Eliza Segiet – absolwentka studiów magisterskich Wydziału Filozofii, autorka siedmiu tomów wierszy, monodramu, farsy i mikropowieści. Jej teksty można znaleźć w licznych antologiach, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Członek Stowarzyszenia Autorów Polskich oraz World Nations Writers Union.Laureatka Międzynarodowej Publikacji Roku (2017 r., 2018 r.) w Spillwords Press (USA) oraz Nagrody Literackiej Złota Róża im. Jarosława Zielińskiego (za tom Magnetyczni) w 2018 r. Dwukrotnie jej wiersze (2018 r., 2019 r.) zostały wybrane jako jedne ze 100 najlepszych wierszy roku  w International Poetry Press Publications (Kanada).

Stygmat 

Jak czują się teraz 
ci, którzy przeżyli wojnę?
 
Wtedy 
w strachu, w ukryciu,
teraz 
− nie inaczej.
.
Kiedy zaraza 
zaczęła przejawiać swoją moc,
mówili:
Wojna była gorsza.
Dzisiaj wolą milczeć.
.
Jak porównać wroga, 
którego można zobaczyć, 
usłyszeć,
z niewidzialnym, 
trudnym do unicestwienia,
który każdego może bezszelestnie 
przeprowadzić w nieistnienie,
w ciemną, podziemną galaktykę
− ze stygmatem chorób współistniejących?
 
Jak porównać tajne komplety 
z mocą i niemocą 
internetowego nauczania?
 
Myśleli, 
że już nie muszą się dokształcać.
 
Mylili się! 
Znowu nauka.
 
Uczą się jak żyć, 
by przeżyć. 

Istnienie
 
                                                            Redaktor Kindze Młynarskiej 
Migot opadającej gwiazdy
pobudził jego wyobraźnię.
Nagle zrozumiał, 
że potrzebuje czegoś innego.
Chce daru. Woli przetrwania.
Żyć nie jak
oblepiony bogactwem,
tylko jak zwykły człowiek. 
Taki, który w królestwie istnienia, 
potrafiłby 
zachwycić się kamieniem,
zobaczyć, że obok dzieje się świat,
a w nim tętni życie.

Apetyt na życie 

Każde bezsłoneczne popołudnie
dudniło w nim wspomnieniem,
wciąż przypominało tę radość,
którą musiał ukrywać przed światem.

Czy można ciszą zaćmić prawdę?

Zauroczenie, 
które nie było bajką.
Realne, 
prawie na wyciągnięcie ręki,
tylko brakowało odwagi, decyzji
i jeszcze czegoś.

Jak miał powiedzieć, 
że znalazł podróż marzeń? 
Jak zdecydować się 
na wyjazd,
gdy w portfelu jest brak.
Chyba już w ogóle go nie potrzebował. 

Zrozumiał jednak, że 
w słońcu, deszczu, 
pochmurny czy słoneczny dzień
trzeba pracować, 
by apetyt na życie 
przestał być tylko nim.

Poslowie Kingi Mynarskiej TUTAJ

Poprzednie czesci TUTAJ