CHASYDZKIE OPOWIEŚCI Z CZASÓW HOLOKAUSTU

21/06/2015 by --- 0 Comments

Chasydzi. Wierzący Żydzi. Nie pomstują, nie złorzeczą, nie wyklinają. Uśmiechają się i dziękują Haszem za dar ocalenia.

Chasydyzm, jako głęboko religijny ruch rozwinął się w XVIII wieku. To, czym był chasydyzm, doskonale wyjaśnia Martin Buber : „Nauka chasydzka to nic innego jak wskazanie, że należy żyć w zachwyceniu, w pełnej zachwytu radości”. Służyć Bogu z radością, poprzez radosne wypełnianie nie tylko modlitw i pobożnych uczynków, ale także obowiązków życia codziennego.

„Chasydzkie opowieści z czasów Holokaustu” to 86 ludzkich historii ujętych w czterech rozdziałach : Przodkowie i wiara, Przyjaźń, Tylko duch , U bram wolności. Cztery ramy ludzkiego życia czasów pogardy.

Opowieści ze zbioru prezentują skomplikowany świat międzyludzkich relacji czasów Zagłady. Zmagania pomiędzy człowiekiem a Bogiem, katem i ofiarą, Żydem a nie-Żydem. W momencie największego upodlenia człowieka pojawia się ludzka godność, midraszowa mądrość oraz na przywrócenie świata do jego czystego stanu.

Większość z tych historii są jak biblijne przypowieści, ale też jak drogowskaz wskazujący w jaki sposób zachować godność i wiarę w ekstremalnych sytuacjach. W każdej
z nich mamy nie tylko tragizm Shoah, ale też religijną i duchową przypowieść, która niesie ze sobą uniwersalne wartości. Trudno jest wskazać, która z historii jest najbardziej niezwykła, wyjątkowa, bo każda z nim jest ludzkim dramatem, który nie mieści się w żadnej kategorii.

Wydawałoby się, że jest to kolejna książka wspomnieniowa o Holokauście. Tylko pozornie, bowiem jest to ważna pozycja nie tylko dla ocalonych, których pamięć utrwala, ale przede wszystkim dla nas, współczesnych, przeżywających kryzys tożsamości i wartości, dobra i zła. Nie są to wymyślone na potrzeby książki historie. Każda z zaprezentowanych relacji została przez autorkę zweryfikowana i udokumentowana oraz opatrzona odpowiednimi przypisami. Tę książkę trzeba znać.

Zrecenzowal i przyslal Robert Mielcarek