Czesc pierwsza i czesc druga mozna znalezc w wpisie z 1 marca

marzec 1968 – cześć trzecia

“Czas już najwyższy, aby przeprowadzić konsekwentne >>uzwyczajnienie<<” niektórych obywateli naszego kraju korzystających dotąd z przywilejów “nadzwyczajnych”. Ci ludzie “sądzą, że należą im się od społeczeństwa i państwa szczególne względy, opieka, nadzwyczajne zabezpieczenia, następnie lukratywne posady (…). W tym miejscu warto chyba i należy zadać publiczne pytanie: A właściwie dlaczego? (…) 30 mln Polaków żyje w określonych warunkach, korzysta z przepisowego metrażu mieszkaniowego, zarabia określoną sumę pieniędzy, jeździ tramwajami, leczy się w ubezpieczalni, korzysta z biur pośrednictwa pracy, spędza urlopy w domach Funduszu Wczasów Pracowniczych – słowem, żyje zwyczajnie. Żyjcie tak i wy. (…) “ Obóz Moczara znalazł sprzymierzeńców : oficerów SB i sfrustrowanych aktywistów łączyło wiele : – antysemityzm – zakamuflowany pod marksistowską nazwą “antysyjonizm”, – niechęć do wszystkiego, co w życiu kulturalnym i naukowym uznano za niepolskie, – nieufność do inteligencji, – sprzeciw wobec względnej nawet liberalizacji życia politycznego. Czystka 1968 r. została przygotowana przez aparat bezpieczeństwa. Tu układano spisy syjonistów i tu marcowi publicyści – nazywani drwiąco “ułanami rakowieckimi” – otrzymywali materiały do napastliwych artykułów. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych rozpościerało parasol ochronny nad tropicielami syjonistów i patronowało im w walce o etaty. „Nie tyle Żyd był wrogiem, co wróg był Żydem” – wprowadzono podział na lojalnych obywateli-Polaków i grupy obce, zagrażające państwu i narodowi. Polscy Żydzi, którym początkowo przyznano nie tylko pełnię praw, ale pewien rodzaj autonomii, w sytuacji kryzysu społeczno-ekonomicznego stali się celem ataku. Żydowscy obywatele byli postrzegani jako zagrożenie dla Polski i polskości, jako wrogi element, dążący do destrukcji porządku społecznego i zniszczenia Polaków. Wydarzenia marcowe były po prostu zbrodnią. Był to swego rodzaju psychologiczny i policyjny Holokaust. Bez „ostatecznego rozwiązania” za to z pamięcią o wykluczeniu obywatelskim

Tpkż Białystok (Towarzystwo Przyjaciół Kultury Żydowskiej)