Benjamin Netanyahu urodził się 21 października 1949 roku w Tel Awiwie,
            w niepodległym Państwie Izraela.

* Jego rodzice Zila i Ben-Zion Netanyahu (pierwotnie Milikowski) byli Żydami
z Litwy. Jego ojciec był profesorem i nauczał żydowskiej historii.

* W 1962 roku Benjamin z całą rodziną przeprowadził się do Stanów
Zjednoczonych. Zamieszkali w Cheltenham Township na przedmieściach
Filadelfii, Pensylwania.
* Benjamin ukończył liceum Cheltenham High School.

——- kariera wojskowa ——-

– W 1967 roku Benjamin Netanyahu powrócił do Izraela i wstąpił jako ochotnik
do izraelskiej armii.

* Służył w elitarnej jednostce komandosów Sayeret Matkal i wziął udział w
wielu niebezpiecznych misjach. Między innymi 8 maja 1972 roku
uczestniczył w operacji uwolnienia zakładników z porwanego samolotu
linii Sabena na lotnisku Ben-Guriona w Lod, pod Tel Awiwem.

* W 1973 roku Netanyahu opuścił armię w randze kapitana.

– W następnych latach Benjamin studiował architekturę na Massachusetts
Institute of Technology w Bostonie (USA) oraz marketing na Uniwersytecie
Hebrajskim w Jerozolimie. Równocześnie studiował nauki polityczne na
Uniwersytecie Harvard.

——- kariera zawodowa ——-

– W 1976 roku rozpoczął pracę w firmie konsultacyjnej międzynarodowego
biznesu w Bostonie (USA), powiązanej z firmą menedżerską Rim Industries
w Jerozolimie.

– W 1976 roku zginął jego brat, Yoni Netanyahu. Zginął dowodząc operacją
odbicia pasażerów porwanego francuskiego samolotu w Ugandzie. Po tym
tragicznym wydarzeniu, Benjamin Netanyahu zorganizował dwie
międzynarodowe konferencje o drogach walki z terroryzmem
(1979 r. Jerozolima, 1984 r. Waszyngton).

——- kariera polityczna ——-

– W 1982 roku Benjamin Netanyahu rozpoczął pracę w misji dyplomatycznej
przy Ambasadzie Izraela w Waszyngtonie, USA.

* Był członkiem pierwszej delegacji prowadzącej rozmowy o strategicznej
współpracy pomiędzy Izraelem i Stanami Zjednoczonymi.

– W 1984 roku Benjamin Netanyahu został stałym ambasadorem Izraela
przy Organizacji Narodów Zjednoczonych (do 1988 r.).

– W listopadzie 1988 roku w wyborach do dwunastego Knesetu, Benjamin
Netanyahu dostał się do parlamentu z ramienia prawicowej partii Likud.

* W rządzie premiera Itzhaka Shamira, Netanyahu pełnił obowiązki
wiceministra spraw zagranicznych (od 25 czerwca 1990 r. do
11 listopada 1991 r.).

* W 1991 roku Netanyahu uczestniczył w rozmowach pokojowych z Arabami
w Madrycie, w Hiszpanii. Jego zdolności zostały wówczas dostrzeżone i
znalazł duże uznanie w kręgach izraelskich polityków.

– W czerwcu 1992 roku w wyborach do trzynastego Knesetu, Benjamin
Netanyahu dostał się do parlamentu z ramienia prawicowej partii Likud.

* Netanyahu pracował w komisji spraw zagranicznych i obrony.

* W 1993 roku po ustąpieniu Itzhaka Schamira nowym przywódcą
partii Likud został Benjamin Netanyahu.

* Netanyahu znajdował się w opozycji względem lewicowego rządu
Itzhaka Rabina. Uczestniczył w licznych publicznych dysputach, w
których odważnie komentował negocjacje pokojowe z Palestyńczykami.

– W czerwcu 1996 roku w wyborach do czternastego Knesetu, Benjamin
Netanyahu dostał się do parlamentu z ramienia prawicowej partii Likud.

* 18 czerwca 1996 roku Benjamin Netanyahu został premierem rządu.

* W pierwszym okresie rządów Netanyahu skoncentrował się na sprawach
ekonomicznych, walcząc z wysoką inflację i chronicznym deficytem
budżetu. Przeprowadził odważne reformy, między innymi prywatyzując
państwowe kompanie i zakłady przemysłowe.

* Równocześnie Netanyahu musiał prowadzić negocjacje z władzami
Autonomii Palestyńskiej, godząc się na oddanie kolejnych ziem pod
administrację palestyńską. W październiku 1998 roku podpisał z
Jaserem Arafatem porozumienie przewidujące poszerzenie Autonomii
Palestyńskiej w zamian za obietnicę podjęcia przez władze palestyńskie
zdecydowanej walki z organizacjami terrorystycznymi.

* Gdy pomimo zawartej umowy zamachy terrorystyczne wciąż trwały,
Netanyahu powiedział, że zamachy bombowe zwalniają Izrael od
obowiązku realizacji porozumień zawartych w Oslo. W ten sposób Izrael
zrezygnował z przekazywania dalszych terenów Autonomii Palestyńskiej
i zawieszono wszystkie rozmowy pokojowe z Palestyńczykami.

* Netanyahu pełnił swoje obowiązki do 6 lipca 1999 roku, po czym chwilowo
wycofał się z życia politycznego. Główną przyczyną wycofania się były
liczne skandalizujące plotki na temat Netanyahu (wliczając w to plotki
na temat jego małżeństwa) oraz śledztwo w sprawie korupcji (został
uniewinniony). Nowym przywódcą partii Likud został Ariel Szaron.

– W maju 1999 roku w wyborach do piętnastego Knesetu, Benjamin
Netanyahu dostał się do parlamentu z ramienia prawicowej partii Likud.

* 6 listopada 2002 roku Benjamin Netanyahu został ministrem spraw
zagranicznych w rządzie premiera Ariela Szarona.

– W styczniu 2003 roku w wyborach do szesnastego Knesetu, Benjamin
Netanyahu dostał się do parlamentu z ramienia prawicowej partii Likud.

* Benjamin Netanyahu został ministrem finansów w rządzie premiera
Ariela Szarona (do 9 sierpnia 2005 r.).

* Netanyahu przeprowadził reformę gospodarczą, której celem było
ożywienie gospodarki narodowej w sytuacji stagnacji wywołanej przez
Intifadę Al-Aksa. Przeprowadzono ruch w kierunku liberalizacji rynku.
Wzrost PKB uzyskano poprzez zmniejszenie wydatków publicznych i
wzmocnienie sektora prywatnego. Obejmowało to obniżenie wydatków
budżetowych, obniżenie podatków, prywatyzację państwowych
monopoli i reformę ubezpieczeń społecznych.

* 9 sierpnia 2005 roku zrezygnował z funkcji w rządzie w proteście
przeciwko planowi ewakuacji żydowskich osiedli ze Strefy Gazy.

* Gdy 23 listopada 2005 roku Ariel Szaron z grupą parlamentarzystów
odłączył się od partii Likud i założył nową partię polityczną Kadima, w
łonie Likudu nastąpiły poważne kontrowersje i rozłamy.
W wyniku wyborów, 20 grudnia 2005 roku przywódcą Likudu został
Benjamin Netanyahu.

– W marcu 2006 roku w wyborach do siedemnastego Knesetu, Benjamin
Netanyahu dostał się do parlamentu z ramienia prawicowej partii Likud.

Efraim