Potrzeba było 30 lat, miliardów petrodolarów i kolejnych miliardów od marksistów kulturowych, aby opracować język kłamstw i manipulacji, który umieścił Żydów w Izraelu i diasporze w kolumnie ciemiężców.

Paul Kessler udał się na demonstrację pro-Hamas w Los Angeles, machając izraelską flagą, aby powstrzymać tłum zebrany w celu wsparcia ludobójstwa Żydów. Demonstrant wspierający Hamas, który śledził 69-latka, zanim do niego podszedł, uderzył Kesslera w głowę megafonem. Kessler upadł na ziemię i zmarł w wyniku krwotoku mózgowego.

Czterdzieści osiem godzin po zabiciu Kesslera, jego morderca nadal był wolny, mimo że policja wie, kim on jest. Szeryf hrabstwa Ventura Jim Fryoff nie aresztował go, ponieważ nie mógł zdecydować, czy cios mordercy był przyczyną śmierci Kesslera. Może i tak upadłby na ziemię głową w dół. Takie rzeczy się zdarzają.

Od wybrzeża do wybrzeża, prezydenci uniwersytetów nie mogą zrozumieć, czy należy wspierać Izrael i potępiać Hamas, czy też należy wspierać Hamas i potępiać Izrael. To prawda, że mordercy z Hamasu bestialsko rozstrzeliwali, gwałcili, sodomizowali, ścinali głowy, rozczłonkowywali i porywali tysiące niewinnych Izraelczyków. Ale Izrael odpowiedział tym samym.

Zamieszanie nie ogranicza się do szefów policji i profesorów.

Weźmy pod uwagę senatora Berniego Sandersa. Socjalista z Vermont powiedział CNN, że zawieszenie broni między Izraelem a Hamasem jest niemożliwe. Jak to ujął: “Nie wiem, jak można mieć zawieszenie broni, trwałe zawieszenie broni z organizacją taką jak Hamas, której celem jest zamieszanie i chaos oraz zniszczenie państwa Izrael”.

Ale potem Sanders powiedział: “Natychmiastowym zadaniem jest teraz zakończenie bombardowań, zakończenie przerażającej katastrofy humanitarnej, budowanie – wraz z całym światem – rozwiązania konfliktu w postaci dwóch państw, aby dać Palestyńczykom nadzieję”.

Tak więc, z jednej strony, nie można zawiesić broni, ponieważ Hamas nie zaprzestanie ostrzału, ponieważ dąży do unicestwienia Izraela. Z drugiej strony, Izrael musi zaprzestać ostrzału Hamasu i dać ludziom, którzy wybrali Hamas, państwo. Dezorientacja Sandersa ma sens, biorąc pod uwagę z jednej strony jego żydowskie korzenie, a z drugiej jego powiązania z grupą Hamasu w Izbie Reprezentantów USA.

Oczywista sprzeczność w jego stanowisku rezonuje również z poglądami prezydenta Joe Bidena. Biden twierdzi, że Izrael ma prawo i obowiązek pokonać Hamas. Ale musi to zrobić bez szkody dla ludzkich tarcz Hamasu i musi zaakceptować zawieszenie broni, które pozwoli Hamasowi na przegrupowanie, zaopatrzenie i dozbrojenie.

Biden przyznaje, że Hamas chce unicestwić Żydów. I prawdą jest (choć nie chce tego przyznać), że niepopularna, kontrolowana przez OWP Autonomia Palestyńska również chce unicestwić Żydów. Mimo to Biden upiera się, że należy ich zawsze wzmacniać i nigdy za nic nie karać.

Głębiej niż kompetencje rzeczników

W poniedziałek izraelski premier Benjamin Netanjahu powiedział ABC News, że po wojnie Izrael będzie musiał utrzymać ogólną kontrolę bezpieczeństwa nad Strefą Gazy, aby uniemożliwić Hamasowi odbudowę potencjału wojskowego. Następnego dnia Departament Stanu USA publicznie odrzucił pogląd, że Izrael może pozostać w Strefie Gazy. Rzecznik Departamentu Stanu Vedant Patel powiedział dziennikarzom: “Nasz punkt widzenia jest taki, że Palestyńczycy muszą być na czele tych decyzji, a Gaza jest ziemią palestyńską i pozostanie ziemią palestyńską”.

Ludzie porównują rzeź cywilów dokonaną przez Hamas do 11 września, a kontratak Izraela do inwazji na Irak. Thomas Wheatley, profesor prawa międzynarodowego w West Point, wyjaśnił w artykule opublikowanym w międzynarodowym czasopiśmie prawniczym George Mason University, że ta analogia jest błędna. Hamas nie porwał samolotu. Dokonał inwazji na Izrael. Okupował terytorium Izraela przez kilka godzin i wykorzystał swój czas u władzy do popełnienia zbrodni przeciwko ludzkości i aktów ludobójstwa. Wziął 244 zakładników. Właściwą analogią dla izraelskich kontrataków nie jest Mosul, ale Normandia. Izrael musi potraktować Gazę tak, jak Stany Zjednoczone i alianci potraktowali nazistowskie Niemcy, wyjaśnił Wheatley.

Dlaczego “najlepsi i najbystrzejsi” na Zachodzie nie mogą zrozumieć tej podstawowej prawdy?

Izraelczycy lubią obwiniać siebie za to fiasko. Mówimy, że nasza dyplomacja publiczna, aka hasbara, jest kompletną porażką. Krytycy twierdzą, że nasi rzecznicy są niekompetentni. Prawda jest jednak inna. Oficjalni rzecznicy Izraela są na ogół kompetentni i często dobrze mówią. Palestyńscy rzecznicy są równie często niekompetentni, wyglądają i brzmią jak terroryści.

Problem jest znacznie głębszy niż kompetencje oficjalnych rzeczników.

Po części chodzi o to, że wielu ludzi na całym świecie po prostu nienawidzi Żydów. Od czasu masowej rzezi z 7 października mieliśmy okazję dobrze przyjrzeć się rozmiarom tego zjawiska. Nienawidzący Żydów od Pakistanu po Filadelfię lubią Hamas, ponieważ Hamas zabija Żydów.

Ale nie wszyscy ludzie, którzy upierają się, że Izrael jest w błędzie – lub po prostu nie widzą różnicy między Izraelem a Hamasem – są motywowani przede wszystkim bigoterią.

Ich problemem nie jest to, że gardzą Żydami, ani nawet to, że Izrael nie przedstawia faktów. Ich problemem jest to, że zostali przeszkoleni, by bardziej dbać o “narrację” niż o fakty. A “narracja” każe im stać po stronie Palestyńczyków, którzy dążą do unicestwienia Żydów.

Niezależnie od tego, czy problem rozpoczął się od zniszczenia studiów bliskowschodnich przez Edwarda Saida wraz z publikacją jego antyintelektualnego i czarującego Orientalizmu w 1978 roku, czy też od narzucenia myślenia grupowego pod tytułem “poprawność polityczna” jako papierka lakmusowego dla awansu społecznego, akademickiego i zawodowego w latach 90-tych – w ciągu ostatniego półtora pokolenia szczegóły narracji zostały wypełnione. We wszystkich dziedzinach ludzkiego wysiłku i doświadczenia ludzkość została podzielona na uciskanych, którzy nie mogą zrobić nic złego, i ciemiężców, którzy nie mogą zrobić nic dobrego.

Potrzeba było 30 lat, miliardów petrodolarów i kolejnych miliardów od marksistów kulturowych, aby opracować język kłamstw i manipulacji, który umieścił Żydów w Izraelu i diasporze w kolumnie ciemiężców. Ale przy wystarczającej ilości pieniędzy i indoktrynacji, Dawid został przekształcony w Goliata, a Goliat został przekształcony w Żydów, którzy byli tak przerażeni filistyńskim gigantem, że wysłali 13-letniego pasterza z procą, aby ich bronił.

Nic z tego nie miało sensu. Nic z tego nie miało nic wspólnego z historią, faktami czy nauką. W rzeczywistości, aby uwierzyć w te kłamstwa, konieczne było odrzucenie obiektywnej prawdy jako miernika awansu akademickiego lub zawodowego.

W obliczu stanu rzeczy, w którym dyskurs publiczny był zdominowany przez narrację oczerniającą Żydów, żydowscy liberałowie w Izraelu i Stanach Zjednoczonych wymyślili własną narrację, która miała zadowolić ich indoktrynowanych i motywowanych kolegów na Zachodzie. Swoją narrację oparli na tej samej narracji ciemiężca-ciemiężony, którą przyjęli ich zachodni koledzy. Ale ich narracja rozróżniała “dobrych Żydów” i “złych Żydów”.

Oni byli dobrymi Żydami. Jako dobrzy Żydzi zaakceptowali fakt, że Izrael był Goliatem. Ale podkreślali, że nie chcą być Goliatem. Chcieli dać uciskanemu palestyńskiemu Dawidowi państwo. Przyjęli “rozwiązanie dwupaństwowe”, które wymaga od Izraela oddania Palestyńczykom biblijnego serca Izraela – Judei, Samarii i Jerozolimy wraz ze Strefą Gazy. “Źli Żydzi”, Żydzi ciemiężcy, odmówili tego, opierając się na swoim atawistycznym, mesjanistycznym przekonaniu, że ziemia Izraela należy do Żydów.

Kluczem do pokoju, głosili “dobrzy Żydzi”, jest poparcie liberalnych Żydów przez wszystkich prawomyślnych ludzi. Ludzie myślący prawicowo, kierujący się narracją, muszą sprzeciwiać się przywódcom “złych Żydów” – przede wszystkim Netanjahu – i odmawiać kadencji, awansów, a nawet legitymacji Żydom w Izraelu i za granicą, którzy myślą podobnie jak Netanjahu o pewnych sprawach, zwłaszcza o “rozwiązaniu dwupaństwowym”.

Podobnie jak ich zachodni odpowiednicy, ci żydowscy liberałowie byli odporni na racjonalną debatę. To prawda, że Palestyńczycy odrzucili “rozwiązanie dwupaństwowe”, a wszystkie frakcje palestyńskiego społeczeństwa wzywają do wyeliminowania Izraela. I prawdą jest, że “rozwiązanie dwupaństwowe” przewiduje kurczenie się Izraela do niemożliwych do obrony granic, które zachęcają do inwazji. Ale ponieważ “rozwiązanie dwupaństwowe” położyłoby kres statusowi Izraela jako ciemiężcy, Palestyńczycy i ich sojusznicy zakopaliby topór wojenny, a Izrael mógłby żyć bezpiecznie w granicach nie do obrony, ponieważ nikt nie pomyślałby o zaatakowaniu go. Wielu liberalnych Żydów zaakceptowało rzeź źle myślących Żydów z czymś graniczącym ze spokojem. Oczywiście sami się o to prosili, odmawiając zakończenia tak zwanej “okupacji”.

Problem z akceptacją przez liberalnych Izraelczyków i Żydów z diaspory narracji nad faktami polega na tym, że fakty dowiodły, że ich narracja – i szersza narracja uciskanych/opresorów – jest fałszywa. Budząc się i uświadamiając sobie, że wrogowie Izraela nie widzą różnicy między “dobrymi” Żydami, którzy popierają “rozwiązanie dwupaństwowe”, a “złymi” Żydami, którzy mu się sprzeciwiają, zdają sobie sprawę, że ich kolegów z lewicy naprawdę to nie obchodzi. Wolą swoją narrację od rzeczywistości – i nie odrzucą jej, nawet jeśli utrzymanie wiary w uciskanych oznacza przyjęcie eliminacyjnego sloganu “Od rzeki do morza, Palestyna będzie wolna”.

Co sprowadza nas z powrotem do dyplomacji publicznej.

To właśnie liberalne żydowskie podejście do narracji o uciskających i uciskanych sprawiło, że izraelskie wysiłki propagandowe stały się bezużyteczne. Jeśli Izrael jest w błędzie, a Palestyńczycy mają rację, to Hamas ma prawo mordować, gwałcić i porywać izraelskich Żydów. W końcu na to zasłużyliśmy. Izrael nie ma prawa unicestwiać Hamasu, ponieważ Hamas jest uciskany. Gwałt nie jest formą ucisku, jeśli jest dokonywany przez uciskanego przeciwko uciskającemu. Jakie to ma znaczenie, ile kobiet zostało zbrutalizowanych? To samo dotyczy palenia dzieci.

To, czego brakuje w izraelskiej hasbarze, to nie fakty i liczby – zabitych, okrucieństw, dat i ludobójczych paktów, ani nawet przyzwoity angielski.

Brakuje naszej historii. Nasza historia jest najbardziej fascynującą opowieścią o ludzkiej woli i nadziei, jaką kiedykolwiek znał świat. Nasze żydowskie państwo jest apoteozą sprawiedliwości. Żydowska wolność jest triumfem uciskanych Żydów przeciwko uciskającej ludzkości. Żydowskie zasiedlenie ziemi Izraela z północy na południe, ze wschodu na zachód jest zwycięstwem rdzennej ludności przeciwko stuleciom kolonialistycznych, imperialistycznych najeźdźców i okupantów. Palestyńczycy zorganizowali się jako kult, który uświęca śmierć, sadyzm, masowe morderstwa i zniszczenie. Nie mają tożsamości niezależnej od nienawiści do Izraela. Gdyby Izrael zniknął, Palestyńczycy zostaliby natychmiast zapomniani.

Nadszedł czas, aby powiedzieć prawdę także o nich.

Być może bardziej niż musimy opowiedzieć naszą historię światu, musimy opowiedzieć ją samym sobie. Musimy pozwolić prawdzie przypomnieć nam, kim jesteśmy po pokoleniu nieuzasadnionego i głęboko destrukcyjnego samobiczowania. Im więcej będziemy opowiadać naszą historię, tym mniej będzie nas obchodziło, czy ludzie nas przekonają, ponieważ zrozumiemy, że nasze największe triumfy na przestrzeni czasu miały miejsce, gdy byliśmy wierni sobie, naszym ludziom, naszym tradycjom i naszemu Bogu. A kiedy przestaniemy dbać o to, czy jesteśmy sami, czy nie, zobaczymy, że ludzie dobrej woli na całym świecie będą stać z nami.

Prawda jest narracją Izraela