Eliza Segiet , absolwentka studiów magisterskich Wydziału Filozofii, studiów podyplomowych Wiedza o Kulturze i Filozofia, Podyplomowe Prawo Karne Skarbowe i Gospodarcze, Studium Literacko Artystyczne przy Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Studium Realizacji Eksploatacji Telewizyjno- Filmowej w Łodzi. Ukończyła szkolenia specjalistyczne organizowane na Uniwersytecie Jagiellońskim: 1] pt. Twórczość i samokontrola w procesie edukacji, 2] pt. Wizja nauki i sztuki w myśli konfucjańskiego kręgu kulturowego, 3] pt. Kultura regionu himalajskiego. Wydała trzy tomiki poezji: 2013r. Romans z sobą,[ Sowello] 2014r. Myślne miraże, [ Miniatura] 2016r. Chmurność, [Signo] 2015r. monodram Prześwity,[Signo ]

Ponizej wiersze z  ksiazki „Myślne miraże”

Ostoja

W zaczarowanej przystani
za szybą czasu
 sama.
W ostoi,
w której jest bezpieczna,
lecz nie do końca szczęśliwa,
wypatruje
monady miłości
zakamuflowanej
poza jej szklaną taflą.

Ulotna mgła

Owiana zapachem mężczyzny,
pod czadorem obojętności
ukryła pragnienia.
Myślała,
że pachniał już niepamięcią,
ale w niej wciąż jest
przeszłość wąskich korytarzy
z ulotną mgiełką
smagającą zmysły.

Kształt miłości

Namalowała go myślami,
czuła nawet dotyk.
Jedwabiste dłonie
kreślące na jej ustach
kształt miłości.
Była z nim,
chyba
na końcu ziemi
pulsującej jak…
jak życie.
Ziemi obsypanej
słonymi perłami.

Na jej Plaży Marzeń,
słyszała jak fale
rozmawiały z falami,
jak powiedział:
dobrze mi z tobą.
Kłamał?
Czy one kłamały?

To nic,
że był tylko wyobrażony,
ale
przecież możliwy.
Jej wszystko i nic.

Wszystkie wpisy Elizy

TUTAJ