Anna Karolina Klys

W chwili gdy Hitler ogłaszał Niemcom i światu, że największym zagrożeniem dla narodu niemieckiego są Żydzi, w Rzeszy mieszkało ponad 65 milionów ludzi. Zakładając, że 5 milionów nie było czystymi Aryjczykami (np. Słowianie, Romowie), pozostaje ok. 60 milionów rdzennych Niemców. Naprzeciw nich – prawie 500 tysięcy Żydów. Czyli jeden Żyd na 120 Niemców.

W Polsce pierwszą reakcją na ogłoszone w Norymberdze zakazy było niedowierzanie, a nawet rozbawienie. Cenzura nie pozwalała na krytykę ustaw sąsiedniego państwa, starano się więc jak najoględniej przedstawić nowe, obowiązujące w Rzeszy przepisy jako objaw szaleństwa.
Dopatrywano się „kompleksów seksualnych” autorów zakazów mieszanych małżeństw, uprawiania seksu czy zatrudniania przez Żydów pokojówek Niemek, mówiono o „masowej psychozie” w Niemczech, dowcipnie proponowano, by zamiast kobiet zacząć zatrudniać w chrakterze pokojowych mężczyzn, którzy w ramach niedoboru kadry żeńskiej mogliby żądać dowolnej wysokości zapłaty za swe usługi.

Ale dla wielu groza sytuacji, mimo jej paranoidalnego obrazu, była widoczna. Dzień po ogłoszeniu ustaw norymberskich żydowsk „Nowy Dziennik” ostrzegał: „(…) to szaleństwo i te metodydrogo jeszcze będą kosztowały świat i ludzkość całą”. Ozjasz Thon w komentarzu do ustaw napisał:

Żydom niemieckim gotuje się całkowitą zagładę, ostateczną, bezlitosną. Ale jak się ten wyrok uzasadnia? Co też Żydzi zawinili? W przemówieniu władcy nie ma ani jednego słóweczka, które by na to proste pytanie próbowało dać jakąkolwiek odpowiedź.
Chyba, gdy się uważać będzie za odpowiedź na to pytanie sąd wydany na rząd sowiecki, który się ciągle przezywa żydowskim.
Do Ligi Narodów wpłynęły telegramy z całego świata, polskie organizacje syjonistyczne pisały:

Do głębi poruszeni i wzburzeni ostatnimi prześladowaniami Żydów w Niemczech i ustawami antyżydowskimi uchwalonymi przez Reichstag (…) protestujemy przeciw temu zamachowi na prawa zasadnicze Żydów, przeciw okrutnemu ich prześladowaniu, przeciw dyfamacji naszego narodu. (…) apelujemy do Zgromadzenia Ligi Narodów, aby nie dopuściło do pogwałcenia zasad humanitarności, kultury i cywilizacji, i podjęło wszystkie kroki celem uchronienia półmilionowej ludności żydowskiej w Niemczech od zagłady.

Polska prasa prawicowa zgadzała się z główną myślą niemiecką, „że całe zło pochodzi od Żydów”, jednak nie zgadzała się z obrazem. jaki przedstawił w swoim przemówieniu kanclerz Hitler. Otóż obraz Żyda moskiewskiego (der bolschevistische Jude in Moskau) jako jednoznacznego monolitu ideologii komunizmu i religii żydowskiej uznano za uproszczony. „Utożsamianie rewolucji komunistycznej w Rosji jedynie z akcjążydowską jest szkodliwym upraszczaniem zjawisk doniosłych, skomplikowanych  i niełatwo przemijających” – pisał publicysta
endecki B. Koskowski.

Poprzednie watki

TUTAJ