Bronisław Czech (ur. 25 lipca 1908 w Zakopanem (niektóre źródła podają 16 sierpnia), zm. 5 czerwca 1944 w obozie koncentracyjnym w Auschwitz ) – najwszechstronniejszy polski narciarz okresu międzywojennego, trzykrotny olimpijczyk, taternik, ratownik górski, instruktor narciarski, pilot i instruktor szybowcowy.
Po wybuchu II wojny światowej włączył się w działalność konspiracyjną. Był kurierem na Węgrzech. 14 maja 1940 roku, kiedy był w swoim domu i malował, przyszło po niego gestapo. Został aresztowany i 14 czerwca znalazł się w pierwszym transporcie więźniów do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. W obozie otrzymał numer obozowy 349 i przydział do bloku IV.
Nie przyjął propozycji trenowania młodych niemieckich narciarzy[29]. Pracował w stolarni wraz ze swoim przyjacielem, Izydorem Łuszczkiem. Zmarł z wycieńczenia 5 czerwca 1944 roku. Informacja o śmierci Czecha została przekazana jego siostrze, Stanisławie Czech-Walczakowej, przez rzeźbiarza Xawerego Dunikowskiego.
„
Z przykrością donoszę, że brat Pani, p. Bronisław Czech, nie żyje. Znałem go bardzo dobrze. Wielce mi go żal, bo to był młody, bardzo miły człowiek. Razem przebywaliśmy w szpitalu. Umarł nagle przy mnie na udar serca bez boleści. Stało się to 5 czerwca o godzinie 12.00 w południe. Wzruszający był moment jego zgonu. Siedzieliśmy w oknie, piękny słoneczny dzień, przed naszym barakiem na placu obozowym Cyganie grali różne wesołe utwory muzyczne. Dowiedziawszy się od nas o nagłym zgonie pana Bronisława przerwali granie. Za chwilę zagrali marsz żałobny Chopina…
”
Xawery Dunikowski
Symboliczny grób Czecha znajduje się na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem
Kategorie: Uncategorized
