Setki milionów dolarów Hamasu poszło w błoto podczas operacji Strażnik Murów. Skutki tej kampanii wojskowej są głębsze, niż mogłoby się wydawać.

Przetlumaczyl Sir Google Translate

Kampania dyplomatyczna jest w pełnym toku i kompleksowe podsumowanie wymaga co najmniej dziesięcioletniej perspektywy, ale tymczasowe podsumowanie wskazuje na znaczną poprawę sytuacji strategicznej Izraela po konflikcie w Gazie i jego wpływie na arenę regionalną i międzynarodową.

Aby ocenić z szerszej perspektywy, pomocne jest przedstawienie w nagłówkach gazet głównych obszarów równowagi bezpieczeństwa narodowego. Każdy punkt zasługuje na rozwinięcie i wyjaśnienie w osobnej dyskusji.

• Hamas został dotkliwie pobity. Jego zdolności zostały osłabione, niektóre z nich poważnie. Inwestycja w wysokości setek milionów dolarów i dekada wysiłków poszły na marne. Jedyna zachowana umiejętność, ogień rakietowy, została w większości zneutralizowana przez Żelazną Kopułę.

• Główne zagrożenie ze strony Gazy – znaczący wkład w „północną” wojnę z Iranem i jego emisariuszami – zostało usunięte. Taka wojna zaszkodziłaby zdolnościom na głównej arenie, ograniczając szkody dla Hamasu i zmniejszając zdolności Izraela do udaremniania jego ataków.

• Wzrosło odstraszanie w obliczu głównego zagrożenia: Iran i jego emisariusze byli pod wrażeniem możliwości wykazanych przez IDF w Gazie, łączących jakość i inwazyjną inteligencję, bezprecedensowe dostarczanie celów, głęboką integrację między siłami wojskowymi i społecznością wywiadowczą, zaawansowane uzbrojenie i uporządkowany plan działania służący jasno określonym celom strategicznym.

•  Pogłębiło się partnerstwo z większością krajów arabskich, które de facto są w koalicji antyirańskiej i antytureckiej z Izraelem. Reżimy rozumieją, że Izrael poważnie szkodzi Bractwu Muzułmańskiemu – zaciekłym wrogom tych reżimów, zwłaszcza w Egipcie, Jordanii, Arabii Saudyjskiej i Zatoce.

•  Skoordynowane działania ze Stanami Zjednoczonymi w celu zakończenia brutalnej konfrontacji pokazały prezydentowi Bidenowi korzyści płynące z poparcia polityki Izraela podczas odpierania zagrażającego mu zagrożenia, a także owoce tego wsparcia w umacnianiu jego gotowości do dostosowania swoich posunięć do interesów amerykańskich, gdy tylko możliwe było rozwiązanie uznany za najpoważniejsze zagrożenia dla jej bezpieczeństwa narodowego.

•  Pomimo głębokiego i trwającego kryzysu politycznego, społeczeństwo izraelskie głównego nurtu wykazało imponującą wewnętrzną solidarność i wyjątkową odporność, obalając nonsens słyszany w studiach telewizyjnych i mediach społecznościowych o podzielonym i rozpadającym się społeczeństwie. Ta odporność została zademonstrowana wrogom jako ważny składnik odstraszania.

•  Funkcjonowanie frontu domu znacznie się poprawiło w porównaniu z drugą wojną libańską i operacją Protective Edge. Poważne wady i luki, które zostały odkryte, przyczynią się do dalszych ulepszeń, w kierunku znacznie trudniejszego testu w ewentualnej „wojnie północnej”.

•  Ekonomiczny koszt konfliktu jest ograniczony i nie zaszkodzi imponującej odbudowie izraelskiej gospodarki po pandemii. Skrócenie konfliktu – jedna trzecia okresu Drugiej Wojny Libańskiej i jedna piąta Ostrza Ochronnego – było do tego kluczowym wkładem.

•  Dramatyczny, bezprecedensowy spadek w porównaniu z innymi wojnami wskaźnika niewinnych ofiar w konflikcie z barbarzyńskim wrogiem, który umieszcza swoją broń w sercu ludności cywilnej, mając nadzieję na zapewnienie immunitetu i / lub zmuszenie narodu cywilnego do zabicia ich dzieci. Nawet jeśli zginęło około 200 cywilów, jak twierdzi Hamas, uważa się, że większość z nich została trafiona ponad tysiącem rakiet wystrzelonych przez organizację, która spadła w Strefie Gazy.

Ustalanie oczekiwań wobec izraelskich Arabów

•  Ustalanie oczekiwań izraelskiej opinii publicznej co do jej stosunków z izraelskimi Arabami: Okazuje się, że pomimo chęci większości Arabów do integracji ze sferą gospodarczą i obywatelską państwa żydowskiego i czerpania radości z jej sukcesów, znaczna, brutalna i wroga mniejszość oraz ich Manipulujące i lekkomyślne przywództwo często dyktuje ograniczenia jego integracji jako zbiorowości. Solidarności plemiennej udało się uniemożliwić całemu sektorowi ostracyzm wobec tych, którzy faktycznie utożsamiali się z wrogiem podczas wojny, mimo że Hamas nie zadał sobie trudu, by ukryć swoją antysemicką naturę i cele unicestwienia. Zachowanie Arabów spowoduje, że będą traktowani jako „podejrzany obiekt” i będą regularnie zaprzeczać ich kluczowemu wkładowi w to.

•  Szanse na wstąpienie partii arabskich do rządu zostały zmniejszone. Nawet jeśli w krótkim okresie zostaną one włączone, desperackim krokiem jednej ze stron w celu utworzenia rządu, koszty wyborów wśród żydowskiej opinii publicznej wkrótce staną się jasne i trend zostanie zahamowany.

•  Powszechne twierdzenie, że Hamas odniósł sukces pod względem PR w Jerozolimie, na Zachodnim Brzegu i wśród izraelskich Arabów, jest słuszne w perspektywie krótkoterminowej, ale budzi wątpliwości w szerokim kontekście strategicznym. Status Arabów w Izraelu został osłabiony w wyniku ich zachowania w konflikcie. Izrael prawdopodobnie przygotuje narzędzia wywiadowcze i zdecydowane środki radzenia sobie z solidarnością niektórych swoich obywateli z wrogiem w następnej wojnie. Przywódcy Autonomii Palestyńskiej na Zachodnim Brzegu są egzystencjalnie zainteresowani współpracą z Izraelem w zwalczaniu Hamasu. W Jerozolimie podburzaniem ze strony Hamasu, Turcji i Ruchu Islamskiego można zająć się za pomocą odpowiednich działań wywiadowczych i policyjnych. Są to problemy, które można opanować w sytuacji, gdy historyczny kompromis na Zachodnim Brzegu iw Jerozolimie w żadnym wypadku nie jest możliwy.

•  Odnośnie powrotu ciał żołnierzy i cywilów, którzy weszli do Strefy Gazy, należy trzymać się względów bezpieczeństwa narodowego i nie dać się wciągnąć w propagujący populizm, który doprowadził do lekkomyślnego porozumienia z Schalitem. Dźwignie nacisku są potrzebne do osiągnięcia celów strategicznych, a nie do posunięcia, które zachęci Hamas i zwiększy motywację do porywania żołnierzy i ich ciał.

Rekonstrukcja Gazy niczego nie gwarantuje

Dwie uwagi ostrzegawcze:

•  Stany Zjednoczone stanęły po stronie Izraela w kwestii Strefy Gazy, która ma drugorzędne znaczenie. W krytycznej kwestii Iranu rząd Bidena galopuje w kierunku, który zagraża bezpieczeństwu narodowemu Izraela.

•  W izraelskim systemie politycznym i wojskowym istnieje głęboko zakorzenione przekonanie, które nie ma podstaw faktycznych, co obiecuje dramatyczny spadek poziomu morderczej agresji Hamasu poprzez odbudowę Gazy. Wynika to z ignorowania historycznego doświadczenia pokoleń i zaprzeczania dramatycznym różnicom kulturowym między priorytetami Gazanu i Zachodu. Gdyby tylko Gazy woleli odbudowę od zabijania Żydów, przeznaczyli przynajmniej część z miliardów dolarów, które otrzymali, na dobro swoich dzieci i nie zadawaliby wielokrotnie zniszczeń za swoją seryjną agresję. Rekonstrukcja Strefy Gazy bez przymusowego zapobiegania umocnieniu będzie tylko zachęcić mieszkańców Gazy do kontynuowania obecnego podejścia.

Podsumowując: o konfliktach narodowych rozstrzyga się, jeśli w ogóle, w procesie kumulatywnym. Możliwe jest wzmocnienie pozycji przetargowej i skupienie się na poprawie jakości życia w Izraelu. Ci, którzy „raz na zawsze” szukają osiągnięć – będą zawiedzeni; ci, którzy szukają koegzystencji bez gwałtownych wybuchów – nie znają Bliskiego Wschodu; szukający „rozwiązania” – są po prostu śmieszni.

Dan Schueftan jest kierownikiem International Graduate Program in National Security Studies na Uniwersytecie w Hajfie.

więcej niż na pierwszy rzut oka