Krzysiek Bien

Natura nie obdarzyła mnie. niestety,”zielonymi palcami”.
Palmy, mozolnie zwożone z Ikei z lekkim poszumem błyszczących, aksamitnych liści, juz w przeciągu paru tygodni nabierają suchych, rachitycznych końców, skrofulicznie starzeją się
w błyskawicznym tempie, bez jakiekolwiek ochoty do życia.

Ba, zgoła przeżyłem, że w desperacji zakupione plastikowe podróbki orchidei, traciły swe płatki i urok, mimo regularnego podlewania i nawożenia!
Autor po probie negocjacji z sukulentem

Do czasu, kiedy parę lat temu zostalem przez żonę obdarowany czymś, co okazało się kukułczym jajem – niepozornym na pierwszy rzut oka 3 listnym kaktusem.
Roślina ta,po paru latach cichej,bezbarwnej egzystencji na parapecie mojego okna dostała szału samorozrodczości. Trzy bazalne liście, o matowej, szarozielonej powierzchni, gdym raz niebacznie dodał do ich wody odżywcze suplementy, podwoiły w ciągu paru tygodni swoje składy.

Te nowe pokolenie, odznaczajace sie głeboka zielenią, i miękimi, jak na razie,kolcami, robilo niewinne wrażenie. Ale to tylko pozory. W przeciągu kilku dni osiagnęło bowiem dojrzałość płciowa, wypuszczając na świat generacje wnuków!
Ta trzecia generacja, z zastraszajacym tempem wzrostu, zapewne tez ma prokreacyjne ambicje…
.
Woda, z rzadka nalewana do spodka rośliny, jest siorpnieta z nieprzyzwoitym mlaśnieciem w błyskawicznym tempie.
Czuję, że jest walka o władze w moim domu. Idę na ustępstwa. Przestałem pić tequillę w domu.
Bałem sie, że usłyszę nagle od sukulenta:
– Te, cho’ no tu! Co tam , kur*** saczysz?
To z kuzyna?! W dup**** je***
Ludzie, co robić? Kak tu sie doposowat’?
Żebym to jeszcze był Sabrą, to może stawił bym czoła wyzwaniu wyrodnego krewniaka…
Ale ja, ustępliwy produkt wschodnioeurpoejskiej diaspory?
Żebym to jeszcze by sabrą, to bym może jakoś postawił czoła wyrodnemu krewniakowi.
Ale ja, strachliwy produkt wschodnieuropejskiej diaspory?
Kak tu się dopasowac’?
Obok zdjęcie sublokatora