Znalezione na FB i przedrukowane za pozwoleniem Dany Rothschild

moi drodzy…
dostalam ten tekst od przyjaciela, ktory napisal go po pobycie w Israelu… 

„Możemy wybaczyć Arabom zabijanie naszych dzieci. Nie możemy wybaczyć im zmuszania nas do zabijania ich dzieci. Pokój na Bliskim Wschodzie nastanie wtedy, kiedy Arabowie pokochają bardziej swoje dzieci niż nas nienawidzą”. Golda Meir

Po traumie holokaustu naród żydowski, szczególnie ten zamieszkujący państwo Izrael wyjątkowo docenia życie. Wszystkie prześladowania których doświadczył jako naród, zapoczątkowały znane słowa przed ukrzyżowaniem Jezusa, zapisane w ew. Mateusza 27.25 „A cały lud zawołał: Krew Jego na nas i na dzieci nasze”. Kwintesencją tego strasznego „proroctwa” było wymordowanie ok 6 mln żydów podczas II Wojny Światowej, co stanowiło ponad 30% całego narodu. Żydzi zrozumieli jak cennym darem jest dar życia. Za uwolnienie swoich obywateli są gotowi na największe ustępstwa. Najbardziej znany przypadek – to wypuszczenie blisko 1000 więźniów arabskich, w tym wielu oskarżonych o terroryzm, w zamian za uwolnienie jednego żołnierza Gilada Szalida w 2006 roku.

Kiedy we wrześniu ub. roku byłem z żoną w Jerozolimie, zwróciłem uwagę na jeden fakt. Większość dzieci, szczególnie chłopcy niezależnie od wieku ubrane są w białe koszule, które są zawsze czyste i wyprasowane. Nie tylko w sabat, ale praktycznie zawsze. Każdy kto ma kilkuletniego syna wie jak trudno jest taki efekt osiągnąć…Biały kolor jest zazwyczaj kojarzony z życiem, w przeciwieństwie do koloru czarnego – utożsamianego ze śmiercią. Patrząc na taką rodzinę, przeważnie z gromadką dzieci, z dominującym białym kolorem ubrania, wynikającym oczywiście z żydowskiej tradycji, trudno się jednak oprzeć wrażeniu że biały kolor jest tu elementem przypadku.

W tym kraju wartość życia ma dość wyjątkowy wymiar, bowiem fakt który jest również oczywisty dla nas, niekoniecznie jest oczywisty dla narodów otaczających państwo Izrael.

Jedno z proroctw zapisanych w Księdze Ezechiela przekazuje nam ciekawe fakty dotyczące narodu żydowskiego: I zabiorę was spośród narodów, i zgromadzę was ze wszystkich ziem; i sprowadzę was do waszej ziemi, i pokropię was czystą wodą, i będziecie czyści od wszystkich waszych nieczystości i od wszystkich waszych bałwanów oczyszczę was. I dam wam serce nowe, i ducha nowego dam do waszego wnętrza, i usunę z waszego ciała serce kamienne, a dam wam serce mięsiste. Mojego ducha dam do waszego wnętrza i uczynię, że będziecie postępować według moich przykazań, moich praw będziecie przestrzegać i wykonywać je. I będziecie mieszkać w ziemi, którą dałem waszym ojcom; i będziecie moim ludem, a Ja będę waszym Bogiem” (Ks. Ezechiela 36:24-28)

Pierwsza część owego proroctwa już się wypełniła. Po prawie dwóch tysiącach lat Bóg zgromadził żydów ze wszystkich stron świata i przywrócił im ziemię którą dla nich wybrał.

Izrael nie jest krajem w którym łatwo się żyję. Moja znajoma żydówka bardzo często powtarza zdanie: „Staramy się żyć normalnie w nienormalnej rzeczywistości”. I to zdanie dokładnie oddaje realia panujące w tym kraju. Jednak nie znam żyda który mieszkając w Izraelu stwierdził że jednak chce wrócić do kraju z którego przybył. To fakt trudny do zrozumienia bo pomimo że ten naród ma tak wielki szacunek do życia, żyje w kraju w którym jest ono cały czas zagrożone.

Ale w proroctwie Ezechielowym jest kilka obietnic które mówią o wspaniałej przyszłości Izraela jaką przygotował dla niego Bóg. On sam będzie oczyszczał go z całej nieprawości i da swojego Ducha Świętego do ich serc. Bez mocy Ducha Świętego nie jesteśmy w stanie zrozumieć ofiary Jezusa Chrystusa. Izrael nie jest w tym wyjątkowy. A więc będzie to czas kiedy Duch Święty przekona żydów że Mesjasz już przyszedł i że również za każdego żyda przelała się na krzyżu Jego doskonała krew.

Czego my zatem możemy się nauczyć – patrząc właśnie w kontekście życia i ofiary Chrystusa na naród żydowski? Myślę że tak jak Izrael dostrzega i podkreśla szacunek do życia – tak my, którzy rozpoznaliśmy właśnie dzięki mocy Ducha Świętego to co zrobił dla nas Jezus – powinniśmy cieszyć się i celebrować dar życia – ale tego doskonałego – wiecznego.

Apostoł Paweł w Liście do Kolosan w 3 rozdziale zachęca nas:” o tym, co w górze, myślcie, nie o tym, co na ziemi.” Kol. 3.2.

Tak jak żydzi szanujmy życie, dziękujmy za nie Bogu ale przede wszystkim bądźmy mu wdzięczni za ten doskonały dar, który został nam obiecany i przypieczętowany przez ofiarę naszego Zbawiciela.