Jarek

-Wiersze, piosenki i opowiadania zbieram od czasów szkolnych. Wyszperane z najbardziej zapomnianych zakamarków opuszczonych strychów oraz zakurzonych bibliotecznych półek, znalezione przypadkowo w starych czasopismach i książkach… Wpisywane mozolnie do zeszytów aż do 1996 roku, kiedy to postanowiłem „wrzucić” je do Internetu. Tak powstała strona „Listów z krainy snów…” (www.wiersze.co). Niech ponownie ożyją i będą źródłem nadziei i siły dla innych…

Witam serdecznie. Dziś pragnę przedstawić Wam niezwykły wiersz Saula Wagmana – poety, publicysty, tłumacza, wydawcy warszawskiego „Naszego Przeglądu”. Utwór ukazał się w numerze 17 „Nowego Przeglądu” z 1919 roku, a następnie opublikowany został w tomiku „Wierszy rozproszonych 1919-1923”. Nieznane są losy autora w czasie II wojny światowej. Z niektórych doniesień wynika, że w czasie działań wojennych znalazł się na terenie ZSRR i tam popełnił samobójstwo…

Od dzisiaj będę zwyczajny, prosty…
Od dzisiaj będę zwyczajny, prosty,
Do wszystkich ludzi wyciągnę rękę
I rzucę za się, gwiżdżąc piosenkę,
Kamienne bruki, żelazne mosty.

Dziś jeszcze wszystkie me książki spalę,
Tylko oprawę najmędrsze książki
Potnę wśród śmiechu na wąskie wstążki,
Które dziewczętom wplotę w korale.

I od nikogo już niezawisły
Pójdę za miasto żwawo i raźnie –
I w szczerym polu się zaprzyjaźnię
I dłoń uścisnę Antkom znad Wisły.

Od nich się sztuki życia nauczę:
Śmiechu, miłości i nienawiści.
Tam się ma dusza z kłamstwa oczyści,
Z brudu salonów wśród nich się spłucze.

Od dzisiaj będę zwyczajny, prosty,
Do wszystkich ludzi wyciągnę rękę
I pójdę przed się, gwiżdżąc piosenkę,
Przez trawy, kwiaty, przez głogi, osty.

Gdzieś na darniowej usiądę ławce
I w strzępy podrę wszystkie me wiersze,
Tylko stronice dłuższe i szersze
Chłopczykom wiejskim dam na latawce.

Zamieszkam w chacie. Winograd dziki
Zamiast obrazów z ścian będzie zwisał
Nic tam nie będę czytał, ni pisał
Prócz listów chłopom do Ameryki.

Tam się nauczę pracy, modlitwy,
Wśród łanów zboża życie zrozumiem,
Wśród chłopów pojmę, że nic nie umiem,
Że dotąd były za snem gonitwy.

Od dzisiaj będę zwyczajny, prosty,
Do wszystkich ludzi wyciągnę rękę
I rzucę za się, gwiżdżąc piosenkę,
Kamienne bruki, żelazne mosty.

* * *

PS. Na zdjęciu: mieszkańcy getta sprzedający polskie książki…

Jarosław Kosiaty

„Listy z krainy snów” – http://www.wiersze.co

Wszystkie wpisy Jarka

TUTAJ