzie toczyć trudniejszą wojnę.
Pod koniec wojny, po uwolnieniu Gazy od terrorystów, a nawet później, będziemy dumni z tego, że nie zaniedbaliśmy aspektów humanitarnych i moralnych, takich jak powrót jeńców. Ale ta duma będzie miała miejsce tylko wtedy, gdy wojna zakończy się, jak wspomniano, absolutnym zwycięstwem, a w tym celu wojna musi zostać wznowiona natychmiast (dosłownie natychmiast) po zakończeniu zawieszenia broni przez obie strony. Zwycięstwo wymaga znacznego rozszerzenia wojny. Historyczna misja musi zostać zakończona bez wahania i strachu i wierzę, że w Izraelu będzie niekończące się poparcie dla tego.
Generał dywizji ( w stanie spoczynku) Yaakov Amidror
Uratowanie zakładników i zniszczenie Hamasu idą w parze
Kategorie: Uncategorized
MP:
Pewności nie ma, ale zgadzam się że taki powinien być scenariusz narodowy. W dniu zakończenia wojny rząd jedności narodowej powinien rozwiązać się i stać się rządem przejściowym aby przygotować bezpieczne wybory powszechne.
To scenariusz idealny ale niekoniecznie wykonywalny. Bo ten pogrom i ta wojna nie zmieniły opinii większości Izraelczyków a raczej spowodowały jeszcze głębsze okopanie się po obu stronach frontu domowego.
Najbardziej prawdopodobnym scenariuszem jest stopniowe opanowanie demonstracji rodzin zakładników przez lewicę i stopniowa zmiana charakteru tych demonstracji na anty- bibi i anty prawicę. Z żądaniem dymisji premiera i ministrów prawicowych „TERAZ”, nie czekając na koniec wojny.
MEF
Z pewnością dowodztwo armii i służb z wyjątkiem Mosadu oraz minister obrony podadzą się do dymisji. Jest też odpowiedzialność ministerialna czyli głowa państwa w ogolnosci. Juz teraz opozycja ze skrzyżowania ulicy Kaplan chce połączyć “koncepcję” z oczywistym fiaskiem armii i służb. Wg mnie odpowiedzialność ministerialna ma wymiar polityczny, czyli że po wojnie rozstrzygną wyborcy.
To co Israel potrzebuje to amunicja. Nawet te nisko technologiczne, 155 mm pociski dla artylerii, brak tego na Swiecie po wojnie w Ukrainie. Za duzy nacisk na high technology przed wojna w Gazie, w tym rowniez zaniedbanie produkcji i artylerii pociskow i domowych Uzi czy Tavor karabinow.
Wydawalaby sie ze z tyloma dynozaurami, pozostalosciami po starych upadlych doktrynach w IDF, wlasnie ta low technology bylaby dobrze rozwinieta, ale nie , te dynozaury daly sie latwo oslepic przez wizard kids z ich super high technology, gotowe za duzo lat albo nie funkcjonujace, jak “elektroniczny plot ” na granicy z Gaza.
Izrael powinien tez zaczac uzywac tzw. cluste munnition, Ameryka sama dostarcza tego Ukrainie, ale zabronila uzywania tego Izraelowi iles lat temu, by ” cywilni Libanczycy” nie ucierpieli. Ta cluster munition jest wlasnie idealna na Liban, gdzie Hezbollah rozmieszcza wyrzutnie w lasach przygranicznych i wystrzeliwuje zdalnie, pojawiajac sie z powrotem jako ” chlopi libanscy” zeby znowu zaladowac rakiety do wyrzutni.
O ile high tech ma byc uzyta, to takze Himars artyleria, tez dostarczona Ukrainie, ktora Izrael tez ma, zamiast uzywac drogocenne samoloty, na cele w Gazie , Libanie czy Syrii.
Ukraina uzywa to z aprobata USA, czas zeby Izrael tez zaczal.
EK:
Amerykanie próbują ale Izrael staje sztorcem. Jak na razie nic nie wskazuje że zmieniła się taktyka IDF. To widać szczególnie w Judei i Samarii gdzie IDF operuje bardzo energicznie stosując taktyki jak niszczenie dróg i bombardowanie meczetów, które nie były stosowane w przeszłości, nawet nie w dwóch wojnach libańskich. Operacje w „Yosh” ( Judea i Samaria) są niezwykle ważne, ważniejsze nawet od wojny z Hezbollah na północy.
TM:
Umiejętna ofensywa nie zatrzymuje ostrzału rakietowego.
Ostrzał Izraela będzie trwał do ostatniej wyrzutni w rękach Gazańczyków. Czyli do końca wojny. Tak było we wszystkich kampaniach przeciw Hamasowi i Hezbollah – ostrzały rakietowe trwały do ostatniej chwili.
Aby ten ostrzał zatrzymać należy wyeliminować te wyrzutnie i równolegle zdolności wroga zainstalować je na nowo. To prosta logika której większość Izraelczyków nie rozumiała a co najgorsze samo wojsko nie rozumiało.
Aby zmienić te koncepcje uległości, należy wysłać na emeryturę większość obecnych generałów i przeskoczyć całe pokolenie w awansach ich następców. Ale to dopiero po wojnie.
MEF na ile wiem amerykańska pomoc militarna dla Izraela jest uzależniona od wykonywania zaleceń Bidena. Bez tej pomocy Izrael się nie obroni długo sam przed wieloma frontami naraz.
A Biden stawia niewykonalne wymogi
„ oszczędzania ludności cywilnej” czyli przesiewania w czasie walki większych bandytów od mniejszych. I chce odrestaurować Gazę w pierwotnej formie, a nawet założyć państwo Palestyńskie.
Jeśli to nie jest paraliż Izraela i skazanie go na porażkę to nie wiem jak się to nazywa…
Jeśli się mylę to mi to wyjaśnij.
Tym razem nie wyglada na to, ze Izrael dal sobie zwiazac rece i nogi…
Stefcia
@MEF
„To pierwszy raz od 50 lat że izraelskie operacje wojskowe są konsekwentne.”
Chyba sa malo konsekwentne, jesli nadal, bez przerwy, trwa rakietowy ostrzal Izraela. Ja oczywiscie rozumiem, ze nie wolno przywalic w wyrzutnie rakiet i w stanowiska ogniowe Biednych, Uciemiezonych Palestynczykow, bo to by bylo brzydko i nieladnie. I stanowiloby Zbrodnie Wojenna. Albo costam.
Niemniej jednak Walecznym Bojownikom rakiet najwyrazniej nie brakuje – z jednej strony wali rakietami Hamas, z drugiej Hezbollach. I jakos nie zanosi sie na koniec takiej zabawy.
„Co mnie napawa otuchą że taki gabinet przetrzyma nawet Blinkena i Obamę. ”
Przetrzyma albo i nie. Ludzie moga w koncu miec dosyc sytuacji, w ktorej przeciwnik wali rakietami – i nie wolno przeciwnikowi przeszkadzac, bo to by bylo brzydko i naruszalo „prawo miedzynarodowe” czy costam. Jesli „prawo miedzynarodowe” przewiduje, ze Zydow wolno masowo i bezkarnie zabijac, a Zydzi nie maja prawa sie bronic, to chyba nie ja jeden jestem zdania, ze to „prawo” mozna sobie /CENZURA/.
EK
Nie jestem pewien co do tego skrępowania rąk i nóg. Bo gabinet wojenny i wojsko, mimo ciężkich dyskusji, dążą dalej do tych samych celów które zostały zdefiniowane prawie 2 miesiące temu. To pierwszy raz od 50 lat że izraelskie operacje wojskowe są konsekwentne. Co mnie napawa otuchą że taki gabinet przetrzyma nawet Blinkena i Obamę. Biden nie warty uwagi bo jest echem kukły na sznurkach.
Izrael ma większą siłę przebicia niż Amerykanie zakładali a Żydzi i tak zagłosują na Demokratów. Obojętnie czy nacisk na Izrael jest skuteczny czy nie. Wsio dla nich rawno.
Ta analiza strategii jest oczywista. Pozostaje jeszcze jej wykonanie w warunkach gdy USA związały Izraelowi ręce i nogi..