Z moim wspanialym wspolnikiem-kolega od wakacji wybralem sie ongis AUTOSTOPEM do
Kotliny Jeleniogorskiej. Nie wiedzielismy dokad mamy zamiar sie udac, czekalismy na drodze wylotowej z miasta z nietknieta ksiazeczka AUTOSTOP pelna pachnacych jeszcze farba drukarska kuponow, ktore mielismy oddawac dla kierowcow za przejechane kilometry. Pragne dodac, ze na szosie auta “pedzily” jedne za drugim, co godzine, a moze i wiecej. Stalismy , jak niewinne “baranki”, nie majac nic zlego na sumieniu. Im dluzej stalismy, tym bardziej zaczelismy sie uaktywniac. machalismy rekami, na twarzy pojawial sie usmiech i z nieustanna starannoscia poprawialismy fryzury i odziez. Nawet zwrocilem koledze, ze ma odwiazana sznurowke w bucie! Uzbrojeni w cierpliwosc doczekalismy sie zmierzchu, poswiecajac tyle wakacyjnego trudu. Na ostatnia chwile, zdazylismy dojsc na autobus PKS z kursem do Jeleniej Gory! Kupilismy bilety za ciezko uciulany grosz w kasie SKO (Szkolna Kasa Oszczednosci), ktorej zadaniem bylo uczenie takich “diabelkow” jak my oszczedzania.
Poznym cieplym wieczorkiem przyjechalismy do celu na dworzec glowny PKS w Jeleniej Gorze! I co dalej robic? To pojecie mialo jakis sens, ale wedlug naszych kalkulacji przeistoczylo sie w mocne uderzenie – obrocilo sie do gory nogami! c.d.n. Edi – “autostopowicz”