Sabinę Baral pierwszy raz zobaczyłam i usłyszałam oglądając film ze wzruszającego zjazdu jej klasy z żydowskiego liceum numer 7 we Wrocławiu. Z 36 uczniów w 1968 roku wyjechało z Polski 35. Sabina dotarła do 26 z nich,a 21 przyjechało na to spotkanie klasowe 42 lata po wyjeździe na zawsze z Polski, w 2010 roku. Zjechali się z całego świata. W ratuszu przyjmował ich prezydent Rafał Dutkiewicz, dla którego, jak powiedział, był to jeden z najważniejszych momentów i spotkań, jakie gościł. Ukląkł, przekazał swoim gościom klucz do miasta, wyrażając nadzieję, że znowu poczują, że to ich miasto. Obiecał, że to co usłyszał będzie opowiadał innym, szczególnie młodym.

Potem odbyłam wiele rozmów telefonicznych z Sabiną, napisałam dwa wywiady-artykuły o jej książce (Czy wy o takich rzeczach wiecie? i Drugie życie “Zapisków z wygnania”), której lektura była dla mnie wielkim przeżyciem, i o jej spotkaniach z czytelnikami z Polsce. I tak powstał pomysł, żeby przyjechała ze swoją książką do Toronto już z drugim jej wydaniem, bo pierwsze rozeszło się w oka mgnieniu.

Spotkanie odbyło się 11 kwietnia w gościnnym Konsulacie w Toronto, który jest aktywnym uczestnikiem dialogu polsko-żydowskiego i współorganizatorem wielu ważnych wydarzeń o tej tematyce.

Miejsc zabrakło szybko, były dostawiane krzesła, zgromadzeni stali w drzwiach, siedzieli na korytarzu. Znane twarze i wiele jeszcze nieznanych – na spotkanie przyszli i przyjechali (z Ottawy, Montrealu, Bostonu) ludzie, których los był taki sam jak bohaterki wieczoru.

Spotkanie zaczęłam właśnie od fragmentów filmu z Wrocławia z 2010 roku.

Calosc KLIKNIJ TUTAJ