Książka  Jana Tomasza Grossa dotycząca pogromu w Jedwabnem. Książka ta w dużej mierze przyczyniła się do wzrostu zainteresowania tą masakrą; wywołała także dużą dyskusję w mediach i w środowisku naukowym. Autor oparł się częściowo na materiałach zebranych przez Agnieszkę Arnold, autorkę filmów...Gdzie mój starszy syn Kain i Sąsiedzi.

Gross, cytując między innymi obszerne fragmenty wspomnień świadków pogromu w Jedwabnem, zwrócił uwagę na współudział Polaków w jego organizacji. Jak pisał Gross, „panami sytuacji w Jedwabnem byli oczywiście Niemcy. I tylko oni mogli podjąć decyzję o wymordowaniu Żydów” Wprawdzie zaznaczał, że Polacy zawarli nieformalne porozumienie z Niemcami przeciwko lokalnym Żydom, jednak „należy pamiętać, że gdyby Jedwabne nie zostało zajęte przez Niemców […], to Żydzi jedwabieńscy nie zostaliby wymordowani przez swoich sąsiadów”.

Bogdan Musiał w krytycznej opinii dotyczącej Sąsiadów stwierdził, że „praca opiera się na ubogiej bazie źródłowej”, składającej się z nielicznych przekazów ocalałych Żydów oraz akt sądowych, zdaniem Musiała niewiarygodnych rzekomo ze względu na okres ich zebrania (rok 1949, komunistyczna Polska) Również Dariusz Stola twierdził, że wywód Grossa jest przesadzony, a liczba ofiar pogromu – przeszacowana, co nie przesądza jednak o fałszu tezy postawionej przez Grossa i stwierdzeniu, że Polacy nie byli zaangażowani w pogrom

Śledztwo Instytutu Pamięci Narodowej dotyczące pogromu w Jedwabnem podważyło kilka nieuzasadnionych twierdzeń zawartych w tej książce, która na podstawie materialow śledczych z 1949 roku szacuje liczbę ofiar na 1500-1600 (według IPN zamordowano minimum 340 osób), podważono również wiarygodność zeznań jednego z najbardziej cytowanych w książce świadków – Szmula Wasersztejna, który podał wiele nieprawdziwych szczegółów dotyczących zbrodni (m.in. widział trupy młodych kobiet z rozpłatanymi brzuchami, zwłoki dzieci pokrojonych na kawałki).

Cala ksiazka w ponizszym linku

Sasiedzi_.Historia_zaglady zydowskiego_miasteczka