O co toczy się polityczna walka w Izraelu?

Autor --- Data 21/08/2023 • ( 22 komentarze )

W Izraelu toczy się ciężka polityczna wojna o to, czy państwo syjonistyczne będzie państwem żydowskim, czy też stanie się państwem takim samym, jak zanikające państwa europejskie. W każdej wojnie jest wiele bitew, a obecnie toczona bitwa jest wokół Sądu Najwyższego. Jest to organ wymiaru sprawiedliwości, który sprawuje nadzór nad całym systemem prawa i sądownictwa w Izraelu. W ciągu ostatnich lat zajął on jednak pozycję zwierzchnią, zaburzając dotychczasowy podział władzy pomiędzy organami ustawodawczymi, wykonawczymi i sądowniczymi. Lewica uczyniła te zmiany, aby zyskać w postaci Sądu Najwyższego sojusznika wspierającego wysiłki zmierzające do przekształcenia Izraela w państwo w stylu postchrześcijańskiej Europy.

Powinno być jednak dla wszystkich jasne, że Izrael, jeśli utraci swą żydowską tożsamość, nie utrzyma się dłużej niż trzy pokolenia. Nigdzie, a zwłaszcza nie na Bliskim Wschodzie. Dodajmy, że jesteśmy już w trzecim pokoleniu od powstania w 1948 r. państwa Izrael. Kwestia tożsamości narodowej państwa była przy tym tłumiona przez dwa pierwsze pokolenia, a obecnie stała się tematem gorącej dysputy.

Przez te wszystkie minione lata, lewicowo-świecko-liberalna część społeczeństwa przyzwyczaiła się, że osoby religijne odgrywają marginalną rolę w państwie. Prawica przy tym, również była w większości świecka. Obecnie zachodzi jednak zmiana, która powoduje oburzenie lewicowej części społeczeństwa. Cała ta walka toczy się w większości wśród aszkenazyjskich Żydów. Ci spośród nich, którzy opowiadają się po stronie lewicy, tak naprawdę sprzeciwiają się tradycyjnej żydowskiej tożsamości państwa. Chcą oni, aby Izrael był świeckim liberalnym państwem – takim samym, jak świeckie liberalne państwa na Zachodzie. Musimy jednak zwrócić uwagę na fakt, że takich państw jest wiele – a Izrael jest jeden. Na całym świecie jest tylko jedno państwo żydowskie. Dlatego walka, która toczy się na naszych oczach, jest tak trudna, tak bardzo bolesna, i tak bardzo brzemienna będzie w skutkach. Po jednej stronie tej walki stoją prawicowi konserwatyści, z których znaczna część jest religijna. Jednak kwestie religijności są niezwykle trudne do ocenienia i wiele z tych osób może być tylko formalnie religijnymi. Dlaczego to mówię?

Bo prawdziwa religijność wyraża się niezwykle wysoką moralnością i kulturą osobistą życia, czego nie dostrzeżemy u osób tylko nominalnie wierzących. Tak czy inaczej, wszyscy oni razem stanowią oni obóz konserwatywno-prawicowy. Pośrodku niego są nominalni wierzący, którzy stają się radykałami nie liczącymi się z etyką i moralnością. Natomiast po drugiej stronie tej walki stoi obóz lewicowo liberalny, z wielką różnorodnością osób świeckich, lekko traktujących sprawy religii, zainteresowanych ekologią, wspierających ruchy LGBTQ itp. Z ideologicznego założenia wolności i liberalności, obóz ten nie przywiązuje większej wagi do kwestii wiary. Są pośród nich tacy, o których można powiedzieć, że mają wysoką kulturę osobistą oraz wysokie standardy moralne. Jednak tuż obok stoją osoby radykalne, które jakże często odrzucają całą moralność i wykorzystuję działalność tych ruchów dla własnej grzesznej lub samolubnej samowoli. I oba te obozy coraz bardziej się radykalizują w walce z sobą.

Chwilowo ogłoszono taktyczne zamrożenie wojny – jest to jednak długofalowa strategia obozu prawicowego, który kontynuuje swoją kampanię na rzecz reformy prawnej. Stawką jest coś dużo bardziej ważnego niż reforma sądownictwa – tutaj chodzi o przyszłość państwa żydowskiego – jego istnienie lub stopniowy zanik.

Obóz lewicowy zaczyna przyznawać się do upadku swego planu. Coraz częściej słychać głosy, aby zakończyć protesty “dla ratowania kraju”. Jest to moment na trudną dyskusję, na zastanowienie się nad własną żydowską tożsamością. Jeśli jesteśmy Żydami, i jeśli mamy żywą żydowską tożsamość – to w jakim państwie żyć chcemy?