(z artykułu Jonathana S. Tobina w Jewish News Syndicate)

27 stycznia, ważny dzień w międzynarodowym kalendarzu. Ale co pozwoliło nazistom odnieść taki sukces w kampanii eksterminacji europejskich Żydów? Jak cywilizowany naród niemiecki i kolaboracjoniści w innych krajach Europy doszli do przekonania, że zamordowanie tylu bezbronnych ludzi jest nie tylko dopuszczalnie, ale usprawiedliwione?

Po zbrodniach Hamasu popełnionych 7 października, a zwłaszcza po reakcji wielkiej części cywilizowanego świata na to wydarzenie, stało się boleśnie oczywiste jak mało znaczenia mają uroczyste obchody Pamięci Holokaustu w zachodnim świecie.

Obojętność na rzeź dzisiejszych Żydów przy równoczesnych wyrazach żalu z powodu zamordowania tamtych jest więcej niż hipokryzją. A jeszcze większym szokiem jest opowiadanie się po stronie dzisiejszych morderców. Jest to nie tylko brzemienny w skutki moment historyczny, ilustrujący bankructwo moralne znaczącej części współczesnej opinii publicznej, lecz również wyjaśnienie jak doszło do Holokaustu.

Trudno się z tym pogodzić, ale okazuje się, że uroczystości na rzecz pamięci o holokauście a nawet programy edukacyjne o zagładzie europejskich Żydów w połowie XX wieku nie powstrzymują dziś ludzkości od popierania zbrodni przeciwko Żydom.

PS Tu pozwolę sobie powtórzyć słowa z listu, który po 7 października wysłałem go mojej bł. p. Matki:

Niestety Mamo przegraliśmy

tę naszą długą żydowską wojnę

dobrze że nie widzisz ile

tego uniwersalnego gówna

bo tego byś nie przeżyła