Od dziesięcioleci znaczna część mediów i liczni politycy przekonują opinię publiczną, że kluczem do pokoju na Bliskim Wschodzie jest rozwiązanie konfliktu izraelsko-palestyńskiego, zaś źródłem tego konfliktu jest izraelska okupacja. U podstaw tego przeświadczenia leży wszakże błąd logiczny: konflikt izraelsko-palestyński trwa od powstania Izraela w 1948 r. (a właściwie powstanie to poprzedza), okupacja zaś rozpoczęła się w 1967 r. w efekcie sprowokowanej przez państwa arabskie wojny. Innymi słowy, okupacja jest skutkiem konfliktu, nie jego przyczyną; tą była niezgoda państw arabskich na samo istnienie państwa żydowskiego. I choć państwa arabskie zmieniły następnie stanowisko, uznawszy w inicjatywie pokojowej Ligi Arabskiej z 2002 r. prawo Izraela do istnienia (zaś Izrael na tę inicjatywę, na własną szkodę, do tej pory nie odpowiedział), to nadal poważni wrogowie Izraela – Hamas, Hezbollah, Iran – twierdzą, że droga do rozwiązania problemu wiedzie przez rozwiązanie żydowskiego państwa.