STRESZCZENIE: Rzeź dokonana przez izraelskich Arabów wspierających Hamas, w czasie, gdy islamistyczna organizacja terrorystyczna zrzuca tysiące pocisków na centra ludności Izraela, jest niczym innym jak nacjonalistyczną (i islamistyczną) próbą obalenia państwa żydowskiego.

Przetlumaczyl Sir Google Translate

Izraelski rząd i politycy boją się scharakteryzować hordy arabskich uczestników zamieszek szalejących w miastach i miasteczkach Izraela jako wroga. W końcu są pełnoprawnymi obywatelami Izraela.

Główną przeszkodą w tej charakterystyce jest asymetria stworzona przez lata między Żydami i Arabami w Izraelu. Wielu izraelskich Żydów, ulegając dekadom systematycznego prania mózgu przez „religię praw człowieka”, zastąpiło dążenie do egalitarnego społeczeństwa obywatelskiego swoimi uczuciami narodowymi i patriotycznymi w czasie, gdy ich arabscy ​​rodacy stawali się coraz bardziej nacjonalistyczni i zradykalizowani. Wielu wykształconych Żydów, błędnie przypisując własny światopogląd i wartości swoim arabskim odpowiednikom, postrzega obecną rzeź jako następstwo frustracji sektora arabskiego (rzekomą) dyskryminacją i marginalizacją. To odzwierciedla wnioski komisji śledczej Orr,al-Aqsa Intifada ”).

Ta prognoza nie może być dalsza od prawdy, zwłaszcza że obecna eksplozja przemocy nastąpiła po dekadzie bezprecedensowych wysiłków rządu na rzecz poprawy sytuacji społeczno-ekonomicznej społeczności arabskiej, których kulminacją była pięcioletnia kwota 15 miliardów szekli (3,8 miliarda dolarów). kompleksowy plan pomocy. W tych ramach duże połacie ziemi państwowej w Negewie i Galilei zostały sprzedane miejscowościom arabskim za ułamek ich ceny sprzedaży miejscom żydowskim, a znaczne środki zainwestowano w arabski system społeczny i edukacyjny.

A jednak wielu izraelskim Żydom trudno jest uznać masową przemoc arabską za to, czym jest i co zwiastuje: powstanie nacjonalistyczne (i islamistyczne), wynikające nie z braku praw lub możliwości, ale z odrzucenia statusu mniejszości, czyli uważane za bezprawną dominację obcego najeźdźcy, którego należy zastąpić. Pod tym względem obecna eksplozja, znacznie bardziej niż poprzednia z października 2000 r., Cofa izraelskich Żydów do listopada 1947 r., Kiedy musieli walczyć o suwerenność.

Dużo gorsze. Dla wielu Żydów widoki spalonych synagog i seminariów religijnych, zbezczeszczone zwoje Tory, splądrowane sklepy i splądrowane domy, nie wspominając o bezmyślnej przemocy zadawanej pokojowym obywatelom, tylko dlatego, że byli Żydami, przypominają bolesne wspomnienia mrocznych okresów niedawnych Żydów. historia: od pogromu w Kiszyniowie w 1903 r., przez nazistowską noc kryształową w 1938 r., po Bagdad Farhud z 1941 r.

Ale podczas gdy te przeszłe okrucieństwa odzwierciedlały odwieczną słabość związaną z tysiącletnim żydowskim stanem na wygnaniu jako trwałej mniejszości podatnej na kapryśną brutalność i drapieżność dominującej większości, nie ma takiej wymówki w obecnej sytuacji, w której Żydzi stanowią większość w ich własnym odtworzonym państwie w ojczyzna przodków.

To, że izraelscy Żydzi muszą teraz obawiać się o swoje fizyczne bezpieczeństwo, jeśli nie o życie, podczas przemieszczania się po własnych miastach, w czasie, gdy ich państwo posiada potężny system bezpieczeństwa i jedną z najbardziej szanowanych armii na świecie, jest nie tylko niedopuszczalne upokorzenie osobiste i narodowe, ale całkowita utrata suwerenności, która naraża całe żydowskie odrodzenie narodowe na ryzyko.

Nie można zbyt mocno podkreślać pilnej potrzeby niezwłocznego przywrócenia władzy i rządów państwa, przede wszystkim poprzez jasne wyjaśnienie prerogatyw i granic mniejszości arabskiej w państwie żydowskim. To nic innego jak wojna o byt narodowy.

To jest zredagowana wersja artykułu opublikowanego w Israel Hayom 18 maja .

Generał dywizji (res.) Gershon Hacohen jest starszym pracownikiem naukowym w Begin-Sadat Center for Strategic Studies. Służył w IDF przez 42 lata. Dowodził wojskami w bitwach z Egiptem i Syrią. Wcześniej był dowódcą korpusu i dowódcą Kolegiów Wojskowych IDF.

Egzystencjalna walka Izraela